İnsanın insana yaptığı zülum her yerde. Yeryüzünde insanoğlundan daha tehlikeli bir canlı olduğunu bile düşünmüyorum. Her şeyi yapabilir. Yaptı ve yapıyor da. Bu kitapta da yine boğazım düğümlendi. İçimde ki kin, nefret, acı herşey ortaya çıktı birden. Ben istemeden, istemsizce. O kadar can alıcı cümlelere yer vermişti ki yazar. Okuduğum her cümle yüreğime dokundu. “ Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın anne” bu cümle bile beni aldı götürdü. Her kitabında yeni yeni şeyler öğreniyorum. Serenad kitabında “Struma gemisi, Mavi alay ordusu” bu kitabında ise “Ezidilere yapılan zulüm, şiddet, istismar” kitabı okurken kendi kendime “Gerçekten insanlar bu kadar adileşebilir mi? Bu kadar kin, nefret, din ayrımı neden?” diye düşünmeden edemedim. Oldum olası nefret ettim insanların yaptığı ayrımlardan. Fazla dinin her zaman insanı ahmaklaştırdığını düşünüyorum. Bu kitabı “Serenad” kitabını sevdiğim kadar sevdim ve bu zulümü daha önce hiç duymadığım, hiç bilmediğim için yine kendimden utandım.
Bu kitabı gerçekten herkes okumalı. Eline, kalemine sağlık Zülfü Livaneli.
