Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim.
Buruşuk ve yırtık kâğıtlara öylesine çizilmiş eciş bücüş gül resimlerini elimize almış, çıkmışız meydan yerine. Yakaladığımız adama, "gel ve bu gülü kokla" diye sesleniyoruz. Seslenmiyor, bağırıyoruz. Şaşkınlık içinde bir elimizdeki kağıt parçalarına bir yüzümüze bakan insanlara, dünyada bir tek bizde olan bu muhteşem gül bahçesine neden iltifat etmiyorlar diye ses tonumuzu her defasında biraz daha yükselterek önce sitem sonra hakaretler ediyoruz. Görenler ikrâh getiriyor. Yüzünü çevirip geçen, yolunu değiştirip kaçan bizim yüzümüzden mahrum kalıyor. Kimi gül bahçesinin varlığından şüpheye düşüyor, kimi çiçekçilerden nefret ediyor, kimi de bahçıvanlara düşman oluyor.
Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim...
Biliyor musunuz ben bu çağdan nefret ettim,
etimle kemiğimle nefret ettim.
Bazen kolunu kanadını öyle kırarlar ki her şeye rağmen mücadele etmeye inansan da kalmaya bir an bile tahammül edemezsin.
Kalmaya değmez bazen.
Polis bir an önce müdahale etsin diye arbede çıkaran öğrenci velilerinden birçoğunun polis tarafından okulun önünde, hem de saldırgan hâlâ içerdeyken kelepçelenip polis otosuna bindirildiğini okuyorum. Onlardan ikisinin çocuğunun saldırıda öldüğünü okuyorum.
"Dünya hassas kalpler için cehennemdir," demişti Goethe; Cahit Zarifoğlu ise duygularını daha açık bir şekilde ifade etmişti:
"Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim."
Tam da bu yüzden, kalmak istemezsin bazen. Çünkü kalmaya gerçekten değmez. Bir parça umuda tutunursun ama gelir ona da çöreklenirler. Vazgeçtiği için suçlayamaz kimse kimseyi. Bir eşik aşılmış, dayanacak güç kalmamıştır.
Vazgeçersin.
Sayfa 76Kitabı okudu
Ben bu çağdan nefret ettim,etimle kemiğimle nefret ettim
Cahit Zarifoğlu
Bildiğim tek şey Cahit Zarifoğlu’na hak vermiş olduğum; “Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim.”
Sayfa 33 - Otantik YayınlarıKitabı okudu
Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim...
Çağımıza uymak zorundayız palavrasına da hiç mi hiç inanmıyorum. Eğer yaşadığım çağın en yüce ideali kolay yoldan köşeyi dönmekse; eğer yaşadığım çağ toplumsal adaletsizlik üstüne kuruluysa; eğer yaşadığım çağ inandığım erdemleri yadsıyorsa; ben böyle bir çağa neden ayak uydurmak zorunda kalayım?
Bildiğim tek şey Cahit Zarifoğlu’na hak vermiş olduğum; “Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle, kemiğimle nefret ettim.”
Sayfa 33Kitabı okudu
Cahit Zarifoğlu'nun dediği gibi: "Ben bu çağdan nefret ettim. Etimle kemiğimle nefret ettim!"
Biliyor musunuz ben bu çağdan nefret ettim..
Etimle kemiğimle nefret ettim...
''Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim..''
Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim...
''Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim..''