Richard Feynman adını duyduğum lakin tanımadığım bir fizikçiydi. Bir gün YouTube'da maddenin katı, sıvı ve gaz hallerindeyken; özellikle bir halden diğerine geçişte atomların hareketleri üzerine yaptığı bir konuşmada kendisine denk geldim ve hayran kaldım. Hayran kalmamın sebebi anlatımı, anlatırken yaşadığı mutluluk, ve anlattığına olan hayranlık idi.
Bu olaydan birkaç ay sonra ise kütüphanede elime geçirdim bu kitabı. Fizik yasaları üzerine eğlenceli bir anlatı diyebilirim. Karmaşıklığı ve matematikselliği dolayısıyla insanı sıkma potansiyeli fevkalade yüksek olan Fizik ve konuları, Feynman'ın anlatımı ile bir hikaye, bir masal havası kazanıyor.
Peki kitapta neleri anlatıyor? Mesela yer çekimi yasası. Bunun kuantum yasalarına uymadığını söylüyor. Hiçbir yasaya yüzde yüz doğrudur gözüyle bakamayacağımızı anlatıyor. Elektromanyetikten, yansımaya, ışıktan enerjinin korunumuna birçok yasayı irdeleyip günlük hayata endekslemeye çalışarak okurda bir farkındalık ve bilinç oluşturma derdinde Feynman.
Aklımda kalan en sarsıcı nokta ise şu oldu: Diyor ki üstad, neden evrenin çok küçük bir yerinde, çok kısa bir anında gerçekleşenleri anlamak ve çözümlemek için sınırsız sayıda bilgisayar mantık ve hesaplamalarına ihtiyacımız var ki? Neden böyle bir şey oluyor? Düşünmek lazım. Neden acaba?
Martin Eden gibi, fakat ondan daha da
