Başkalarının hatalarını görürüz; ancak, kendimizinkiler söz konusu olduğunda kör oluruz. Her insan bunun doğru olduğunu kabul eder ve üstelik Platon gerekçesini de sunar [Yasalar, 731e]. Platon aşık insanın, aşk nesnesi söz konusu olduğunda kör olduğunu söyler. O halde eğer herkes en çok kendisini seviyorsa, insan kendisi söz konusu olduğunda kördür…
Ruhun herkesin bildiği tutkuları vardır: öfke, gazap, korku, keder, haset ve şiddetli şehvet. Bence bir şeyi sevmek ya da bir şeyden nefret etmek söz konusu olduğu zaman ki aşırı şiddet de bir tutkudur; bence “ölçülü olmak en iyisidir” sözü doğrudur; zira hiçbir ölçüsüz eylem iyi değildir. O halde eğer bir insan tutkulara sahip olduğunu bilmezse, nasıl olup da onlardan kurtulabilir? Ancak söylediğimiz gibi, kendimizi aşırı sevdiğimizden dolayı onları bilmemiz mümkün değildir. Her ne kadar bu deyiş kendini yargılamana olanak vermeyecek olsa da, sevgi ya da nefret beslemediğin başka insanlar hakkında yargıda bulunmana izin verecektir.”
Benvolio
Ah, uzaktan nazik görünen aşk
Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde!
Romeo
Ah sevgi, gözleri bağlıyken bile
Nasıl da görür, yolunu seçer dilediğince!
Nerede yiyeyim? Yine kavga mı oldu burada?
Hayır anlatma, duydum olanları.
Neler doğuyor nefretten, ama daha çoktur sevgiden doğan
Ey kavgacı sevgi! Sevilen nefret!
Ey ağır hafiflik! Ağırbaşlı uçarlık!
Ey hiçten yaratılan her şey!
Uyumlu biçimlerin, uyumsuz kargaşası,
Kurşun tüy, parlak duman, soğuk ateş, sayrılı sağlık!
Hep uyanık uyku... Bunların hiçbiri değil.
Bu sevgiyi duyarım, ama haz duymam ondan.
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Herkesin penceresi tıpkı kalbi gibi...
Kiminin ki;
Öfke, kavga, kin, nefret.
Kiminin ki;
Dört mevsim bahar.
Aşk, sevgi, şefkat, merhamet.
Bir insan hayatının doğumu ile başladığından emin misiniz?..
* Gelecek, geçmişin duvarları içinde değildi…
* Gelecek, özlemlerimizden kuruludur, başka neden olacak?..
* Yabancılık, dikkate almam gereken hayatımın bir gerçeği idi…
* Çok yüksek sesle konuşanlar, hareket yeteneklerini yitirirler…
* Bizim oralarda, insan ancak
Yarınları tehdit altındaki insanı severiz, ne kadar çok tehdit altındaysa o kadar çok severiz, Tanrı sevmez ve bir sevgi nesnesi değildir, tanrısal aşk bir anlamsızlıktır, en iyisi kuşkusuz ki kimseyi sevmemektir ve bunun için de önce kendimizden başlamamız gerekir. Kendinden nefret etmeyi savunan kişi, hissi bağları parçalar.
Ve kendime ait bir şiir:
Öyle bir yerdeyim ki..
Yok hakikatten tek iz
İyi ne varsa eski
Köhne yalanlar aziz
Öyle bir yerdeyim ki..
Nefret fazla, sevgi az
Mustarip halde zeki
Ve doruklarda kurnaz
Öyle bir yerdeyim ki..
Her yer sığ, dar, sıkışık
Riyakar her ilişki
Sevgi kir, aşk yılışık
Öyle bir yerdeyim ki..
Her şey bir şerre gebe
Alçaklık bile mevki
Piçlik bile mertebe
27.11.2014
"Kızın biri arayıp, "Ölmek insanın canını çok yakar mı?" diye soruyor.
Bak tatlım, diyorum, evet yakar ama, yaşamaya devam etmek çok daha fazla acıtır.
"Sadece merak etmiştim" diyor. "Kardeşim geçen hafta intihar etti de."
Bu kız, Fertility Hollis olmalı. Kardeşinin kaç yaşında olduğunu soruyorum. Sesimi
