(Zweig, Stefan, Mürebbiye, Almanca aslından çeviren: İlknur İgan, İş Bankası Kültür Yayınları, 9. basım, Şubat 2019, İstanbul, s. 83.)
Dört öykü yer alıyor Mürebbiye'de: Mürebbiye (s. 1-18), Yaz Novellası (s. 19-30), Geç Ödenen Borç (s. 31-57) ve Kadın ve Yeryüzü (s. 59-83).
Birbirinden farklı dört güzel öykü... Mürebbiye'de Türk melodramlarından da tanıdığımız bir olaya tanık oluyoruz, iki küçük kızın mürebbiyesi talihsiz bir hadise yaşıyor. Yaz Novellası, bir özelliğiyle postmodern kurmacaya göz kırpıyor, öykü bir bakıma kendi yaratılış sürecini de içeriyor. Geç Ödenen Borç yaşamın türlü sürprizlerinden birini çıkarıyor karşımıza, ilginç ve dokunaklı bir öykü... Kadın ve Yeryüzü'nde yağmurun yağışının / yağamayışının harika betimlemeleri eşliğinde melankolik bir ruhla tanışıyoruz.
Zweig, yetkinlikle tercüme edilmiş hoş novellalarıyla birkaç aydır vazgeçemediğim bir yazar oldu. Okumaya devam...
Kapanışı şu güzel cümleyle yapalım: "İnsana mutluluk kadar sağlık katan bir şey yoktur ve en büyük mutluluk da bir başka insanı mutlu etmektir. [s. 57]"
Mutlu olmadığımızı mı düşünüyoruz, birilerini mutlu etmeye çalışalım, en azından bir deneyelim; Zweig'ın haklı olduğunu görmek mutlu olduğumuzu görmek demek çünkü.