Aslı Gümüşkaya
@asligumuskaya
linktr.ee/asligumuskaya
“Yaşayıp biten şeylerin izini bir sonraki zamanda sürmek, geriye dönüşler yapmadan müteakip sayfalarını çevirip göz gezdirmek gerekir.“
19 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bizim Büyük Çaresizliğimiz
*Bir ölüm haberi nasıl verilir? Neyi gözetmeli insan? Haberi alacak kişinin daha az sarsılmasını mı? Böyle bir şey mümkün mü? Olabildiğince geç öğrenmesini mi? Geçen sürede ölenler dirilemeyeceğine göre ! Ölümü korkunç bir şey olmaktan çıkarmaya, anlaşılır, kabul edilebilir bir şey olarak
göstermeye mi çalışmalı?
*Başkalarının acısını kendi
acısına dönüştürdüğünü düşünmüştüm. Bütün ölümleri tek bir ölüme dönüştürüyordu, en yakınının en sevdiğinin ölümüne.
* Bazen edebiyat, hayattan daha açıklayıcıdır.
*Sonra sustum. Çok konuşunca olan şey: Konuşmak, anlatmak, anlamsız gelmişti birdenbire.
* Hareket etmezsen acı üzerinde birikir. *Zaman sensin zaman kadındır
.
Babamın Yeri
Bu dünyada hiçbir zaman bir kelime başka bir kelimenin yerini almazdı. Hayatın baharında o baharı yaşamamak… Hastalığının başından bu yana ilk defa etrafındaki bir şeyle ilgileniyordu.
Bu anı hatırladığımda, henüz hiçbir şeyin yitip gitmediği hissine kapılıyorum, fakat o kadar da hasta olmadığını göstermek için sarf ettiği bu sözler, dünyaya asılmak için gösterdiği bu gayret tam da uzaklaşmakta olduğunun işaretiydi. Bekleme odalarında oturan ve sıkılan insanların tavırlarında, çocuklarına seslenişlerinde, tren istasyonlarındaki vedalaşmalarda babamın yüzünü aradım. Orada burada rastladım, adını sanını bilmediğim, hiç farkında olmadan gücün ya da ezilmişliğin belirtilerini taşıyan insanlarda, onun konumunun unutulan gerçekliğini yeniden buldum. İçinde yaşadığım dünyanın isteklerine uydum, zevksizlik olarak görülen daha aşağı bir dünyanın anılarını gömdüm. "Her şeye rağmen, hayatta kalmak gerekiyordu."n
Okur Takip Önerileri
"Bir kış sabretmişsin de tam çiçek açacakken dolu vurmuş gibi oluyor bazen hayat.
Lyon’da Düğün
Kusurlarını görmeden birbirlerini anlamanın kör duygusu bu iki yalnız insanın üzerine bir mutluluk gibi inmişti.
O YOLDA
"Uyu, büyü" dendi, düşüme gittim
"Hadi işe" dendi, işime gittim
"Yaşa, yaşa" dendi, yaşıma gittim
Yendim sandım, yeniyor çıktı
Bozguna benziyor saklasam olmaz
Eskiye yeniden başlasam olmaz
Yakıştırsam olmaz, yazmasam olmaz
Maviye boyadım, baktım mor çıktı
Sapsarı saçları vardı, aklaştı
Anılar üstüne bindi, yükleşti
Bir bir kuyunun sonu yaklaştı
Tüm yanan ışıklar sönüyor çıktı
Kaybedeceğini bile bile
Kaybedeceğini bile bile neden
mücadele ediyorsun dedi,
öleceğini bile bile yaşadığını
unutmuştu o an…
Bozmadım.
Epigram
Düzelecek dediler, yirmi yıl geçti!
Açan arayı daha da açtı,
Bugün sordum düzelecek deyorlar…
Gemi de gemiymiş hani,yolcu da yolcu.
Yağmur
En çok yağmuru severim ben.
Yağmur darılmaz mesela;
Ne üstüne basana,
Ne de şemsiye açana…
Ve herkese eşit yağar…
Can Yücel
Salinger
Tanıştığıma hiç memnun olmadığım kimselere, durmadan "Tanıştığımıza memnun oldum." demek beni öldürüyor. Ama, hayatta kalmak istiyorsanız, ille de bu zarvaları söylemek zorundasınız.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}