Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyor.
Sayfa 242 - İş bankası
“Peki, sen bir gün nasıl öleceksin Narziss, bir annen yok çünkü? Annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?”
Sayfa 290
Okur Takip Önerileri
Belki yalnız susmalı, kelimeler kifayetsiz
Sen bana çok erkendin ben evimde adressiz
Söyleyeceğimiz çok şey var aslında.
Ama üşeniyoruz.
Ve çok sıkıldık.
Önce müthiş bir hevesle acılarımızı
Paylaşacak insan ararken
Şimdi kimseler soru sormasın istiyoruz.
Söyleyecek şeyimiz olmadığından değil, Söyleyecek çok şeyimiz var aslında ama Bugüne kadar anlattıklarımız
Hiçbir işe yaramadığından konuşmak istemiyoruz.
Ne eksikse sen tamamla, son derece yorgunum
Çok uykum var, öp beni, öpersen ne güzel uyurum
"Doğru ne yanlış ne hepsi iç içe geçmişken
Sen varken tek güzel olan, bırakıp nasıl gideyim? Geçtim!
Dönüp sırtımı kalabalıklara
Evim bildim seni, geçmişim ve geleceğim
Oralarda bir yerdeyken sen ve en güzel ihtimalken
Bir şey gelmiyor elimden
N'olur bana bir şey söyle ne yaptığımı bileyim
Ne eksikse sen tamamla, son derece yorgunum
Çok uykum var, öp beni, öpersen ne güzel uyurum."
kendi değerini unutacak kadar çok sevmemelisin birini,
çünkü başkasının gözünden kendi değerini belirlediğinde,
bir gün mutlaka değersizleşiyorsun..
birini nefret edecek kadar çok sevmek diye bir şey var bu dünyada,
“adını duymak istemiyorum, bir daha benim yanımda onu anmayın.” dedikten sonra saatlerce nerede, ne yaptığını merak edip
durmak diye bir şey var.
bence birini seviyorsan onu dünyan yapmalısın.
bir yerde müzik dinlerken aklına düşmeli aniden.
çalan şarkı olup daha içten söyletmeli, melodisiyle seviştirmeli.
bence birini seviyorsan onu dünyan yapmalısın.
işler kötü gittiğinde ve onu aradığında, telefonu kapar kapamaz
yanında biteceğini bilmelisin.
o güveni vermeli.
sana dünyanda huzurlu hissettirmeli.
bence birini seviyorsan onu dünyan yapmalısın.
kusurlarını da görmelisin.
o kusuru sevmeli, orayı da öpmelisin.
bence birini seviyorsan onu dünyan yapmalısın.
ve dünyan gibi sevmelisin.
öbür türlü, dünya dediğin hiç çekilmez ki...
Sıcağı bilmeden, soğuğu bilemezsin, Kötüyü bilmeden, iyinin değerini nasıl bileceksin?
bu yüzden önce kötüler, en son iyiler girer hayatına...
ve sen, “gitti.” derken o sırada biri geliyor olacak hayatına, sen, “güvenmiyorum.” derken biri güvendirmeye gelecek seni, “bitti.” dediğinde başka bir şey başlamak için sabırsızlanacak, ama acı çekmeden, sevincin değerini bilemiyoruz, böyle yaratılmışız sanki.
kızma yaşadıklarına, arkasına sakladıklarını düşün.
Geceyi izlemek farklıydı, oldum olası gündüzü sevmezdim. Gece daha dingin, daha sakin gelirdi bana. Yalnız olurdum ama bu yalnızlık iyiydi. Üzerimde gökyüzü, yanıp sönen yıldızlar ve şanslıysam ay varken çok da yalnız sayılmazdım. Gecenin havası da farklı olurdu, daha temiz ve saf.
“Sadece benim yanımda bu kadar savunmasız olduğunu, bu kadar huzurlu uyuyabildiğini biliyordum. Ben onun güvenli limanıydım, burada daima dalgalardan korunacağını biliyordu.”
Bazı başlangıçlar sonlanması için yazılır. Bazı sonların ise başlangıçları yoktur.
Seni saklayacağım"
seni saklayacağım inan
yazdıklarımda, çizdiklerimde,
şarkılarımda, sözlerimde.
sen kalacaksın kimse bilmeyecek
ve kimseler görmeyecek seni,
yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin, duyacaksın.
"İkimizde aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az bir zaman yeter. Buna rağmen o orada, ben buradayım. Neden? Sebeb yok.. Ben burada ne yapıyorum? Kendimi ve etrafımdakileri sıkmaktan başka ne işim var? Onun da orada pek lüzumlu şeylerle uğraşmadığı muhakkak. Dünyada şimdi onunla yanyana bulunmamız kadar mantıksız ve lüzumsuz ne vardır acaba? Hayat bir tesadüfler silsilesi imiş, âlâ! Fakat tesadüfün de kendine göre bir mantığı olmalı değil mi ya?"
Sayfa 69Kitabı okudu
Her paragrafın sonunda, bir "her neyse'' var. Oysa o her neyselerin devamında, şuan yazamadığın binlerce hikaye var.
"İçimde müthiş bir hafiflik, bir genişlik duyuyorum. Belki de hakikaten sevmek budur. Belki de ben şimdiye kadar sahiden sevmenin ne olduğunu bilmiyordum. Acaba kendimi kapıp koyuversem mi?.. Ne zaman irademe müracaat edersem büyük bir yorgunluk duyuyorum.. Kendimi hadislerin eline bırakayım mı? Acaba şu anda o ne düşünüyor? Herhalde beni değil, Niçin?.. Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?.. Her şeyi..."
Sayfa 68 - Sabahattin AliKitabı okudu