zindan

Okulu sevmek için tek bir bahaneniz yoksa,sabahlar size zindan olabilir..

Cehennemin bucağında gizlenir
Çıkar kaf-ı küften seyran eder aşk
Hançerini gizli vurur sızlanır
Girdiği vücudu hayran eder aşk

Tanımaz korkuyu bilmez imanı
Sarı gazel yapar zümrüt çimeni
Parçalar sultanı yırtar fermanı
Tac-ı devletini viran eder aşk

Kula ruhsat verir padişah kılar
Şahı mecnun edip çöllere salar
Aşkın bir zerresi bin dağı deler
Güneşe pas çekip duman eder aşk

Aşk önünde kükreyen seller durulur
Aşk katına ölmek ile varılır
Aşk yanında şemsi kamer kör olur
Sevdiği haneyi zindan eder aşk

Ağır bir yük vurur senin sırtına
Sahip olmaz seyreylemek ardına
Ey Mahzuni aşk elinin yurduna
Güller biter bülbül öter seyran eder aşk

Mahzuni Şerif

-”Kalem aşkı yazdı. Aşk ateşe yazdı.”
Ey yolsuz menzillerin aşka talip yolcusu! Aşk, ayrılık mevsiminde gökyüzünden katre katre hüzün düşerken sevda tüten şehri sessizce terk edip sır olmaktır. Aşk, ne yaz ne kış… Aşk, mevsimsiz sevip zamansız ve mekânsız gitmektir. Aşk, sendeki seni ararken sensizlikte kaybolmaktır…
Aşk yolcusu zamansız ve mekânsız gidedursun aşksızlığın alıp başını gittiği bir zamanda zaman durmuştu. Aşkın kefaretini ödeyip dünya sürgününü bitirenler, sevda tüten iklimlerden sırrın geldiğini görünce sevgilinin selamıyla sükûn ediyordu.
Aşka aşk olsun muydu? Aşka aşk olur muydu? Aşk sır mıydı? Aşkın sırrı olur muydu? Aşk esrarın perdesini yüzüne çekince sır olmuştu. Aşk dilden çıkmıştı. Dil harfsiz, kelimesiz söz olmuştu. Şeyh Hamid-i Veli bugün aşktı. Sükûtu konuşturan nefesi, kelimelere can veren dili aşk ile söyledi:
“Aşktı beni benden eden, aşktı beni ben eden. Yandım. Yakıldım. Çamurdum can oldum. Hamurdum nan oldum. Yürek alevsiz yanar ocak ateşsiz. Nan’ı ateş pişirir insanı aşk.
Yandım. Yakıldım. Aktım. Duruldum. Ateştim. Kor oldum. Var idim yok oldum. Aşk isterse zindan ışık, aşk isterse sır ayan. Ne ben varım ne sen. “Atarken sen atmadın. O attı.” ayetinin sırrınca ben sadece hiçim. Sadece bir hiç..!
Yandım. Yakıldım. Öldüm. Doğdum. Zerreydim hiç oldum. Aşktım, Sır oldum. Hak ile olmaktan hiç vazgeçmedim. Vazgeçecek değilim. Lakin sen vazgeç sırrı ayan etmekten. Sorma “Kimsin?” diye. Ben sadece sırrım, sadece sır...!”

Arzu ettiğin şeyler beklemekten vazgeçtiğin anda gerçekleşir. Bu; hayatın "sen bakarken soyunamıyorum" deme şeklidir.

- Zindan Adası (2010)