Hüznün Fiziği, Bulgar yazar Georgi Gospodinov’un ikinci romanı. Sıradışı bir yazım tekniğiyle yazılmış roman, iki kısımdan oluşuyor diyebiliriz. Kitabın ilk yarısında yazar, babasının ve dedesinin anılarına nüfuz edebilen baş karakterimizle bizi 20.yy başlarının Bulgaristan’ına götürüyor, 1. ve 2. Dünya Savaşı sırasında insanların durumuna tanıklık ediyoruz. Yazarın çok değişik bir üslubu var, bu kısım yer yer Mezarımdan Yazıyorum’u da anımsattı bana biraz, nokta atışı tespitlerini çok başarılı bir ironiyle harmanlayıp sunmuş Gospodinov. Özellikle bu anılarda yolculukta 1990’lara geldiği kısmı yüzümde buruk bir gülümsemeyle okudum. Kitabın ikinci kısmında, bu kez daha çok diğer insanların öykülerini toplayan baş karaktere odaklanıyoruz ve yazarın evren, insanın benmerkezciliği, metalara önem vermesi, zaman, anılar, inançlar konusundaki fikirlerini ve hezeyanlarını okuyoruz. Bunu yaparken de Gospodinov, yalın ama vurucu cümleler ve zengin fikir dünyasıyla büyülüyor okuyucuyu. Anlattıklarını mitolojiyle paralellik kurarak zenginleştirmiş, fakat bunu yaparken de yine öyle bir anlatıyor ki zihninizde kolayca canlandırabiliyorsunuz mitolojiyle ilgili çok fazla bilgi sahibi olmasanız da. Sıradışı bir roman Hüznün Fiziği, hem akıcı hem durup düşünerek, sindirerek okumak gerekiyor. Alışılagelmiş romanlardan farklı olduğu için herkese hitap eder mi bilmiyorum ama düşünsel açıdan beni zenginleştiren, anlatım şekliyle bende iz bırakan, çağdaş edebiyata önyargımı kıran, benim çok ama çok sevdiğim bir kitap oldu.
