Bir günümde sen vardın yine sancılarla ağıt yaktım!
Bu günümde yalnızım Rabbim yalanlara kandım ben…
Bir şarkı yaptım dostum oldu arkasından ağlayandım,
Ve bulandım duygularla arkasından kalbe kilidi bağlayandım.
Anlatılmaz bir gecemde karanlık gökyüzüm var,
Evde romantik bir hava dışarda aç yatan var.
Söz veripte tutamadın mı geçmişe dönenmi
Bu aralar işe güce dalıp annemi ihmal ettim galiba. Döner dönmez gideceğim ve daha fazla zaman ayırmaya çalışacağım ona. Yitirdikten sonra arkasından ağıt yakmanın hiç bir yararı olmadığı, tecrübeyle sabit!
Sayfa 248Kitabı okudu
"O fotoğraf Sezen şarkısı oldu
Erdal Eren'i son anlarında çektiğim o fotoğrafları, milyonlarca kişi gibi Sezen Aksu da görmüş ve çok etkilenmiş.
Anlatırken, "Öylesine masum, öylesine ölümden uzak, öylesine genç ki... Hikayesini de okudum. Ama beni esas vuran o 'son bakış' fotoğrafıydı Savaş.
'AĞIT GİBİ...'
Aysel Gürel'e gösterdim o fotoğrafı. Birlikte bir şeyler yazdık. Onno'ya verdik besteledi (Tunç). Şarkıdan çok ağıta benzedi. Yürekten kopup gelen, saf, duru, sahici..." dedi. Ve işte o ağıtın sözleri.
"Bir an duruşu gibi
Ömrün gidişi gibi
Veda ederken
Aşk ateşi gibi söner iç çekişler
Amman amman yandım aman
Acı yüzler"
Savaş AY
Erdal ..
Mamak Askeri Cezaevi'nde idam hükümlüsü bir gencin, Erdal Eren'in son fotoğraflarını çekmiştim yıllar önce.
Yarım saat kadar yanında kalıp, koşullar elverdiğince konuşup, yaklaşık 2 'makara' fotoğraflayıp ayrılmıştım oradan.
Deklanşöre son defa basıp, parmaklıklar arasından 'sessiz sitemsiz' bakışını dondurduğum o günün gece yarısında
ERDAL EREN'E AĞIT
Anne ben geldim, üstüm başım
Uzak yolların tozlarıyla perişan
Çoktan paralandı ördüğün kazak
Üzerinde yeşil nakışlar olan
Bıkkınlığıma yazıyorum bu geceyi
ağır paslı bir tren ölüsü çöküyor şehrin yayalığına
küçük küçük birikiyoruz kendimize,
Oysa henüz masum olabilmek lazım,
yanlışlık ve yalnızlıklar kadar..
tutamıyorum artık seni damarlarımda,
seni ve bu kenti.
oysa mavi siren seslerinde bir ağıt gibiyim neşesiz,
kömür tozuna yaşlanmış ellerle,
paslı ve bir
"Kendine yakılmış bir ağıt gibi duruyor annem."
Sayfa 40Kitabı okudu
Kekik kokan dağlardan inip
Dörtnala koşarken ufka
tökezlenen bizdik
Ağıt yakan kara gözlü bacılar
yaralandık, eksildik, incildik
Yüzün bir türkü sonrasının,
Kederli dalgınlığında;
Güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum,
Ağıt gibi bir alay dudak uçlarında,
Gücenik duruşundan tanıdım seni.
Kurak yollar, çatlamış topraklar, kurumuş dikenler, otlar, makiler, çiçeksiz, meyvesiz, yabani ağaçlar, düşsüz uykular, el değmemiş kadınlar, bilenmiş bıçaklar, dağdaki ateşler, kaçan bir tilki, vurulmuş bir dağ tavşanı, eline değen bir el, bir ağıt, ölen çocuklar, iki ağıt, radyodaki haberler, aldığın mektuplar, öğrendiğin üç beş sözcük, öğrettiğin üç beş sözcük, bir tepside gelen sıcak yufka ekmek, yanında otlu peynir, gözleri gözlerinde bir genç kız, kişneyen bir at, uluyan bir köpek, sonra ikincisi, sonra üçüncüsü, sonra köpeklerin tümü, soran köyü saran kurt sürüsü, tümü, tüm renkleriyle, varlık ve yokluklarıyla ve genzimi yakan o insan kokusuyla burda, otobüste yanı başımda, benimle birlikte geliyordu.
