Kimsenin canının ışık yakmak istemediği bir alacakaranlıktı.
Alacakaranlıktı, vurdum kapıyı çıktım. Parka ...
...bulutlar gökyüzünde, göz alabildiğine sabit ve kıpırtısız duruyordu, geniş yamaçları aşağılara doğru uzanan zirvelerden başka hiçbir şey yoktu, her şey durgun, kurşuni, alacakaranlıktı; dehşetengiz bir yalnızlık kapladı içini, yalnız, yapayalnızdı, kendi kendine konuşmak istedi ama yapamadı, nefes almaya bile cesaret edemedi...
Sayfa 17Kitabı okudu
“Odam alacakaranlıktı. Işığı yaktım. Perdeler inik, bir de kapı sürgülü oldu mu kendi ülkemdeyim burda.”
Yine tüm çıkış yolları alacakaranlıktı fakat alacakaranlıktaki şekillerde bir seçilme var gibiydi.
Şafak ne kızıl kızıl ne alacakaranlıktı
Işıktın gözlerime sen söküyordu şafak
...Saklanarak geçen bir gün ile yolculukla geçen bir gece daha geride kalmıştı. Alacakaranlıktı: Soğuk şafak vakti yaklaşmıştı yine; etraflarında ürperten kurşuni bir pus vardı...
Sayfa 714 - Metis Yayınları, On Altıncı Basım: Mart 2022Kitabı okudu
Dışarıda, kafasında ve ruhunda ne varsa, alacakaranlıktı.
Merhaba İyilik, Merhaba Murat Üstündeki Yalnızlığım
Sevgisizliğin ve doyumsuzluğun emzirdiği bir kadınla, aşkı ve kadınları aşağılayan bir adamın zehirli suyundan doğdum. Derin ve dar bir alacakaranlıktı akıp geldiğim yatak. Kime biraz gülümsediysem, garip bir önlem duygusuyla, bir yerlere gecikiyormuş gibi telaşlı, arkasını dönüp gitti. Korkunun ve bencilliğin cumhuriyetinde kabalığın kırıcı saltanatıydı yaşadığım.
"Şükrü Erbaş
Sevgisizliğin ve doyumsuzluğun emzirdiği bir kadınla, aşkı ve kadınları aşağılayan bir adamın zehirli suyundan doğdum. Derin ve dar bir alacakaranlıktı akıp geldiğim yatak. Kime biraz gülümsediysem, garip bir önlem duygusuyla, bir yerlere gecikiyormuş gibi telaşlı, arkasını dönüp gitti. Korkunun ve bencilliğin cumhuriyetinde kabalığın kırıcı saltanatıydı yaşadığım. Herkes büyük bir ikiyüzlülükle bir erdem, bir zorunluluk gibi yaşamı öne sürerek ölümü kutsuyordu. Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha geri çekildim. Üstüme örttüğüm yorgan yüreğimdeki serçenin küçücük ürkek kanatlarıydı. Kimse, ilkyazın sevgi, yazın dinginlik, güzün bitiş, kışınsa sıcaklığı büyüten bembeyaz bir düş olduğunu anlatmadı. Ne zaman bir sızıyla gözlerimi bulutlara, ağaçların uç dallarına, rüzgarın ufukta çaldığı ıslığa çevirdiysem, yüzüme inen bir tokatla önümdeki duvarlar gösterildi. Alnımdaki derin eğri bu sakınmalardan kalmadır. Bu yüzden sesimin rengi acı, gözümün ışığında bulanık bir kırılma, parmaklarımparmaklarım böyle dolaşır birbirine ...
Yüksek sesle konuşan asık suratlı bir kalabalık içinde bir sessizliği onarmaya çalışmaktan sindi üstüme bu ezgin acemilik.
Bir kirlenmeden korumak için susarak yaşadığım her şeyin bir yenilgi olduğunu çok sonra öğrendim. Benim, kıyısında bir saygıyla beklediğim olanak, başkalarının çiğneyip attığı
bir sıradanlıktı. Herkesin gövdesiyle var olduğu yerde yüre
ğini öne süren "bir beyazdım siyahlar arasında."
Bazen gün hiç ışımıyordu. Hasta gibiydi, eriyip çözülüyordu sanki, çözülme sanki tam içindeydi. Dışarıda, kafasında ve ruhunda ne varsa, alacakaranlıktı.
“Geçmiş alacakaranlıktı ve bir daha ele geçirilemezdi; gelecek ise tıkalıydı.”
