Depresyonda, iletişimin yitimi ve bunun uzantısı olarak da, yaşayabilmenin
itimi öyle bir yoğunluk gösterir ki, kişinin varoluşunun tamamı kansız, cansız ve boş olur, insanın karşısındaki her gelecek engelli gibidir, hayatın yerini yıkım ve umutsuzluk
gerçekliği almıştır. Girişimcilik ve doğallık can çekişmektedir;
kaygı, yitmişlik hissi ve zayıflık artmıştır; hayatın bir-parçası- olmayı-istemez-olmak, hatta hatta artık-hayatın-bir-parçası- olamamak, melankolinin anahtar kelimesi olur. Scheler’e göre
zamansallıgın yaşanmışlığını oluşturan program ve planlarla
yaşanmaz olur; hayat geçmişe dönüktür, sadece yitmişlik deneyimlerinin
etrafında dönüp durmaktadır.
V. E. VON GEBSATTEL,
Kent merkezinin bir kesim insanı beraberlik lerde Bir tampon kullanma gereği duyuyor, ancak bir “program” yaparak birlikte olabiliyor. Kültürümüzde hâlâ var olan “keyif” ille gerilim boşaltmaktan öte pek işlevi olmayan “proje beraberlikler” bence birbirinden farklı şeyler.
Sayfa 28
Onu unutmak için bir plan program yapmazsam, eski günlük hayatımı da sürdüremeyeceğimi artık anlıyordum.
Sayfa 156 - Yapı Kredi Yayınları - 35. BaskıKitabı okuyor
JİTEM FAALİTETLERİNİN ANA MANTIĞI:
1- Siyasiler, kendi menfaatlerini düşünüp, örgütle etkili mücadele kanun ve yönetmelikleri meclisten çıkarmıyorlar.
2- Devletin üst tepesindekiler, hiyanet ve delalet içerisindedirler.
3- T.C.'nin terörle mücadelede kalıcı, akılcı ve stratejik bir program ve planı yoktur, günübirlik mücadele yöntemleri uygulanmaktadır.
4- Güvenlik Kuvvetlerince ele geçirilen militanlar, savcılar tarafından ya serbest bırakılmakta, ya da, az bir cezayla kurtulmaktadırlar.
5- Cezaevine sempatizan olarak girenler kısa sürede kemikleşmiş bir militan olarak dışarıya çıkmaktadır. Cezaevleri birer örgüt kampı görevi görmektedir.
6- Normal askeri birliklerle gerilla mücadelesi veren örgütün karşısında başarılı olmak mümkün değildir. Bu yüzden onlarla savaşacak anti-gerilla güçlerine ihtiyaç vardır.
Sayfa 135 - Kripto Yayınları 22. BaskıKitabı okudu
Kendinizin efendisi olmak için bir program yapın ve uygulamaya, alçakgönüllü bir şekilde, canınızı sıkan küçük şeylerle başlayın.
Sayfa 31
Çocuklarımızı kolayca şekil ve kıvam verilebilir, her türlü eğip bükmeye müsait varlıklar olarak algılıyoruz. Dolayısıyla da, onlardan bizim ihtiyaç, program, ilgi ve bakış açımıza uymalarını bekliyoruz. Sonuç ise fazla programlanmış, endişeli ve mutsuz çocuklar.
Sayfa 11 - Timaş
Ecdadımızın inceliği
Süleymaniye Camii inşaat kayıtları incelendiğinde, inşaatın en zor zamanlarında hayvanlar için dahi bir program yapılmış; çalıştırılan at, merkep ve katırların dinlenme ve çayırda otlama saatlerine dikkat edilmiş, hiçbir mahlukatın hakkına tecavüz edilmemesine gayret gösterilmiştir.
Bu satırlardan, daha yeni yeni erişkin olduğu ve olgunlaştığı sonucunu çıkarmaya pek eğilimli olan Profesör, İstanbul'daki çevresinin —eski çevresinin— iç değerlerden yoksun olduğunu hep hissetmişti ama ayrıldıktan sonra daha da bilinçle kavrıyordu bunu. Bunların hepsi gazetelerin hafta sonlarında ek olarak verdiği; mankenlerle, şarkıcı ve
1970’lerin başlarında Joy programlama öğrenirken bilgisayarlar oda büyüklüğündeydi. Tek bir makine (ki gücü ve belleği belki de şu anki mikrodalga fırınınızdan daha düşüktü) 1 milyon dolardan daha pahalıydı ve bu 1970’lerin dolarıydı. Bilgisayarlar nadirdi. Bir bilgisayar bulsanız bile erişmeniz zordu; erişseniz bile belli bir süre için kiralamak bir servet tutuyordu.
Dahası programlamak fazlasıyla uzun ve yorucuydu. Bilgisayar programlarının delikli karton kartlar kullanılarak yaratıldığı dönemdi. Her kod satırı karta delgi makinesi kullanılarak basılıyordu. Karmaşık bir program bu kartlardan upuzun binlerce olmasa da yüzlerce yığınını gerektirebiliyordu. Bir program hazır olduğunda erişiminizdeki ana bilgisayara gidip kart yığınlarını operatöre veriyordunuz. Bilgisayarlar tek bir seferde sadece tek bir görevi yerine getirebildiği için, operatör programınız için rezervasyon yapıyordu ve sırada sizden önce kaç kişi bulunduğuna bağlı olarak kartlarınızı birkaç saat, hatta bütün bir gün geri alamayabiliyordunuz. Ve programınızda tek bir hata bile yapsanız kartları geri alıp hatayı bulmak ve bütün süreci yeniden başlatmak zorundaydınız.
Bu koşullar altında birinin programlama uzmanı olması son derece güçtü. Hiç kuşkusuz, yirmili yaşlarınızın başlarında uzman olmanız kesinlikle olanaksızdı. Bilgisayar odasında geçirdiğiniz her saatin sadece birkaç dakikasında “program” yapabiliyorken, 10 bin saatlik bir pratiğe nasıl ulaşabilirsiniz? “Kartlarla programlama yapmak” diye anımsıyor o dönemin bilgisayar bilimcilerinden biri, “size programlamayı öğretmiyordu. Sabretmeyi ve düzeltme yapmayı öğretiyordu.”
