İnsan, karşılaştığı küçük şeylerden hangisine, ne yönde önem vereceği konusunda iradesini kullanabilir. Eldeki ölçüt bence, "yarına kalmak" olmalıdır. Eğer bir olaya verdiğimiz değer, yarına kalma ihtimalimizi arttıracaksa önemlidir, arttırmayacaksa önemli değildir..
Sayfa 21Kitabı okudu
bildiği bir şey değil insanların
bakma teârüflerine onların!
hangi hakikatte sebat ettiler,
hangi yola doğru deyip gittiler?
üç kişinin fikri değil müttehid
her biri eşhâs kadar münferid
hepsi de davâ-yı isabettedir.
kim hakem olsun, o da hayrettedir.
dünkü hakikat bugün olmuş hayal, şimdiki de yarına kalmak muhâl!
işte şu söz en güzel, en muhtasar:
cehlini bilmek gibi olmaz hüner.
Sayfa 206 - bir hasbihaldenKitabı okuyor
AÇ AVLANMAK
(…)
Uzamak mı
Aramak mı
Bulmak mı
Büyümek mi
Yarına kalmak mı beslenmek?
Duyuyorum hepsini birden
Gökyüzü bir kanat
Sayısız gezegenler adına
Kurumuş uçmalarından kuş ardı
Yıldız ardı anlam ardı sürez ardı
Söylence kesilmiş
Ellerimdeki doğa – uygarlığı yaratırken
Hepsini doyuyorum aç ağız
Varlık yokluğun sığmadığıdır
Sayfa 1672 - Uzaklarla GiyinmekKitabı okudu
"Daha iyi yaşayabilmek için sürekli bir șeyle meşguller, yaşamlarını harcayarak yaşam inşa ediyorlar! Uzun vadeli planlar yapıyorlar, oysa bu tür bir erteleme en büyük yaşam israfıdır, bu erteleme öncelikle onlardan günü çalar, daha sonrasını vadederken bugünün yaşantısını koparıp alır. En büyük yaşam engeli, yarına dayanıp bugünü tüketen beklentidir." - 
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı Üzerine, 57
"Yaşamak istediğimiz asıl hayatı sadece emeklilikte sürebileceğimizi düşünmek, açık bir șekilde anda kalamamak demek. İstediğimiz șekilde mutlu olacağımız bir hayatı ancak emekli olduktan sonra yașayabileceğimize inanmak o zamana kadar geçecek anları âdeta geçiştirerek savuşturarak yașamak demek. Hayat denilen armağanı bu kadar hor kullanmak, israf etmek haksızlık değil midir?" - 
İlişkilerde Anda Kalmak, 189
Sayfa 189Kitabı okudu
Dünde kalmak, bugünden nasibini alamayanların derdi.
Herkes sabahın hayaliyle yatarken gecenin koyununa; kıymetli bir eşyasını düşürmüş biri gibi arar durursun gecenin diplerini.
Bugünden bir kırıntı, bir iğne ucu
bulmak için yarına götürecek.
An içinde yaşamanın ters yüz edilmiş biçimi "yarına kalma" kaygısıdır.
Yarına kalmak, insanın nefsanî kaygılarından ve son yüzyılın Batı patentli kavramlarından biridir.
Özellikle aydın takıma musallat bir hastalık.
Sayfa 114 - İz Yayıncılık 30. Baskı; İstanbul, 2018Kitabı okudu
Ne garip...
Bazıları yarım kalmaktan korkar, bazıları yarına kalmaktan... Her ikisinde de "ötesini yaşa(ma)mak" kaygısı tükenmez...
Ne garip...
En son ne zamandı yarın? Sen sor, ne manaydı yarım? Ne çok sus'amışsın susmalara...
Yüreğim Yâr,
Yar yüreğim...
Geçit vermez bilirsin, hem neylerim... Heyhât.!
Ne garip...
Yarım kalmak
BULAMADIM
İçim bir savaş sonrasında yağmalanan ve yakılan eski bir medeniyet gibi. Kim bilir daha önce kaç kişi içinin hezeyanlarını bu cümlelerle anlattı? Ordunun en acımasız komutanları basıp geçiyor üzerimden ve çiğneyip yakıyor, ellerimle usul usul okşayıp sakındığım bütün benliğimi. Tam hiçbir şeyin düzelmeyeceğine ve iyi olmayacağına inandığım o noktadayım. Şehrin ve içimin bütün uluları ağlıyor. Adım başı ağıtlar yankılanıyor dışa ve değdiği yeri yerle yeksan ediyor.. Ardarda kaç sigara yakıyorum bilmiyorum. Uzun zamandır kaçtığım yazma korkusu beni bir otobüs durağında yakalıyor ve sıkıştırıyor köşeye bu sefer. Her yerden kaçmak isteyen çocukluğumu hatırlatıyor bana. Aynı zamanda bu günümü bütün çıplaklığıyla. Hiç mi geçmez ve değişmez bir insanda nerede değilse orada iyi olacağı hissi. Nerede değilse oraya ait olduğu düşüncesi. Tam burada zihnimde #Şakiro nun gençliğimde ve şimdi dahi hiç anlamadığım bir uzun havası çalıyor. Ne çok şey biliyor bazı #dengbejler hakkımızda. İflah olmaz bir pesimist ya da romantik değilim. Belki iflah olmaz ve adapte olmaz bir insanım dünyanın karanlık yüzüne. Vitrinlerden kuyulara, insanlardan suya, seslerden karanlığa kaçan bir insan sadece. Dönüşürken yoruluyorum ve düşüyorum kuyuma. Ben artık yarına benzemek değil dünde kalmak istiyorum. Ben artık Şakironun çok geçmişte kalan bir stranı olmak istiyorum.
"Yarına kalmak" için yazan,
yarının büyük bir şairi, yazarı olacağına inananlar vardır elbet.
Ama bu büyüklük, onun görebileceği, alkışların sesini duyabileceği bir olgu değildir. Duyduğu alkış, sadece gününün alkışıdır.
Yarını yapacak olan insanlar, yarının insanlarıdır, onların değer yargılarıdır. Sanatçı, geleceğin okurunu, geleceğin "beklenti ufkunu" bilemez.
Yarına ilişkin umutlar ve değer yargıları üretmeyi elbette ki öngören kişi, sadece "önerir", onların yerleşip yerleşmeyeceğini bilmez"
Ahmet Oktay, Gizli Çekmece, s. 300
_UYUYORSUN! Rüyadasın. Gece gündüz demeden rüya görüyorsun. Bazen açık bazen de kapalı gözlerle. Hakikat değilsin. Rüya gören bir zihin, hakikati göremez ve hakikati de bir hayale dönüştürür. Gerçekle yüzleşirsen gerçek, hakikate dönüşür; kaçarsan yalanlar içerisinde yaşarsın. Uyan! Uyanık ol. Uyanık olmak hedeftir. Sessizlik içinde düşünerek
“Çünkü mutluluk, insanın ayağını adeta yerden kesercesine güçlü bir duygudur ve insanlar mutluyken kendilerini bir rüyadaymış gibi hissederler. Acı ise, insana nefes aldığını, yaşadığını, her an var olduğunu hissettirir. İnsan, doğası gereği yarına kalmak için yaşar ve acının verdiği duygular; insana hayatta var olduğu hissini verir.
Bu yüzden insan, kendisini farkında olmadan acıya bağlı kılar. Çoğu insanın zihninde “Sorunlar biterse yaşam da biter" düşüncesi vardır. İnsanların farkında olmadan beslediği bu düşünce sonucu, mutlu olmak adına öne sürdükleri sebepler, mutsuzluk adına buldukları sebeplerden daha az olur. Böyle olunca da mutsuzluk daha fazla hissedilir."
