Aziz Boniface 7. yüzyıl gibi erken bir zamanda, Roma'ya göç eden rahibelerin sonunda yol kenarındaki genelevlerde çalışmaya başlama ondan şikayet ediyordu. Bu durumda rahibe fahişelerin gelirlerinin ne yapılacağı meselesi doğuyordu. 15. yüzyılın ortasında Franciscus de Platea bir tür çalışma kuralı getirip, rahibe fahişelerin gelirlerini manastırlarına göndermelerini ama manastırların da parayı kendilerine saklamamasını teklif etti. Manastırlara da ellerine geçen parayı dini işleri desteklemekte kullanmaları söylendi. Sırf zevk olsun diye seks yapan rahibelerin sayısı da bir hayli fazlaydı. Diğer evlenmemiş ama cinsel olarak aktif kadınlar gibi onlar da usulen fahişeydiler. Fransız teolog Jean Gerson "Yığınla rahibe genelev fahişesine dönüştü," diye yakınırken, onların bu işle para kazanmasından değil, çok sayıda ziyaretçiyi eğlendirmesinden bahsediyordu. İsviçreli vaiz Johaan Geiler von Kaisersberg, Strasbourg Katedrali'nde "kız kardeşinin gevşek bir rahibelik hayatı yaşamaktansa bir fahişe olmasını tercih ettiğini" beyan etmişti. Bunu söyleyerek genelevin manastırdan daha tercih edilebilir olduğunu ifade ediyordu.
Sayfa 161 - Kolektif Kitap