NEZİHE MERİÇ - ZOR YOKUŞU
Merhaba güzel insanlar. Bir #okudumbitti kitabı ile daha karşınızdayım. Bu sefer ki tür seçimim yine öyküden yana oldu. Sait Faik Abasıyanık, Haldun Taner öykücülüğünden sonra Nezihe Meriç öykücülüğü bana öyle iyi geldi ki anlatamam. Bu kitabımız toplamda 119 sayfa 15 farklı başlık altındaki öykülerden oluşuyor. Ben her öyküyü adeta yaşadım iliklerime kadar. Nezihe Meriç'in anlatımı o kadar açık, içten ve betimlemeleri o kadar güçlü ki; bu betimlemelerinin asıl sırrı doğal,sade,açık bir dil ile kurduğu cümlelerini yaşanmışlıklar üzerinden, bizden biri olarak, bir okuyucu bakış açısı ile yazıyormuş edası vermesinin payı büyük bence benim okuduklarımdan yola çıkarak. Öykü içinde öykü yazmış yazarımız. Nezihe Meriç öykücülüğünü mutlaka okumalı,tanımalı,yaşamalısınız. Buraya alıntılar bırakmadan gitmemeliyim. İşte alıntılar herkese kitap dolu bir gece dilerim. İyi akşamlar
#alıntı
"Ege'de sıcak, Ege'de güneş öylesine insanı kendine karıştırarak güzelleştiren bir şey ki, hiç yoksulluk duygusu almıyor insan. Deniz, her şeyi yıkayıp değiştiriyor. Doğru, yoksulluğu bile."
⭕" Sonra annem, babam, kadehlerimizi birbirine dokundurur, içerdik. Belki bu yüzden, belki de akşam menekşelenirken, renklerle gelen o hüzün var ya. Neyse! Onun için kendime iki kilo elma aldım."
" Hayır. O yoluna, ben yoluma. Önüme bakarak yürüyorum. Durup dururken birisiyle, bir şeylerde buluşmak! Sevinç yüreğimde dört dönüyor. Deli, deli, deli!"
" Gene de, belirttiğim gibi umut vardır: Bir sözde , bir bakışta, bir dokunuşta... Sadece insanda da değil, bir kedide, bir çiçekte...
