Varoluşsal sancı yaşamak hâlâ umut var demektir.
Burasi bir sıçrama yaşanacaginin ya da yaşanmayacağının anlaşıldığı yerdir
Varoluşsal sancı
"Ne olduğumu, neden burada bulunduğumu bilmeden yaşayamam. Bunu bilemiyorum, öyleyse yaşayamam."
Sayfa 1026Kitabı okudu
Varoluşsal sancı
"Özgür "mü diyorsun kendine? Sana hükmeden egemen düşünceni işitmek isterim .
Sayfa 62 - Akvaryum yayıneviKitabı okudu
arada bana gelen varoluşsal sancı:
-yine hayatımın sıkıcılığı ve vasatlığı hissi- hiçbir işe yaramadığım, lanetli olduğum, beğenilecek biri olmadığım, hiçbir konuda sivrilemediğim, boş bir faydasızlıktan ibaret olduğum hissi.
sancı
İnsanın hayatın yaşamaya değer olup olmadığına ilişkin kaygıları ve hatta umutsuzluğu varoluşsal bir sıkıntı olmakla birlikte bir akıl hastalığı değildir. Varoluşsal sıkıntıyı bir akıl hastalığı olarak yorumlamak, bir doktoru danışanının varoluşsal çaresizliğini sakinleştirici ilaçlarla gömmesine yol açabilir..
Sayfa 108 - Okuyan UsKitabı okudu
Dert!...
Varoluşsal bir sancı...
İnsânî bir kimlik arayışı...
İdeal bir düşünceden kaynak alan doğal bir itki...
Daha iyi, daha adil ve onurlu bir dünyaya ulaşma ülküsü...
Sayfa 23 - Selis
Varoluşsal sancı
Ve sonra, ileri yaşlardan geçmişimize baktığımızda kocaman bir boşluk görüyoruz, yapmak uğruna olmayı feda ettiğimiz, sevdiklerimizi yeterince sevmediğimiz, içimizde ifade edilmeyi bekleyen sözcükleri dillendiremediğimiz, sadece bize ait olan bir hikâyeyi söze dökemediğimiz için, varoluşsal bir suçluluk hissine mağlup oluyoruz.
Mayası endişedir insanın. Düşmüş olmanın omzumuza yüklediği endişenin ağırlığı, varoluşsal sancı ile birleşince ortaya çıkan kaygı, müsveddeye dönüşmüş "tabula rasa"ya çiziktirdiğimiz anlamsız eylemleri dışa vurmaktadır.
Sayfa 59 - Yeni insan yayınları, 2022Kitabı okudu
Varoluşsal sancı yaratan alıntılar vol. 1
"Neler kaybettiğinizin bile farkında olmadığınız anlarda kim bilir kaç kişi hayatınıza kendi çöpünü boşalttı? Kim bilir anlamsızca yaşanan acılar, çocukça uğraşlar, doymak bilmez arzular ve gereksiz eğlencelerle ne kadar zamanınızı harcadınız? Peki kendinize, kendinizden ne kaldı? Henüz vadeniz dolmadan içten içe öldüğünüzü fark edeceksiniz."
Seneca, Hayatın Kısalığı Üzerine, 3.3b
Varoluşsal sancı
Cennet'teki iki kişiden bir seçim yapmaları istenir: Ya özgür olmadan mutlu olmaları ya da mutlu olmadan özgür olmaları; üçüncü bir seçenek sunulmaz. Budalalar özgürlüğü seçti, sonra ne oldu, yüzyıllar boyunca zincirlerini özlediler. Zincirlerini, anlıyor musunuz, "Weltschmerz" budur işte.
Sayfa 70Kitabı okudu
İnsan olmak, her şeyden önce varoluşsal anlamda dertlenmeyi gerektiriyor.
Sayfa 205Kitabı okudu
Birbirimizi sevmeye yetecek dini söylemlere ihtiyacımız var; ayrıştıracak olanlara değil.
Sayfa 99Kitabı okudu