Körlük'ün devam kitabı, öncelikle şunu belirtmeliyim ki; ikisi arasındaki bağlantıyı çok geç çözüyorsunuz. Körlük'deki karakterler kitabın sonlarına doğru ortaya çıkıyor.
Jose Saramago'nun çok zor bir dili var. Noktalama işareti olarak sadece nokta ve virgül kullanıyor. Ve bazı paragrafları sayfalar sürüyor. O yüzden odaklanmak zor. Bu zor anlatıma alıştıktan sonrası akıp gidiyor, en azından Körlük'de öyleydi. Görmek de bu biraz daha zor, iki kitapta da asla isim kullanılmıyor. Onun yerine, doktor, komiser, doktorun karısı gibi isimler kullanılıyor. Eleştirel bir tarzı var. Josef Saramago'nun kitaplarındaki o hiciv karşısında nutkunuz tutuluyor. Söylemek istediği mesajı kitaba çok güzel işliyor. Bence bu yüzden Nobel Edebiyat Ödülü alıyor kitapları.
iki kitapta da ortak tema olan "beyaz salgını Körlük'de insanlarım birden kör oluşunu anlatıyor, ancak bu körlük siyah değil beyaz. Şunu da belirtmeliyim ki; Görmek de Körlük de olduğu gibi etkilenmedim. Körlük kesinlikle daha akıcıydı.
Görmek de ise beyaz körlük salgınından dört yil sonrasını anlatıyor. Dört yıl sonra yağmurlu bir seçim gününde insanların oy kullanmaya gitmemesi ve insanların anlık bir dürtü ile saat dörde oy kullanmaya gitmesi, ama boş oy kullanmalarını anlatıyor. Ve bunun beyaz körlükle ilgili bir bağlantı olduğunu düşünüyorlar. Yönetim, seçim, demokrasi, partiler üzerine derin ve anlamli düşünceler var. İki kitabın sonunda kafamda yanıtlanmamış sorular vardı, ve yazar bu soruları yanıtlamıyor.
