Maskeli adam kaçmaya başladı.
Casteel daha hızlıydı, göz açıp kapayıncaya dek adama yetişti. Yumruğunu adamın sırtına geçirdikten sonra kolunu kan ve et kaplı beyaz bir şeyle birlikte sertçe geriye çekti.Adamın omurgası. Yüce tanrılar bu resmen adamın omurgasıydı.
Kieran gözlerime baktı. "Biraz sinirli de"
"Biraz mı?"diye fısıldadım
"Tamam. Çok sinirli."
Kimseyi tanımıyordum ve herkesten nefret ediyordum. Kıyafetim kötüydü, çirkindim, suratım bembeyazdı; mutsuz birinin sert ifadesi vardı üzerimde. Kimsenin beni sevmediğini ve sevemeyeceğini düşünüyordum. Yanımdan geçenler bana küçümseyen bir ifadeyle bakıyordu; bazıları da dönüp yalnız başına dolaşan bu sıska adama bakıp gülüyordu. Özellikle de beyaz ve kırmızı elbiseler giymiş, esmer tenli, inci dişli güzel kızlar bana karşı çok acımasızdı: Sık sık arkamdan kahkahalarla güldüklerini duyuyordum. Belki bana gülmüyorlardı ama o zamanlar bundan emindim ve acı çekiyordum. Tamamıyla güzel bir hayatın bana haram olduğunu düşünüyordum: Ben yalnız, ben aşksız, ben şanssızdım. Ve o insanlar beni umursamıyor ya da aşağılıyorlar ve benim zavallı ve düşünceli ergen acılarımdan bihaber yollarına rahatça devam ediyordu.
IV
19... senesi eylülünün on beşinci gecesi idi.. Saat on ikiden sonra, Kalküta şehrinin
varoşlarından
gelen bir adam, umumî hapisanenin yüksek duvarları karşısında durdu. Tam bedir
halindeki
ay,
gökyüzünü kaplıyan ve esen rüzgârla korkunç şekiller alıp akan siyah bulutların
arkasında kâh
gizleniyor, kâh meydana çıkıyordu.
Şehrin
Dövüş kulübüne ilk kez gelmiş birine bakın,
kıçı beyaz bir somun ekmek gibidir. Aynı adama burada altı ay sonra rastladığınızda, vücudu tahtadan oyulmuşa dönmüştür. Her şeyin altından kalkabileceğine emindir bu adam. Dövüş kulübünde de spor salonlarındaki gibi homurtular ve inlemeler duyulur; ama burada asıl mesele iyi görünmek değildir. Insanların ağzından kiliselerde olduğu gibi histerik çığlıklar yükselir ve pazar akşamüzeri uyandığınızda kendinizi kurtulmuş hissedersiniz.
Sayfa 53 - Ayrıntı Yayınevi, Çeviren: Elif Özsayar, 19. Basım
Makineleşme
İçimizden bazıları ne yazık ki zayıftır kardeşlerim. Bunlar, Papalagi'nin mucizelerini gözünde büyüten, yaptıkları uğruna beyaz adama tapan; kendi eli, kendi ruhu onunki kadar güçlü olmadığı için kendini zavallı, değersiz görenlerdir. Papalagi'nin mucizeleri ve marifetleri gözlerimizi ne kadar şaşırtırsa şaşırtsın -aslında güneş ışığının parlaklığında bakılırsa bunlar topuzun sapından, hasırın örgüsünden daha değerli değildir- bütün bunlar bir çocuğun kumda oynamasına benzer. Çünkü beyaz adamın yaptığı hiçbir şey, Büyük Ruh'un mucizelerine yaklaşamaz bile.
...
Çiçekleri ateş gibi yanan hibikus çalısının, palmiye ağaçlarının tepelerinin ya da bir renk ve desen şöleni olan mercan ormanlarının yanında bunlar yaşamın sıcak kanından yoksundurlar. Papalagi'nin hiçbir bel örtüsü bir örümceğin ağı kadar ince değildir. Hiçbir makine, kulübelerimizde yaşayan kum karıncaları kadar becerikli değildir.
Destenin en tepesindeki kart beyaz adama, en dibindeki kart da Siyah adama...
Sayfa 208 - Sel YayınlarıKitabı okudu
