Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Susmasın artık kimse
"""Aile olmak bedenini doyurmak, giydirmek değildir sadece. Babam kışın ayaklarını üşümesin diye içi tüylü bot alırdı. Botun su almamasına çok dikkat ederdi. Ama ruhuma giydirilmiş bu beden sürekli su alıyordu, farkında değillerdi. Her su baskısı ruhumda iyilik ve güzellik adına olan şeyleri boğup öldürüyordu. Hangisi daha önemliydi
Sonunu bile bile bir dram insanı ne kadar üzer? Sarıkamış Beyaz Hüzün okurken insanı üzüyor. Daha önce “Kar Çiçekleri”ni okumuştum. Babamın görevi gereği Sarıkamış’ta doğmuşum. Annem hep hüzünle bahsederdi Allahuekber dağlarından. Belkide bu yüzden soğuğu hiç sevmem, sıcaktan şikayet etmem. Faik Çavuş ve takımının maceraları ile Kafkasya cephesini okurken çok üşüdüm. Bu yaz sonu sıcağında karın içinde üşüyen ayakları üşümesin diye ağaca çıkan mehmetçikler kadar çok üşüdüm.
Dil çok akıcı, konu sürükleyici, sonu ise çok buruk bir kitap. Faik çavuşun duygusal çalkantıları, düşünceleri, kaygıları bize eşlik ediyor. Ziver, Faik Çavuş, Yüzbaşı Baki bey, Teğmen İsmail Hakkı kah bu topraklarda kah esir düştükleri Sibirya’da şehit düşseler de unutulmadılar, unutulmasınlar! Özellikle Ortaokul 7-8 ve sonrası öğrencilere tavsiye ederim. Sadece Şehit ve Gazilerimizi değil savaş esiri olarak uzak coğrafyalarda kefensiz yatan
Kahramanlarımızı da rahmet ve minnetle anarım.
Daha önce Sabahattin ali'nin romanlarını okuyuo sevdiğim için, öykülerini de denemek istedim ve Sabahattin ali'den okuduğum ilk öykü kitabı, için de masalların da yer aldığı Sırça Köşk oldu.
Kitapta taşlamalar çok yoğun, bu sebeple uzun bir süre de yasaklanmış, toplatılmış, ve Sabahattin Ali'ye karşı olumsuz görüşlerin de
Alfabesi, haritası, yazı tahtası, tebeşiri olmayan; öğrencilerine sıcak ortam sağlayamadığı 'sözde' bir sınıfı ve Lenin fotoğrafı olan; öğrencileri her sabah ev ev gezip okula toplayan, öğrencisin ayakları üşümesin diye dereden sırtında geçiren bir öğretmen. Hayata dair pek çok ders alabileceğiniz, su gibi akan aynı zamanda incecik bu kitabı kesinlikle okumalısınız.
İyi okumalar.
Yorumuma MUTLAKA OKUYUN diyerek başlamak istiyorum. Çünkü okurken ürpermemek elde değil. O dondurucu soğukları okurken sizlerde hissediyorsunuz. Yazardan okuduğum ilk kitaptı ve vurucu bir etkisi oldu.İyi ki alıp okumuşum. Kitapta Şuhov'un yani İvan'ın sürgündeyken koğuşundaki yatağından kalkıp tekrar yatağa girdiği o zaman aralığını okuyoruz. Ayakları üşümesin diye keçeye sarıp o şekilde karların içinde çalışıyorlar. Yemek desen yemek değil tek zevk aldıkları şey elden ele dolaşan sigara o kadar. Bütün karakterler çok güzel anlatılmış hepsi ana karakter tadındaydı. Baştan aşagıya zulüm. Hatta bakarken filmini de buldum izledim.
Yine bir Meryem hikayesi, romanlarda Meryem ismiyle karşılaşınca hüzünlenirim. Hep kırık hikayeleri oluyor Meryem’lerin.
Meryem ,Van’ın bir kasabasında annesini doğumundan sonra kaybetmiş , üvey anne ve sessiz bir babanın çocuğu olarak yaşıyor.
Bir gün amcası olacak adama yemek götürdüğü zaman onun tecavüzüne uğruyor, eve geliyor , eve gelince
"... seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım..." diyen koca yürekli adam... Ey son sözü bile "devrimcilik ateşi" olan, canı pahasına olsa bile davasından vazgeçmeyen cesur savaşçı! Ayağından düşmesin diye bağcıklarını bağladığın ayakkabılarınla, bedenin dar ağacında sallanırken; o ahlaksızlar,
80 syf.
·
Puan vermedi
Alfabesi, haritası, yazı tahtası, tebeşiri olmayan; öğrencilerine sıcak ortam sağlayamadığı 'sözde' bir sınıfı ve Lenin fotoğrafı olan; öğrencileri her sabah ev ev gezip okula toplayan, öğrencisin ayakları üşümesin diye dereden sırtında geçiren bir öğretmen. Hayata dair pek çok ders alabileceğiniz, su gibi akan aynı zamanda incecik bu kitabı kesinlikle okumalısınız.
İyi okumalar.
Etkinlik arası kaçamak yaptım ve ne zamandır okumak istediğim kitabı bitirdim. Geçen gün günün sorusunda vardı : " Hangi kitap hiç bitmesin isterdiniz ?" diye. Bu kitap hiç bitmesin isterdim. Ne de olsa Sunay Akın keyif garanti :)
Tabii kitabın anlatımı, dili için söylenecek söz yok. Çok rahat, keyifle okunuyor.Zaten kısa hikayelerden
Günümüzün Gözünden ‘Hangi Batı’
Attila İlhan’ın kitapta anlattıkları günümüz Türkiye’ sinde istenilen konuma gelmiş midir? Hayır. Değil o dönemden bu döneme, kitabın yazılışından itibaren geçen kırk yedi yıldan bu zamana değişimler olmuş; fakat batıcılık hala bir çağdaşlaşma olarak algılanamamakta ya da çağ buna olanak sağlamamaktadır. Kitabın önsözünde geçen şu paragrafa
Otuzlu yaşlara adım attığımdan beri bazı şeyler eskiye oranla daha az var düşüncelerimde.
Eskiden, mesela, çok tutkulu bir hayalperestken şimdi ayaklarım sürekli yere bassın diye sımsıkı sarılmış gibiyim her gerçeğe.
Olduğum "ben", sahip olduğum her şey beni mutlu ediyor ama yine de bazen peşinden koşmayı bıraktığım her düş elimden ipi kaçmış kocaman, masmavi, parlak bir balon gibi kaçıyor benden gökyüzüne. Peşinden gitsem - sanki hep çok geç / Ama öylece dursam - gitti ama en azından çabalasaydım hissi.
"ve çok geçten daha kötüsü yoktur hayatta" diyen yazara selam olsun; kim bilir kaç balon uğurladı gökyüzüne bu hisle. Bunu düşünmek üzüyor beni.
Bunu düşünmesin diye oğlum ya da öğrencilerim, Balino gibi "Durma, hayal et!" diyen her kitabı çok çok önemsiyorum şimdi.
Oğlum bu kitabı okudu. Sonra herkese önermeye başladı. Mutluluk büyüyor böyle işte..
"Bir şeyi ne kadar istersen ona o kadar yaklaşırsın. Hayallerin gerçekleştiği yerler sadece masallar, hikayeler değildir. Hayaller, onları gerçekleştirmeyi yürekten isteyen herkese açık bir kapı bırakır." diyen bu kitabın yazarına da selam olsun ve dilerim bunları bize hep hatırlatsın.. Çünkü kitapta olan bir yorumda yazıldığı gibi "Bir çocuğun geleceğe duyduğu inanç o kadar sağlam bir mutluluktan imal edilmiş oluyor ki, bir hayalin gerçeğe dönmemesi mümkün değil... Seni seviyorum Lino... Uçakları, trenleri, insanları iyi eden ilaçları, bütün lezzetli yemekleri senin gibi inancı mutluluktan imal edilmiş çocuklar yapmış olmalı. Çünkü hepsi başında bir hayaldi. "
Balonları elimizden kaçırmamamız dileğiyle...
Bu kitabı 17. Yüzyılda Çin’de yazılmış masallar şeklinde tarif etmek pek doğru olmayacak.
Çünkü Çin bugün bile gizem dolu bir ülke, bize masal gibi gelen birçok şey onlar için katıksız bir gerçek.
Borges’in dediği gibi , “Bu kitap dünyanın en eski kültürlerinden birinin kapılarını aralar ve aynı zamanda doğa üstü olayları işleyen yazına
"Kaynağı bulursun sen Hacer, diyordum. Sürekli ararsın kaynağı, ayakları ağrıyan annen, gururlu kardeşin, kayıplara karışan çocuklar için ve unutulmaması gereken iyilikler için de yorulsan bile koşarak ulaşırsın kaynağa..."
Bu cümlelerle bitiyor bu değerli eser. Mekanların ve zamanların ötesinde bir yaşanmışlıklar anlatılıyor satırlarda. Bir yetim kız koşup geliyor satır aralarından. Göz kırpıyor. "Hadi bul beni!" diyerek bir kelime içinse kayboluyor. Cüdâ, ayrılık, hasret, vatan kelimeleri bir görünüp bir kayboluyor onun ardından. Anlaşılmaz ve anlatılmaz bir hissiyat sarıyor dört yanı. Harfler aralanıyor, içinden kocaman bir hayat çıkıyor: bazen daralıyor bir çadırda 16 kişilik aileye sığıyor. Diller arasında kelime alışverişi sürüyor. " Ene ahabbuk." Bir kız çocuğunun dilinden ne de güzel, dalga dalga yayılıyor etrafa. Etkisi altına alıyor, bırakmıyor. Yeni doğmuş çocukların üşümüş burunları geliyor gözler önüne. Bir soba olmadan geçirilmeye çalışılan kışlar. Hayalleri mi ısıtıyor onları diye düşünüyorum zaman zaman. Hayaller işte... Ve dualar... Onlar değil mi bizi ayakta tutan güç. Mutluluktan bahsediliyor. Sonradan keşfedildiğinden. Mutluluk yakalanıyor yakalanmasına ama üzerine bir değil pek çok bomba düşüp Halep( beyaz) şehri, mutlulukları karaya boğuyor. Şehir yangın yeri. Alev alev yanıyor gönüller. Bir soğukluk ver Rabbim. Onları değil bizi üşüten bir soğuk. Çocukları üşümesin Allah'ım. Şehirlere beyazlar yağsın yine. Mutluluk keşfedilsin yine. Öyle bir keşfedilsin ki her seferinde yeniden bulduğumuzu unutalım. Unutalım Rabbim. Unutturalım. Ey Rabbim .....
