Yusuf Polat
@yusuf087
50 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yusuf Polat tekrar paylaştı.
Zaman geçtikçe insanlara duyduğum özlem arttı da arttı. Ama kimseyi bulamadım. Kendimi iyice yalnız hissediyordum.
Sayfa 45
(Yusuf polat)Oysa Düşler Senle Başladı
Oysa bi mutluluk vardı...uzaktan seyire
Zamanda yolculuk yapan kasifden öteye
Dikiz aynasından, kalbine giden kesife
Sihirli sanırsın o elleri öteden beriye
Dikenli olur hep dokunursan o sözlere
Gece uyutmaz sanırsın, tutsak bi esire
Vicdanen yargılar seni, o kanlı gözlere
Sonu gelmez bu esaretin, o cılız sevgine
Muhattap ararsan, bulamazsın o yarene
Kimse bilmez, özlersin hep o vadide
Tesellisi olmaz, bu zırdeli şahibe
Bietecek gibi değil, bu miğferli kazazede...
Velhasıl bugünde içimi oyup, kemiren gözlerin bana tatlı tatlı nameler sayıklıyor.
Oysa aşk bu kadar ihtiras sahibi olmamıştı.. daha öncesinde ve unutulmayan sözleri bu kadar sana yormamıştı...seni unutmak artık mümkün olmuyor...
Okur Takip Önerileri
Her zaman başı dikti, durup dururken dert yanmazdı. Başa gelmişti bir kez, sızlanmadan çekecekti. İnsan olanın başına her türlüsü gelirdi; hüner, buna katlanmasını bilmekti.
Bu karsi koyulmazdi.. ve sonunda aklida yitirdi insan..
Birden içinde ona karşı dayanılmaz bir sevgi, bir özlem duydu.
Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?
-Ah bu hayat, dedi.
-Nesi varmış bu hayatın?
-İnsana rahat vermiyor. Başını derde sokuyor. Ne olur, şöyle bir yatıp uyuyabilsem... Hiç kalkmadan...
Zarar vereceğini bildiğim halde cam kırıklarında yürümeye kalkışacaktım.
Dünyada herşeye evet demekten daha aşağılık bir şey var mıdır?
“… insanı bıktıracak o kadar çok şey var ki dünyada!”
Kendi beyanım
Evet dostlarım hayattaki en büyük kötülük çaresizliktir. Kötülük tek başına doğmamıştır...Ne yazıkki bir çok insan bu katliamın geride bıraktığı eserleri bizlere sonrasında potansiyel olarak sergiliyor...
Oysa Gerçekler Farklılık Gösterecekti...bizlere
Aslında hayat bize görünenden daha basitti; biz tabiatın bi katil olmadığı teşhisini, insanlara reaksiyon ettirince, onlarda hep iyi şeyler var olduğunu zannetti...
Ne yazık ki toplumumuz;
Ne yazık ki insanların çoğu birbirlerinin derinlerinde değil, üretilmiş acılarında buluşma eğilimindeler.
“İnsanların hissedemediklerini hissedebilme yeteneğine sahipti.Bu nedenle kimi zaman çok düşünmek ona acı verirdi.’’
