Acı kelimesini bu denli iliklerime kadar hissetmemiştim hiçbir kitapta. Hayatın, üzüntünün, gelecek kaygısının, kalp kırıklıklarının ve buna benzer onca kötü olan her şeyin ne kadar da boş şeyler olduğunu bir kez daha yüzleştim. Yaşadığımız günün son gün, gecenin son gece, dakikanın son dakika olduğunu farkına varsak her şey ne kadar da anlam kazanmaya başlıyor.
Bu depremde yakından tanıdığım hiçbir insanı kaybetmedim. Ama okurken hepsini ailemden birisi gibi yürekten hissettim. Yarınım, bugün gibi olmayacak. Bu kitabı siyasetle meşgul olanlar, belediye başkanlığına adaylığını koymuş eski bakanlar, yöneticiler, mühendisler başta olmak üzere tüm Türkiye'nin okumasını isterdim. Bugün canımız yandıysa yarın yanmasın. Bugün ağladıysak yarın ağlamayalım.
İnsanın değil de acının yorulduğunu ben yeni öğrendim.