"Hiçbir zindan bundan daha sıkı kilitlenmiş olamazdı."
Sayfa 22 - CanKitabı okuyor
Oaristys
Ey hatırası içimde yemin kadar büyük,
Ey bahçesinin hoş günlere açık kapısı
Hâlâ rüyalarıma giren ilk göz ağrısı,
Çocuk alınlarda duyulan sıcak öpücük.
Ey sevgi dalımda ilk çiçek açan tomurcuk,
Kanımın akışını yenileştiren damar,
Gül rengi ışıkları sevda dolu akşamlar,
İçimde yeni bir fecir gibi doğan çocuk.
Tahta havalenin üzerinden aşan hatmi
Ve havaları seslerimizle dolu bahar,
Koşuştuğumuz yollar, oynadığımız sular,
Kâğıttan teknesinde sevinç taşıyan gemi.
Duyup karşı minarede okunan yatsıyı
Yatağıma sıcaklığını getiren rüya,
Denizlerinde onunla yaşadığım dünya
Ve ey ufku beyaz cennetlere giden kıyı.
Ah! Birçok şeyler hatırlatan erik ağacı
Ve o ilk yolculukta başlayan hasret, zindan;
Atları çıngıraklı arabanın ardında
Beyaz, keten mendilimde sallanan ilk acı.
Sayfa 161Kitabı okudu
“Küstüm boz!” diye bir tabir vardı eskiden yakın arkadaşlar arasında.
İşaret parmağımızla orta parmağımızı çapraz yapardık hani nedensizce.
O çocuksu oyun geçmişte kaldı.
Her nedense küskünlük huyu peşimiz sıra geldi bizimle birlikte.
Göğsümüzü gere gere övündüğümüz yetişkin hallerimizin eteklerine yapışıp kaldı hatta.
Oysa yetişkin olmanın
unutma ise hayatın devamiyeti için şarttır. İnsan unutarak yaşayabilir. En yakınını kaybeden insan, o acıyı unutamaz ise yaşayamaz, o acı altında ezilir ve hayatı kendine zindan ederdi. Unutma bu anlamda insana bahşedilmiş bir nimettir.
Hasretinden Prangalar Eskittim
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ardarda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül gürül akan bir dünya.
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana
Ahmed Arif
Allah'ın zikriyle kalpler huzura kavuşur.
Calabozo
''Zindan, herkes için aynıdır. Gördüğün soğuk ortam, kasvetli ambiyans ve dişlerini gıcırdatmana, zihninin tehlike anı için çanlar çalmasına sebep veren, yalnızlığa düştüğünü anlamandan ibarettir. Oysa, birçok kişi hayatı boyunca böyle yaşar, fakat hapishane ortamı, tümünden uzaktadır; sokakta aheste adımlarla, lakayt biçimde gezmeni,
Beni sevmesen ölürdüm
Beni sevmesen bir çakıltaşıydım şimdi
Beni sevmesen bir duvar gibi sağırdım
Kördüm bir ot kadar
Ölümden acıydım, ölümden beterdim
Beni sevmesen
Dünyayı bütün insanlara zindan ederdim
Sayfa 107 - Everest Yayınları, 29. Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okuyor
Merhaba kâinatı kendinde taşıyanım.
Gözlerinde engin denizlerim.
Ruhunda yaşadığım merhaba.
Özlem dolu gecelerin sebebi.
Umuda açılan her kapının ardındaki beklentim merhaba.
Merhaba ey gök yüzüm!
Merhaba bulutlardan çıkıp tenime dokunan yağmur damlam, merhaba.
Merhaba kara kışların bitiminde müjdecim olan Newroz bayramım.
Merhaba özgürlüğe kavuşmuş mahkûmun zindan kapısından çıktığı ânım.
Merhaba bir bebeğin zorlu bir hayata başlarken gülümsesiği o ânım.
Merhaba özgürlüğüm.
Merhaba YALNIZLIĞIM.
Yalnız Bir Yolcu
Zindan Bize Gülistandır...
Burası kuyusuz Yusuf'lar ülkesi...
Burada herkes, Sultan olma derdinde...
Ama kuyuya atılmadan,
Ama pazar da satılmadan,
Ama zindana düşmeden...
“İnsandan insana şükür ki fark var;
-Birine cennetse, birine zindan-
İyi ki bilmiyor kalabalıklar.”
Sayfa 9 - Diriliş Yayınları / Yağmur DuasıKitabı okudu
“İnsandan insana şükür ki fark var:
-birine cennetse, birine zindan -“
Sayfa 17 - Diriliş YayınlarıKitabı okuyor
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmeze,
Kahpe yalana.
Ard arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül gürül akan bir dünya
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim. (…)
İndi nifrət üçün, məhəbbət üçün
Yoxdur bir kəsim.
Şöhrəti, ümidi ölmüşdür ömrün.
Boğulur səsim...
Həyatın mənasız seyrinə dalmaq?...
Ondansa, yaxşıdır yeraltı zindan!
Qurdlara çevrilmək, həşərat olmaq
Gözəldir min dəfə bu yaşayışdan!
Doğrusu, ürəyim rahatlıq istər,
Ancaq bircə an da duymayın onu;
Bu arzum tezliklə yerinə yetər.
Məzarda bilmərəm kim olduğumu.
Fikir ver qəlbimin döyüntüsünə.
Həyəcan... iztirab... bilməz rahatlıq.
Sayfa 44 - GavurKitabı okuyor
