Gerçek korkak mutluluktan bile korkar. Pamuk yün bile yaralar onu.
Sayfa 52Kitabı okudu
Gerçek korkak mutluluktan bile korkar. Pamuk yün bile yaralar onu.
Sayfa 52Kitabı okudu
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun? Gökte yıldızın kalmıyor. Gölgen bir yere sığmıyor. İçindeki şarkı içinde boğuluyor. Penceren sokağa bakmıyor. Bütün sevgi sözleri kalbinde cezaya dönüyor. Kirpiklerin hiçbir güzellikle halkalanmıyor. Baktığın bütün sular yeraltına çekiliyor. Sevmek korkusu ayrılıktan çok önce acı veriyor. Dünyanın bütün cenazeleri evinin önünden kalkıyor. Her gün bir arkadaşın büyüdüğünüz zamanlarda kayboluyor. Girdiğin çıktığın bütün kapıların önünde yabancı, ardında yalnızlık olup kalıyorsun. Ne, biliyormusun gönül yorgunluğu? Kendinden soğuyorsun. Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun.
Okur Takip Önerileri
Oysa ben... amma acı çekiyordum Tanrım!
Sayfa 126Kitabı okudu
"Üzülme, metin ol. Her karanlığın arkasında ışık vardır."
Sayfa 305Kitabı okudu
Tam anlamıyla insan gibi yaşayamıyorsak, en azından tam anlamıyla hayvan gibi yaşamamak için elimizden geleni yapalım.
"Gidişat hiç hoşuma gitmiyor. Hiç de yoluna girecekmiş gibi hissetmiyorum."
Öldüğümde çok sevdiğim şu kitabın sayfalarını artık çeviremez olacağım, bu yüzden de ölmeden önce hepsini okumuş olmaya dair nafile bir umut besliyorum.
Meşhurdur ki son pişmanlık fayda etmez.
İnsan bir garip hayvandır ki her şeye alışır, alışmadığı her şeyden korkar. Hatta bazen o kadar korkar ki ölümü mutluluktan ayrılmaya bile tercih eder.
Şüpheden başka hiçbir şey zekayı keskinleştiremez. Karanlığa gidilen yolda olgunlaşmamış zekanın bütün olanakları ortaya çıkartılamaz
Sayfa 44Kitabı okudu
"İnsan bir amaç uğruna kendinden vazgeçebilir, fakat başkalarının çılgınca fikirleri uğruna değil."
"İnsan bekler, bekler, bekler,
Şakakları zonklayana dek
Düşünür, düşünür, düşünür."
Kendinin farkına varmak, kendini savunmaktır ve çoğu zaman bu boşunadır.
Herkesten çok kendi ruhunu düşünmek gerek.
