Kimse bizi görmüyor diyerek başımızı önümüze eğmeyi bırakmamızın, etrafımıza bakıp dünyayı izlememizin vakti gelmedi mi? Kimse bizi görmüyorsa bile aynaya bakarak görebilirdik kendimizi, yapamadık. Çok kez dibe battık, biliyorum. Çok kez yenildik, yanıldık, yıldık ve yıldırıldık, biliyorum. Tırmanmaya çalıştıkça düşürüldük o dağın üzerinden yere,
Şairin rüyası
“Yüz bir yıldan beri kemiklerim yabancı ellerde, düşman ülkede yatıyor. Artık özgürleşen İthaka'sına geri dönmesinin vakti gelmedi mi?”
Jonas HallgrimssonKitabı okudu
Gözlerini açtığı zaman oda gene karanlıktı. Sevgi’yi görmüştü. Onu eskisi gibi sevdiğini söylemişti. Sevgi’ye bakıyordu. Onun konuşmasını bekliyordu. Sevgi, başını önüne eğmiş düşünüyordu. Oysa, bir şey söylemesi gerekiyordu. Hikmet, ne sonuç aldığını öğrenmek istiyordu. “Ne diyorsun?” diye sordu Sevgi’ye. “Ne diyeyim?” diye karşılık verdi Sevgi.
-1. Bölüm- Hasankeyf Parvan
Hava sisli,
Sisli olduğu denli, yorgun ve bitkindir Hubli, yarı baygın…
Bir savaştan dönmededir, bırakarak belleğini savaş meydanlarında…
Fil de Hubli gibi yaralı bereli,
Taşımaktadır yine de ölgün sahibini…
Jonas Hallgrimsson büyük bir romantik şair ve aynı zamanda İzlanda'nın bağımsızlığı yolunda büyük bir savaşçı. Avrupa'daki bütün küçük uluslar, 19. yüzyılda bu romantik ve yurtsever şairleri tanıyorlardı: Macaristan'da
Petöfı, Polonya'da Mickiewicz, Slovenya'da Preseren, Bohemya'da Macha, Ukrayna'da Çevtçenko,
Sayfa 78Kitabı okudu
kimse bizi görmüyor diyerek başımızı önümüze eğmeyi bırakmamızın etrafımızda bakıp dünyayı izlememizin vakti gelmedi mi? kimse bizi görmüyorsa bile aynaya bakarak görebilirdik kendimizi, görmedik yapmadık . Çok kez dibe battık , biliyorum . Çok yenildik , yanıldık , yıkıldı , ve yıldırdık biliyorum . Tırmanmaya çalıştıkça düşürüldük, o dağın üzerinden yere , defalarca kafa üstü düştük gökyüzünden dünyaya ama hiçbir zaman dünyada hissetmedik . oysa gök yüzü de dünyaya dahildi... bilemedik Hiçbir zaman buraya ait , hep yabancı hissetik kendi hayatımızda . Bu dünyanın hiç bir yerinde evimizdeymişiz gibi hissetmedik . Çünkü biz kendimize yabancıydık aslında , kendi kendimizin evi olmalıyken kendi bedenimize birer misafir olmaktan öteye gidemedik . Hep bir gece daha kalıp gidicekmişiz gibi davrandık bedenlerimize . Bir ayağımız evimizdeyken ; bir ayağımız hep kapının dışındaydı . Gitmeye o kadar hazırdık ki hiç bir yer evimiz olmadı . Çünkü insan kalmaya karar verdiği eve ayakkabılarla girmezdi .ARTIK AYAKKABILARIMIZI ÇIKARMAMIZIN VE EVİMİZE GİRMEMİZİN VAKTİ GELMEDİ Mİ ?
Sayfa 188 - indigo yayıncılıkKitabı okudu
"Sevmek Lazım
Gecenin bir vakti..
Sarhoş bir yıldız..
Dolanıp dolanıp duruyor..
Başımın üstünde..
Sanki bir yerden tanıyorum, daha öncesinden..
Hiç de yabancı gelmedi bana..
Bu aynı bakış, aynı gülüş...
Yar olmaz biliyorum...
Aynı hissiyat..
Belki de aynı yerden vuracak,
O zalim el..
Aynı şekilde..
Kaçmak mı gerekirdi, yol henüz yakınken?
Kaçsa mıydım acaba!
Kimden, nereye, kime?
Yok.. Yok!
Sevmek lazım, kırıp dökmeden, kaçmadan,
İncitmeden...
Sevmek her şeye rağmen, sevmek!"
"Bir gün bir arkadaşım aracılığıyla o zamanın MİT Müsteşarı Fuat Doğu ile bir röportaj ayarlamıştım. Onun evine gidip beraber röportaj için ayrı ayrı sandalyelere oturduk. Ben ses kasetini masaya koydum ve Fuat Doğu'nun sandalyelere oturduk. Ben ses kasetini masaya koydum ve Fuat Doğu'nun anlattıklarını bir bir zihnime geçirmeye başladım. En
Sayfa 212 - Lopus YayıneviKitabı okudu
"Recep Peker Hapı Yuttu", "Kazıklı Resmi Tazim" başlıklı yazılardan başka "Hakkınızı Helal Edin Dostlar" başlığıyla Markopaşa'nın birinci sayısında "Şakalar" köşesinde yazılanlar yeniden verilmiş. Bir başka yazı da "Nasıl Girer" başlığını taşıyor. Okuyalım. 1947 yılında yazıldığını düşünerek son
Markopaşa · 3 Şubat 1947 · Sayı: 9
Markopaşa'nın bu sayısı ile kadroya Rıfat Ilgaz da katılmış olmalıdır. Ilgaz, Boğazlayan Ortaokulunda hastalanmış, 2 Ocak
1947'de İstanbul Validebağı Sanatoryumuna gelmişti. Kendi anlatımıyla Boğazlayan Ortaokulundaki görevine başladıktan (2 Kasım 0946'da atanmıştı) bir-iki ay sonra Markopaşa'ya katıldı