"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtında atamayacağı şeyler de var..."
Okursanız sevinirim.
20 yaşında genç delikanlı otobüsün camından bakarken birden bağırdı.
-Baba; arabalar, arabaları görüyor musun, bizle geliyorlar.
Babası gülümsedi ve mutlulukla saçını okşadı.
Genç bir süre daha dışarıyı izledi ve sonra birden bağırdı.
-Bulutlar baba, bulutlar harika
Baba gülümseyerek oğlunu izledi.
-Baba ağaçlar dedi aniden delikanlı. Onlar hep geride kalıyor dedi.
Arkada oturan yaşlı adam, bu bağrışmalardan rahatsız olmuş olacak ki;
Babanın omzuna dokundu.
Beyefendi oğlunuzu iyi bir doktora götürmelisin. Problemi var herhalde.
Baba geriye dönerek "o zaten iyi bir doktordan geliyor. Oğlum doğuştan kördü ve ameliyat sonrası gözleri açıldı" dedi...
Herkesin bir hikayesi var. Ne çabuk yargılıyoruz insanları ve ne çabuk tanılar konuyoruz değil mi? O kadar hızlı kararlar veriyoruz ki insanların yaşadığı hikayeler bizim için pek önemli olmuyor.
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var..."
Bir trombosit anısı
Üniversiteye ilk geldiğim sene, derslerim çok kötü idi. Avarelik çağımdı.
Nereden buldum bilmiyorum, Ege Üniversitesi Hastanesindeki lösemili çocuklar için yardım kampanyasına dahil oldum. Bir zaman sonra o çocukların "trombosit" denen bir maddeye ihtiyaçları olduğunu ve bunun kandan sağlandığını öğrendim. Ben de bağış için gittim.
Gene de ufak tefek üstünlüklerim vardır... Çoğu kadınlardan daha fazla kitap okurum... Birçok güzel şiiri ezbere bilirim... Çiçek yetiştirmesini bilirim... İyi giyinirim... Bir de sizi severim, evet, beyefendi, siz belki de inanmazsınız, ama çok severim sizi.
Sayfa 95
915.jpg){kind=small}
Osmanlı’da kız isteme törenlerinde safiyane aşkı ve temiz duyguları sembolize ettiği için zambak tercih edilirmiş. Zambak kadını ve sevgiyi simgelediğinden beyefendi için “kendisine emanet edilene en güzel şekilde bakmak” anlamı taşırmış. Ne kadar hoş.
Veli Toplantısı
Günde sekiz saat mesai. Akşam eve gelmem saat yediyi buluyor. Tüm günüm, akşam yemeğini yedikten sonra içeceğim çayın hayalini kurmakla geçiyor. Eve bir geliyorum, öğretmen bizim oğlana beş sayfa ödev vermiş. Her gün beş sayfa ödev veriyor üstelik. Hani, bakan dememiş miydi eve ödev verilmeyecek diye?
Çay bardağını elime alır almaz oğlan elinde
'Fakat hangisiyim ben?' buhranı.
Hayri beyefendi, bizim Hayri, sizin Hayri, dalgın Hayri... Ne çok Hayri var.
N'olur birkaçını yolda eksek. Herkes gibi ben de bir tek insan, kendim olsam
Sayfa 204 - DergahKitabı okudu
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var..."
Sayfa 61 - Gönül Yayınları Basım.2019Kitabı okudu
"Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var,
Beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var..."
Bir beyefendi, istediğini değil, gerekeni yapan kişidir.
Sayfa 77
Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var...
Sayfa 61
“Hiç geçmeyen,hiç unutulmayan şeyler de var,beyefendi!
Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var…”
Tanıdık bir ailenin kızı bir üniversitede akademisyen olarak görev yaparken lise öğretmeni bir beyefendiyle tanışıp nişanlanma kararı alırlar. Şimdi ise ayrıldıkları haberini aldım ve çok üzüldüm ama daha da üzücü olan ayrılma sebepleri, kız akademisyen olduğu için ailesi oğlanı layık görmüyor! Hiç düşündüler mi merak ediyorum, kariyer olarak layık görmedikleri o insan kim bilir belki de ahlak, karakter ve iman olarak kızlarından daha yüksek bir mevkiidedir! Ailelerin ve evlenecek insanların evliliği böyle dünyevî bir seviyeye indirgiyor olmaları oldukça can sıkıcı bir durum ki zaten beyefendi kariyer olarak da başarılı. Kariyer sahibi olmuş lakin kendini geliştirememiş ve insan olamamış birçok örnek varken ben bu haksızlığa çok üzüldüm. Ama şöyle de bir durum var bunu da akıldan hiç çıkarmamak gerek, eğer olmuyorsa bin hayır aramak lazım!..