Herkes, içindeki potansiyeli ve kendi kıymetini bilirse hayatında daha sağlıklı süreçler yaşayacaktır.
Hepimiz böyle mi yaşıyoruz? İki yaşam: dışavuran ideal ya- şam, bir de imgelemin egemen olduğu, gizlerimizi sakladığımız içsel yaşam.
İşin garibi, yolculuklarımı ne kadar uzattıysam o kadar uza- ğımda kaldılar. Tradescant yolculuklarını tamamlayabiliyor. Yol- culuklar zamanı güzel geçirmenin bir yolu ve de sonlar az ya da çok belli. Oysa ben yola
Sadece Ayak Bağı
Herşey yolunda mı diye sormayacağım. Her şey yolunda diyerek kendini ya da herkesi memnun etmeye çalışan insanlardan daha dipteyiz, belki de daha gökte... Yorum ya da tercih meselesi derler hayata, biz bir şeyleri mecburen yaşarken birbirimize kol kanat germeyi tercih ettik. Cehennemde bir su damlasını yaşatmaya çalıştık, kimine göre behyudeydi çabamız. Sözün özü seni çok özledim...
Unutmak ve olmamış gibi yaşamak kesindir ki insanın kaçınılmaz çaresizliğidir. Herkes için geçerlidir, insan insana yol göstermeye kalkıştığında saçmalar. İnsan insana sevgilim; sadece ayak bağı, umut ettirir, sözünde her zaman kaf dağı...
Tek bir isteğim vardı.Gitmek, yürümek ya da ölmek umrumda değildi.Uzaklaşmak istiyordum kaybolmak, ormanlarda ve bulutlarda eriyip gitmek, hatırlamamak unutmak, unutmak...
Sayfa 20Kitabı okuyor
Yeni hayat yoktu. Kayıptı. Yalnızlık mutluluktu,huzurdu.
Sadece kendini unutmak ve başkalarını sevmek gerektiğini ve o zaman huzurlu, mutlu ve güzel olabileceğini Varenka'ya bakarak anlamıştı. Kiti de öyle olmak istiyordu. En önemli şeyin ne olduğunu artık açıkça anladıktan sonra Kiti buna hayran olmakla yetinmeyip, bütün ruhuyla kendisini önünde açılan bu yeni hayata bırakmıştı.
Sayfa 295Kitabı okuyor
Unutmadım
Unutmak rehavete neden olabilirdi. O zaman, en başa geri dönmek zorunda kalabilirlerdi.
Sayfa 23Kitabı okuyor
Unutmam mümkün olsaydı, unutmak sürekli olsaydı, gözlerim kapansaydı da azar azar uykunun ötesine, mutlak hiçliğe gömülebilseydim, varlığımı artık hissedemez olacağım noktaya varsaydım, bir mürekkep damlasında, bir musiki ahenginde ya da renkli bir ışında erir giderdim ve sonunda dalgalar ve şekiller öyle büyülerdi ki, hissedilemezin içinde silinir, yok olurlardı. O zaman dileğime kavuşurdum.
Sayfa 37 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Unutmak ya da ölmek ya da unutmak ve unutmaya çalışırken ölmek.
Sıradan ve bayağı şeyler, hep var olmaktan dolayı unutulmuştur, unutmak ise sofistike ya da temel önemdeki düşüncelerde tahribata yol açar.
İnsan, bir tanıma göre, unutmak anlamına gelen "nisyan" ile aynı kökten gelmektedir. Belki de bu sebeple olsa gerek, Peygamberlerin bir görevi de "tezekkür"dür; yani hatırlatmak. Çünkü insan, en önemli şey olan, hayata gelme amacını bile unutabilir.
Sayfa 73
Darmadağın yaşıyorum. Aşklarım da, kinlerim de darmadağın. Darmadağın ve paramparça. Etimin gücünü kaybettim. Kalçalarıma uzanan elleri, dudaklarıma geçirilen vampir dişlerini, ucuz bira satan sözde rock barlardaki iğrenç kimlik bunalımlarını, alkolik komünistleri, beş para etmeyen ibneleri, sayıları aniden artan eblek lezbiyenleri, temelsiz gelişen ve yalnızca batıya yaslanan altkültürü artık unutmak istiyorum. Çok özür dilerim ekselansları, ama bu akşam beni fakmanızı rica ediyorum. Ya da kendimi size vurdurtacağım. Yerçekiminden değil, toprağa basma tutkusundan söz ediyorum. Mamafih, hiçbir şeyin önemi kalmadı.
Sayfa 150
bir zaman senden ağlar kaldım gazâla
sesim o uzak dağlarda dağdâr şimdi
sanki unutmak için var anılar kinimde
ve sanki hep küs tadıyla söylenmiş bir şarkı duyduğum:
herkes bir gün bir aşkta imkânsız hâlâ
Sayfa 56Kitabı okuyor
Unutmak, kalbin işi değil, onu akla öğrettiler.
Genç Hayat
Üstelik, her gün internet tarayıcısının geçmişini itina ile silmek zorundayken, yaptığım her haltı gören, bilen birinin var olduğunu unutmak, hatırlamamak, O'nu aklına bile getirmemek, "Belki de o işler öyle değildir?" diyebilmek için her şeyi yapar, kimden ya da nereden edindiğime bakmadan; yalanmış, uydurmaymış, haklıymış, haksızmış, mantıklıymış, zırvaymış, buna bir cevap varmış arayan bulurmuş demeden her fikre, her söylenene, her gösterilene dört elle sarılırdım.
Tamam! Bunların hepsine ve daha fazlasına da tamam!
Filozof açık açık yüzüme söylemese de kaytarmaya çalıştığım konusunda haklıydı. Kafamda dönüp duran soru ve şüphelerden çok yakın bir zamana kadar rahatsız falan da olmuyordum. Ne kadar çok soru ve ne kadar çok şüphe edecek şey bulursam o kadar iyiydi benim için.
Dürüst olmak gerekirse, çoğu zaman bir cevap değil de bir bahane arıyordum. Ve cevaplar umrumda bile olmuyordu. Aslında bir cevap olduğunu bile düşünmüyordum. Düşünmemenin en iyisi olduğunu düşünüyordum. Fakat bunu ne zamana kadar sürdürebilirim ki??
Sayfa 40Kitabı okudu
