DİN-YOBAZLIK:
Atsız ilk olarak 1932 yılında, "Aynı tarihî yanlışlığa düşüyoruz” başlıklı yazıda din konusuna temas eder. Konuya bir tespit ve bir soruyla girer: "Bugün din hayatta birinci safta bir rol oynamıyor. Devlet dini bit kenara atmıştır. Fakat din, halk yığınları üzerindeki büyük nüfuzunu yapmakta devam ediyor. Ve Bolşevik Rusya
Sarayındaki Rum bilginleri ve İtalyan hümanistleri kendisine Roma tarihi okurlarmış. Bir Rum olan Yorgos Trapezuntios, bir şiirinde kendisine şöyle hitap etmiştir: "Kimse kuşku duyamaz; Romalılann imparatorudur o. İmparatorluk tahtını kim elinde tutuyorsa gerçek imparator odur; İstanbul da Roma İmparatorluğu'nun merkezidir".
Sayfa 61 - PdfKitabı okudu
Orhan Gazi / Bizans'a Diz Çöktüren Kahraman
Gerektiğinde sert gerektiğinde yumuşak bir hükümdardı. Bilginleri korur, din âlimleriyle sohbetten büyük zevk alırdı. Savaşlardan arta kalan zamanını dinî sohbetlerle değerlendirirdi. Bursa'yı imar etti. Osmanlı mimarisinin ilk büyük eserlerini İznik ve Bursa'da yaptırdı.
Sayfa 29 - Nesil Yayınları, 15. Baskı, Nisan 2008Kitabı okudu
Hiçbir zaman Batı'daki aydını yetiştiren tipte Batılı eğitim görmedik, Doğulu eğitimimiz de Doğulu gibi değil; İbrancasız Arapça ile İslam araştırmaları yapıyoruz, 9. ve 10.asırların İsmail Buharî, Şehristanî; 12. ve 13.asırların Reşidüddin gibi Müslüman bilginleri aksine, çağımızın İslamiyet'le uğraşanları, ne Yunanca ne de İbranca biliyor.
Sayfa 12 - Timaş Yayınları, 22.BaskıKitabı okudu
Ulema Sınıfı
Her geleneksel toplumda olduğu gibi, Osmanlı toplumunda da elifi görünce mertek sananlar çoğunluktaydı.
Osmanlı toplumunun en dokunulmaz, servet ve rütbeleriyle en çok güvence altında yaşayan sınıfı, ulema idi. Aldıkları yüksek ücretler, katl ve müsadereden masun (dokunulmaz) olmaları ellerinde büyük servetlerin birikmesini sağladı. Ayrıca yüksek rütbeli bir ilmiye sınıfı üyesinin ya oğlu ya damadı bu meslekte kolayca yükseldiğinden bu yaşayışı kuşaklar boyu sürdürebiliyorlardı. Ulemanın kanı akıtılmaz, yani kılıçla siyaset uygulanamazdı. İdam edilmeleri kanun dışıydı. Osmanlı tarihinin 600 yılı içinde bir tek defa despot hükümdar IV. Murat, mülkî görevini ihmal ettiği için İznik kadısını astırmıştı.
Osmanlı bilginleri gördükleri saygıya oranla, çağlarının bilimini, Yeniçağ dünyasının uyanışını toplumlarına getirememişlerdir. Ama onlardan böyle bir gayret ve beceri isteyen de olmamıştır. Osmanlı bilginleri, yaşadıkları toplumdaki bürokratik sistemin ve ideolojinin sürmesini sağlayacak bilgiyi öğretmek ve danışma görevini yerine getirmekle yükümlüydüler. Ulema bunu yapmıştır.
Modern çağa geçilip, modern dünyanın gereklerine uygun bir eğitim düzenlemesine gidildiğinde, Osmanlı uleması toplumsal üstünlüğünü kaybetmeye başlamıştır. Laik eğitim kurumları ve bu kurumlardan yetişen bürokratlar medresenin, medrese de onların düşmanı kesilmiştir.
Osmanlı'da ve Batı'da Eğitim
Tarihçi Enver Ziya Karal'ın deyişiyle, ''İslam eğitimi, doğa ve toplumsal olaylarını çözmeyi hedef tutmaktan çok, kişinin iç dünyasını, din ve edebiyat bilgileriyle süslemekteydi..(Avrupa insanı 18.yüzyılda doğanın yasalarını bulup, bunları üzerinde uygulamaya başlarken) medreselerde yetişen ve ulema adını taşıyan Osmanlı bilginleri, Aristo devrini bir saman çöpü geçmemiş durumda idiler.''
Sayfa 295Kitabı okudu
Çağ, Yok Oluş, Benlik, İslam, Roşa
_TARİH ÖNCESİ DEVİRLER_
_İnsanoğlunun ortaya çıkışıyla başlayıp, yazının icadına kadar geçen dönemdir. Taş ve Maden Devri olarak ikiye ayrılır.
_1-Taş devri_
_a)- Eski Taş – Paleolitik devir: (M.Ö.2,5 milyon - M.Ö. 12.000) (avcı ve toplayıcı). Karain, Beldibi ve Belbaşı. Paleolitik Döneme ait ilk izlere İspanya’daki Altamira, Fransa’da Laskö
Yavuz Selim, binlerce Aleviyi kılıçtan geçirir, Aleviler için fetvalar yayınlatır katli vaciptir diye. Şah İsmail de İran'da binlerce Sünni'yi kılıçtan geçirir, “kılıç zoru ile Şii yapar: 1504'de Sünni bilginleri, 1505'de Halit Bin Velit soyundan gelen Halidileri kılıçtan geçirir.
Osmanlı'da Yavuz Selim sonrası, Kanuni Süleyman döneminde Alevilere karşı artan zalimlik, Safevilerde de Şah İsmail sonrası, Şah Abbas döneminde Şiiliği kabul etmeyenlere yönelik olarak doruğa çıkar. Gelenek aynıdır. Gönüllü asimilasyon yoksa, zor vardır!
