Tutuklu kardeşlerim hep bir ağızdan ilahiyi söylemeye başladılar:
Güzel renksiz çay gibiyiz
Demimiz az suyumuz çok.
Halimiz kötü; açız biz
Bize bakan, bizi seven kimsemiz yok!
Bu aptal şarkıyı bana söylerken rayip kendinden geçmiş, "Yüksek sesle söyleyin. Mırıldanmayın" diye haykırıyordu.
Sayfa 71