Heyecanlarımı hep gelecekteki günler için saklamıştım; babam öldüğü zaman yeteri kadar üzülmemiştim, mezarın başında küçük ayrıntılara takılmıştım. Bir ağacı, kuşu filan seyrederken değil, düşünürken sevmiştim. Hayır belki de kendimi yaşanacak güzel günler için saklamamıştım: belki de sadece duygularımda her zaman biraz geç kalıyordum. Babam öldükten iki yıl sonra bir akşam üzeri, biraz üzülür gibi olmuştum. Bazı kitapların da yıllar geçtikten sonra anlamlarını sezmeye başladım. Babam ölmüştü. Eski kitapları da okuyamazdım artık. Bu konularda kendime fazla etki edemedim. Kötü bir öfke kaldı geriye; bahçedeki otların düzenlenmesine yararı olmayacak acı bir öfke. Bir kenara ittiler beni; işimiz acele, seni bekleyemeyiz dediler. (Oysa yıllarca beklemişlerdi beni; acele ettikleri söylenemezdi.) Bu kötü hayatı sanki doğmadan önce de yaşamıştım; kendime yakıştırdığım yaşantıları doğmadan önce de okumuştum. Kötülüklerimin bile kendime, öz varlığıma ait olduğuna inanmıyordum.
Sayfa 65 - İletişim Yayınları
Akşam yemeğinin kötü geçtiğini söylemek abartı olur ama pek iyi geçtiği de söylenemez. Tam olarak aptalca bir şeyler yapmamama ya da söylememem gereken hiçbir şey söylemememe rağmen kendimi keyifsiz ve küskün hissediyordum; çok az konuştum ve çok çok az yemek ye dim. Sohbetin büyük bir kısmı benim hiçbir fikrim olmayan konular etrafında dönüyordu,
Sayfa 88Kitabı okudu
Gene de bir sürü kağıt, defter ve not kaldı. (Artık bunları da atamazdım.) Sonra, fotoğrafları albümlere yerleştirmeğe başladım (Tarih sırasında bazı yanlışlıklar oldu herhalde.) Yüzüm, günden güne hiç değişmediği halde (bunu, her sabah aynada yaptığım gözlemlerle biliyordum), resimler arasında vahim farklar vardı. Bu değişikliği, yüzümde
… Mûtenâ
+ “Nasılsınız?”
cümlesiyle bir çırpıda yanında bitivermişti küçük kız. Kelime dudakları arasından kayarken, ayakları da aynı hızla adımlarını taşımıştı sanki yamacına. İki hareket aynı anda vuku bulmuş, birbirine diş geçirmişlerdi aynı zamanda. Sorunun muhatabı olarak, bu cıvıltı üzerine, özenle yerleştirdiği kolunu koltuktan çekti, baş parmağını
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Mevlana, birey ve toplumda dinin gerçek etkisini sevme ve yargılamama olarak ortaya koyup, Anadolu insanına bir gönül hazinesi bırakmıştır. Bunun yanı sıra aynı ülkede, farklı etkenlerin altında kısıtlı dünyalarının içine kapanmış kalmış (büyük bir olasılıkla da yetişkin çocuk olan) yobazlar, dini kişisel ve siyasal kudret kaynağı olarak kullanmış
Sayfa 120Kitabı okudu
Türkiye Tarihinin Utanç Lekesi : MADIMAK OLAYI
Her sene 2 Temmuz tarihinde aklımıza geldikçe tüylerimizin ürpermesine neden olan,1993 yılında yaşanan, aynı zamanda "Sivas Katliamı" olarak bilinen,içinde birçok değerli yazar,aydın bulunan Madımak Otelinin bir grup gerici tarafından yakılması olayını gelin yakından inceleyelim.
Her sene, Pir Sultan Abdal Kültür Derneği tarafından
Seven bir kızın sevdiğine yazdığı son satırlar
Bugün sana veda ediyorum ama bu diğerlerinden çok daha farklı. Sana hoşçakal diyip iki gün sonra tekrardan sana dönmeyeceğim. Bugün sana seni nasıl unuttuğumu anlaticam, nasıl iyileştiğimi hatırlaticam. Ben her gece kalbimin ağrısından uyuyamazken, sen beni umursamıyordun bile bu beni iyilestirdi mesela, her gece seni düşünürken, sen başkasını düşünüyordun bu beni iyilestirdi bak. Senin her yaptığın sey beni iyilestirdi anlıyor musun? Sen bomboş bir insanmışsın, ben sana bir şeyler katıyormuşum ki bi şey olmuşsun, ben bunun farkına vardım... Sen beni sevmedin sen beni düşünmedin, sen beni önemsemedin, sen beni umursamadın, sen bana hiç değer vermedin. Ben sana gerçekten özür dilerim bunları demek istemezdim ama en kötü gününde ben yanındaydım, seni ailen bile adam yerine koymamışken, ben seni adam yerine koyup sevdim. Kimse sana koşmazken ben kaldırımlardan düşerek sana geldim. Hiçbir şey önemsemeden sabah akşam dinlemeden ben sana koşup geldim. Eğer benim sevgim benim canımı bu kadar acıtıyorsa o sevgim de sana verdiğim değer de yerin yedi kat dibine girsin. Ama inan şu an hiç umrumda değil. Ama umarım benim ahım olsun sana bundan sonra beni üzen herkes benden sana ah olarak geçsin. Eğer çünkü sen beni sevseydin beni üzmiceklerdi. O kadar zor durumda kal ki elin telefona gitsin ama beni arayama, için yansın anladin mı, için öyle bir yansın ki sen beni mumla ara ama bulama, ben sana dönmiyim...Umarım bunlar sana bir şeyler ifade etmiştir, ama bundan sonra asla karsima çıkma. Çünkü tek bir bakışım seni öyle bi mahveder ki kendine gelemezsin
Hayır. Sana Sadece Hayranlık Duyuyoruz.
“Annemi kaybettim” diye girdi söze. “Tek çocuktum. Babamla baş başa kalmıştım. Babam beni çok seviyordu, hele annem öldükten sonra daha da bağlandık. Ta ki o güne kadar.
Akşam eve geldi babam, bana sarılarak kucağına aldı ve öptü, ilk defa bu kadar fazla sarılıp öpüyordu. Babamın beni sevmesi hoşuma gidiyordu ancak altımda bir sertlik
Bu kısmı kesemezdim. Biraz uzun belki, okuyanlar atlayabilir. Ancak kitabı okumayanlarım bu alıntıyı okumasını şiddetle tavsiye ederim. Uykumu kaçırdı. -Sigma İnsan
GECE YARISI YOLCULARI | 2
Berbat geçen bir gecenin ardından, hiç uykusuz durmanın verdiği zorlukla sızdığı koltuktan kaldırdı kafasını. Birkaç saniye sonra hızla geri bıraktı. Ağrıyan sadece kalbi değildi. Uykusuzluk ve alkolün de yardımıyla başını fena hâlde ağrıtmayı başarmıştı. Gökhan ile aralarında geçen tatsız konuşmayı düşündü. Yattığı yerde sağına soluna dönmekle