Bütün ciğerlerden geçmiş olan hava artık kendini yenilemez. Her gün yarınını kusar ve tek bir arzu hayalleyebilmek için boşuna çabalarım. Her şey bana yüktür: Sırtına Madde vurulmuş bir yük hayvanı gibi ayaklarım tutulmuş, gezegenleri sürüklerim.
Ya bana başka bir evren sunulsun- ya da pes ediyorum.
Ben bir ayyaşım
Sekiz çizer ayaklarım
Özlemişim sarhoşluğunu bu semtin sokaklarının
Gecenin biri, aptalın biri
Kalbinin dışında bekliyor içeri girmeyi…
neden uzaklaşınca ışıldıyor her sabah
ya bu yollar umutsuz duraklarda bitiyor
ya da hep umutsuzca yürüyor ayaklarım
Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım. Ayaklarım ne güne duruyor?
"Ayaklarım kurşun gibi ağırlaşmaya başladı. Ama yürümek zorundaydım. "
Sayfa 52 - CanKitabı okuyor
İkinci Mektup
Hiç gel demeyeceğim sana. Aramak neredeyse ben oradayım. Ayaklarım ne güne duruyor? Yok yok birden karşıma çıkma. Kaç, saklan. Seni aramak istiyorum.
Kadına dikkatle baktım...
Ayaklarım dolaşır gibi ve içimde, uzak sezişlerle, bir şey kırılır gibi oldu...
Sayfa 154
Uzandım, kirli şişeyi alıp içindeki suyu ağacın dibine döktüm. Dışı ne kadar kirli olsa da içindeki suya sızamamıştı kir. Su hala temiz, hala berraktı. Öyle olmasa bile su her zamanki gibi suydu işte. Şişeyi çöpe attm sonra ağaca baktım şefkatle, kendimi ağacın yerine koydum.
Benim üstümde kaç tane böyle içi kadere bırakılmış sularla dolu şişe vardı acaba?
Ayaklarım ben hariç başka neyin yükünü çekiyordu?
HEKABE
Ah kara bahtım! Çekeceğim acıların sonuncusu, yaşayacağım yıkımların en kötüsü buymuş demek! Vatanımdan kopartılıp götürülüyorum, sevgili
kentim alevler içinde. Son bir gayretle yola koyulun yaşlı ayaklarım, zavallı ülkemle vedalaşmanın vakti geldi.
Asla vazgeçme.
Kalbin yorulduğunda, ayaklarınla yürü; ama yola devam et." demiş.
Bakıyorum ne ruhumda, ne kalbimde ne de ayaklarım da derman kalmamış...
Pes etmek üzereyim...
Ne zaman geri gitse ayaklarım, merak hissi ileri itiyor beni
Sayfa 59 - Destek Yayınları
Dar Ağacı Mahşerde Canlı Ölülere Kuruldu
Boğulmadan kaç Deniz aştık?
Susuz deniz son denizdi
Şer denizinde gemisine kaptanlık yapana kulak verin şimdi
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Önce ayaklarım girdi suya, sonra Aziz'in beni elimden çekmesiyle tüm vücudum...
Annemin özenle diktiği özel elbisem havuzun turkuazının içindeydi artık, özenle fön çekilen saçlarım sırılsıklamdı ve kimin umurundaydı?
Hayatımın en güzel akşamlarından biriydi o akşam. Gecenin devamında beni neler bekliyordu bilmiyordum elbette, yalnızca orada, o anın içindeydim ve gerisi de önemli değildi ötesi de.
BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
Bıraktım kendimi rüzgara ve rüzgar beni Aziz Ata'nın kollarına itti. Kendimi kollarının arasında bulduğum sırada ayaklarım yere değmiyordu...
Bir anlığına, kısacık bir anlığına nefesim nefesine karıştı. Ayaklarım yere değdiğinde ise eli elimdeydi.