Alt geçitten karşıya geçip o beyaz üstüne siyah harfli dişçi tabelası yerinde mi diye bakındı, yerindeydi ve Dişçi'nin ışıkları yanıyordu. Dedenin çivileri, Dişçi'nin ışıkları. Memnuniyet duydu kendinden. Huzursuz divanında kim bilir hangi eski, epeski, naylon çamaşır ipinin daha icat edilmediği çağda yaşamış, çok da mutlu ama yazdıkları zehir zemberek bir yazarın kitabına dalıp sabahı etmiştir. Sigorta yok, bağkur yok, Zarife'nin dişi tutmuş, yanağı şişmişti, ayakkabı boyacısı Arap bu dişçiye yollamıştı "insaflıdır" diye. Bir kat çıkıp yarı açık kapıdan girmişlerdi ilaç kokan salona ve iki hastanın girip çıkmasını beklemişlerdi gül desenli goblen kaplı koltuklara iğreti oturup. Ortadaki geniş sehpanın üstüne yığılı, bakıla bakıla yıpranmış dergilere, duvardaki Yılmaz Güney'li, Erkan Yücel'li, Süleyman Turan'lı, Tarık Akan'lı afişlere kaçamak bakışlar atmışlardı. Dolgu yapan Dişçi, çalışırken anlatıp durmuştu bir şeyler ve onlardan Cafer'in aklında sadece o epeski yazar durakalmıştı. Bu yüzden dişçinin tabelası hep orada bulunsun istiyordu. O tabela içini sağlamlaştırıyordu.
Sayfa 94 - Koyu KırmızıKitabı okudu
Ödül videosu yorumda.
Gazeteciler akın akın gelmeye başladılar. Sorular, sorular. Biz yalnız, "Mutluyuz, çok mutluyuz," diyorduk.
"Bu film ne zaman yurtdışına kaçtı?"
" Sıkıyönetim zamanı çekimleri nasıl yaptınız?"
"Filmi sansürden nasıl geçirebildiniz?"
"Mutluyuz."
Ertesi gün hiçbir gazete, bizim ağzımızdan, "Mutluyuz,"; "Sevinçliyiz," dışında bir söz yazamadı.
O akşam Cannes Film Festivali'nde muhteşem ödül töreni yapılıyordu. Burada bulunamamak, o heyecanı yaşayamamak sanatçının unutamayacağı en büyük acısı.
Şeref Gür Abim, Atıf Yılmaz, Zeki Ökten, Ali Özgen- türk, Yaman Okay, Şerif Gören, Onat Kutlar ve ben, Yeşil- çam Sokağı'nın arkasındaki kebapçıda kendi ödül törenimizi düzenledik.
"Yılmaz Güney şu anda ödülü almıştır, eli havadadır, diyor, biz de rakıları havaya kaldırıyorduk. O gece hepimiz rakıdan değil, ama mutluluktan sarhoş olduk.
Sayfa 160Kitabı okudu
Bir yandan mahkeme sürüyordu tabii. Tüm duruşmalara gitmek zorundaydım. Her seferinde bir-iki arkadaşım ifade vermeye geliyordu, Gülşen Bubikoğlu, Müjdat Gezen, Halit Kıvanç, Perran Kutman... Asıl korkuyla beklediğim Osman İşmen'in ifadesiydi.
1981 Ekim'i gelmişti. Yeşilçam Sokağı'nda bir arkadaşımla konuşuyordum. Ne yapıyorsun, ne ediyorsun derken, "Ben de yarın Isparta'ya Yılmaz Abi'ye gidiyorum, biletimi bile aldım," dedim. Arkadaşın yüzü karıştı, hıkmık etti, "Sakın ha," falan diye bir şeyler geveledi.
"Ver bakayım biletini..."
Allah Allah... Ben de kuzu kuzu çıkardım bileti, gösteriyorum aklım sıra. Aldı bileti, soktu cebine.
"Gitmiyorsun bir yere, sonra konuşuruz," deyip gitti. Ertesi gün gazetelerin baş sayfalarına "Yılmaz Güney Kaçtı" diye kocaman manşet atılmıştı.
Sayfa 157Kitabı okudu
Bir "Yol" hikayesi...
Biri gelip kepeneğin başlığını kaldırdı:
"Sen Tarık Akan mısın? Yahu kalk ayağa da bir görelim..." Gözümü açtım. Karşımda bir başçavuş dikiliyordu.
"Kalk," diye tutturmuştu.
Hadi bakalım, istersen kalkma. Hem 1981'de Yılmaz Güney'in Yol (Bayram)¹ filmini çekiyorsun, hem bu başçavuştan mermi ve silah almak için keyfinin olmasını bekliyorsun; sıkıysa kalkma. Kalktım. Başçavuşla samimiyet kurmaya çalıştım. Yanında prodüksiyon amiri vardı. "Tarık Abi, mermileri arkadaştan alacağız; sağ olsun, bize yardımcı olacak."
Böylece sinyali almış oldum: "Adama kötü davranma," demek istiyordu, işimiz düştü, aman diyeyim... Ondan ala- cağımız silahla filmdeki atımı öldürecektim. Sıkıyönetim dönemiydi, kimse silahını vermek istemiyordu. Prodüksiyon amiri de bula bula bu başçavuşu bulmuştu; nemrut herifin teki. Sahnenin çekimlerinin sonuna doğru adamın gırtlağını sıktığımı hatırlıyorum.
Sayfa 105 - Yol filmi, "Bayram" adıyla senaryolaştırıldı, aynı adla Sansür Kurulu'na gitti ve filme çekildi. Yurtdışında montaj sırasında Yılmaz Güney tarafından adı Yol olarak değiştirildi.Kitabı okudu
"Ben ona yardım etmiyorum ki. O benim arkadaşım(Yılmaz Güney), meslektaşım, birlikte güzel bir şeyler yapmaya çalışıyoruz." Müdür, "Bak Tarık, bize yalan söyleme... Seni ezerim!" dedi.
İşte bu "ezeriz" sözü bana dokundu. İçime oturdu. Sinek miydim ben? Soruyu yanıtlamadım. Zaten soru neydi onu bile unutmuştum. T. yineledi: "Seni ezeriz Tarık!"
Sayfa 71Kitabı okudu
.......
Daha sonra alkıştan sonra Fatoş Güney sahneye cıktı.
"Daha önce Tarık Akan'la bu gece için konuştuk. Raharsz olduğunu hastanede yattığını söyledi . Hiç olmazsa Yılmaz Güney ve siz sevenlerine birkaç söz söylemesi için telefonla bağlanabilir misiniz? diye sordum, "Tabii olur Niye olmasın simdi kendilerini arıyorum." dedi. O sırada telefonun sesini mikrofona bağladılar ve iyice yükselttiler. Sunucu telefonu Fatoş'a verdi. Fatoşla Tarık konusnaya başladılar. Bu arada fonda ekranda Tarık Akan ve Yılmaz Güney'in görüntüleri geçiyordu. Koca salonda çıt çıkmıyordu. Herkes telefonda gelecek Tarik'ın sesine kulak kesilmiş, donmuş kalmıştı sanki.
Kısa kısa cümlelerleTarık çok derinlerden gelen yorgun ve mecalsiz sesiyle Yilmaz'a olan sevgisinden,abiliğinden, hastalustalığından, çalışmalarından, kendisine katkısından söz ediyordu. Sesi çok uzaklardan geliyordu. Ancak son sözleri salonda bomba gibi patladı. " Yılmadık. Yılmayacağız. Yola devam edeceğiz." Bu onun sesini son duyuşum olmuştu. Koca salonda hüzün, alkış,hıçkırık ve gözyaşı birbirine karışmıştı.
Kitap: Akşam Çiçekleri
" Yılmaz Güney şu anda ödülü almıştır, eli havadandır," diyor, biz de rakıları havalara kaldırıyorduk.
Sayfa 196Kitabı okudu
Sevdalım Hayat
Sevdalım Hayat adlı alıntı türündeki bu pek kıymetli eserin üzerine söylenecek çok söz yok.
En çok sevdiğim yazar olan Ömer Zülfü Livaneli, anılarından bahsederken bile kendi duygu ve düşüncelerini bizlerden esirgemeden cesurca ve içtenlikle paylaşıyor.
Ömer Zülfü Livaneli'nin tespitleri ülkemiz açısından son derece mühim, çünkü bu tespitleri iyi gözlem sonucunda elde edilmiş nokta atışları mahiyetinde. Yazarın üslubu ve dili de her okuyucu kitleyi peşinden sürükleyecek nitelikte.
Kitabın son bölümünde yer alan "Fotoğraflar Albümü" ise kitabın her bir kuruşunu hak edecek kadar ince düşünülmüş bir detay.
Son olarak bu yazarın hayatında kimler yer almış, gözüme çarpan isimleri not aldım: Yaşar Kemal, Ara Güler, Ekrem İmamoğlu, Candan Kaftancıoğlu, İlber Ortaylı, Türkan Şoray, Abidin Dino, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Ülkü Tamer, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Ahmed Arif, Refik Durbaş, Uğur Mumcu, Nazım Hikmet, Aziz Nesin, Yılmaz Güney, Tarık Akan, Cüneyt Arkın, Jurgen Rath, Çetin Altan, Nihat Behram, Kendal Nezan, Altan Gökalp, Selçuk Demirel, Cengiz Aytmatov, Cengiz Çandar, Garbaçov, Zafer Mutlu, Elia Kazan, Peter Ustinov, İlhan Selçuk, Demet Akbağ, Sunay Akın, Sezen Aksu, İlber Ortaylı.
Yazarın hayatında yer almış ve tanışık olmuş yukarıda not alabildiğim isimlere bakıldığında bile ne kadar zengin bir kültür birikimine ve yaşantıya sahip olduğu anlaşılır delil ve nitelikte olduğu aşikârdır.
Kesinlikle yazarın her kitabı olmakla birlikte bu kitabını okumanızı şiddetle öneririm.
Sevdalım Hayat
Zülfü Livaneli
Yılmaz Güney
Hiç kimsede olmayan o çekim gücüyle istediği an karşısındaki insanı girdabına katıp sürükleyebileceğini düşünmüştüm. Gözlerimi ondan ayıramıyordum.
Sayfa 113 - CAN SANAT YAYINLARIKitabı okudu
