Hayatın bütün sefâhatini yaşadım, sırayla mesut, mükedder, neşeli, gamlı, zengin, fakir oldum. Dünyada maddi ve manevi hiçbir meşakkat, hiçbir zevk ve keder ki ben onu tatmayayım. Her şeyi tattım. Her şeyi öğrendim ve işte her şeyden müteneffirim. (nefret eden).
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
Sis
Sarmış ufuklarını senin gene inatçı bir duman,
beyaz bir karanlık ki, gittikçe artan
ağırlığının altında herşey silinmiş gibi,
bütün tablolar tozlu bir yoğunlukla örtülü;
tozlu ve heybetli bir yoğunluk ki, bakanlar
onun derinliğine iyice sokulamaz, korkar!
Ama bu derin karanlık örtü sana çok layık;
layık bu örtünüş sana, ey zulümler sahası!
Ey
Memleket İsterim
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Sayfa 157Kitabı okudu
YAŞAYACAKSIN demişler yaşıyoruz yaşıyoruz Bir köhne beden vermişler taşıyoruz taşıyoruz Kimi zengin kimi fakir kimi güzel kimi çirkin Bu ne biçim dünya
Tanrım şaşıyoruz şaşıyoruz.
Para fakir için geçinmek yaşama tutunmak zengin için daha fazla kazanması gereken bir güç, itibar...
Tasavvufta fakir, elinde hiç malı olmayan değil, gönlünde mal sevgisi bulunmayan, geçim endişesi çekmeyen, gelecek kaygısı taşımayan, kalbi yüce Allah ile zengin olan ve Allah sevgisinden başka hiçbir şeref aramayan kimse demektir. Bu kimsenin eline dünya dolusu mal geçse, onda kendisinin kadar, diğer müminlerin de hak sahibi olduğunu kabul eder. Kimin ihtiyacı varsa ona sarfeder.
Sayfa 13
Ama zengin olsaydım etrafta hiç fakir kalmazdı! O zaman görürdünüz! Ah! İyi yüreklilerin keseleri dolu olsaydı, her şey yoluna girecekti!
Camdan ve Aynadan Kalpler
Çok zengin bir adam, bir velinin yanına gidip nasihat almak ister. Mübarek zat ise onu pencerenin yanına götürüp sorar:
"Pencereye baktığında ne görüyorsun?"
Adam: "Yoldan gelip geçen insanlar görüyorum. Bir de yolun kenarında oturmuş ve dilenen fakir bir adam var." diye cevap verir. Bu defa da veli zat, yandaki aynayı gösterir ve devam eder:
"Peki bu aynaya baktığında ne görüyorsun?"
"Kendimi" diye cevap verir adam.
"Yani artık başkalarını görmüyorsun, öyle mi?"
Adam "Öyle..." deyince de veli zat herkese nasihat olacak o cevabı verir:
"Pencere camı da aynı maddeden, yani camdan yapılmıştır. Ama ayna camının üstüne incecik bir gümüş tabakası kaplandığı için, ona baktığında kendinden başkasını göremiyorsun. İşte, insan kalbi de cam gibi şeffaftır; kendimizi değil, başkalarını gösterir. Böylelikle onlara merhamet ederiz. Ama ne zaman ki camı gümüşle kaplayınca ayna oluyor, sadece kendimizi görüyorsak, altın ve gümüş gibi dünya süsleri ile kalbimizi kaplarsak, o zaman sadece kendimizi görürüz. Kalbimizden de merhamet çekilip atılır."🥀
(Semerkand Aile Dergisinden alıntıdır.)
Devlet adamları fakir ölmelidirler ki, idare ettikleri milletler zengin ve mesut olsunlar. Devlet adamları cep doldurmaya kalkarlarsa millet, fakir, bahtsız olur, dava da yenilir, çürür. Çünkü milletin kazanması ve davanın muzaffer olması imkânı kalmaz. Fakirlik içinde ölmek, devlet adamının, hele ihtilâl şeflerinin süsüdür, ihtilâl şefleri, devlet adamları fakirlikle taçlanırlar.
