Bir Ağaç Düşlüyorum...
Kökü iman,
gövdesi amel,
dalları ve yaprakları ilim,
meyvesi ahlâk olan bir ağaç.
Sayfa 41 - Dergah
. . .
ŞİİR-MİİR
K/aralamalar
(Not: Mükerrer kayıtlar, sâir hata ve düzenlemeler bir ara yapılacaktır inşallah, diyelim... Bu hususta okurlardan özür dileriz...)
Bir Ağaç düşlüyorum…
Kökü iman, gövdesi amel, dalları ve yaprakları ilim, meyvesi ahlâk olan bir ağaç.
~
Mustafa Kutlu
Bir Ağaç Düşlüyorum…
Kökü iman,gövdesi amel,dalları ve yaprakları ilim,meyvesi ahlâk olan bir ağaç.
Bir ağaç düşlüyorum.
Ona "ahlak ağacı" diyorum.
Kökü iman, gövdesi amel, dalları ve yaprakları ilim, meyvesi ahlak olan bir ağaç.
Amelin bereketi ile gövde genişliyor, dallar uzuyor.
Sayfa 127 - Dergah Yayınları
Bir ağaç düşlüyorum.
.
Ona "ahlak ağacı" diyorum.
Kökü iman, gövdesi amel, dalları ve yaprakları ilim, meyvesi ahlak olan bir ağaç.
Amelin bereketi ile gövde genişliyor, dallar uzuyor.
Sayfa 127 - Dergah Yayınları
Kuş olmak istiyorum çoğu zaman... İstediğim zaman kanatlarımı çırparak dilediğim her tarafa uçan, özgür bir kuş...
Bazen herhangi biri olmayı istiyorum... Parasız, yoksul, zavallı ama özgür biri olmayı düşlüyorum...
Bazen ağaç olmak istiyorum... Dallarını istediği yöne savuran özgür bir ağaç... İnsanların düşlerini de hapsedemezler ya... İstediğim gibi düşünüp dilediğim gibi hiç olmazsa rüyalarımı özgürce yönlendirebiliyorum.
Sayfa 76Kitabı okudu
Karanlık göğün sağında çiçek açacaktı bir ağaç
Güleç alev alev pespembe ve gök onda yaşayacaktı
Onu düşlüyorum bense kırılıp dökülmüş gündüzde
Uzun soğuk ürpertilerle ağarıyor düşüncelerim.
Sinner
"Babalar ölmez böyle ansızın, diyerek toprağını sevdi Viole. Onun kırgın ve biçare sesine dahi uzanmayan yüce ellerinden medet umacak yüzü bulamıyorum kendimde. Dizlerim tutmuyor, belim doğrulmuyor; beni uzunca bir ömürle cezalandıram Tanrı'ya yakaracak ses kalmadı ağzımda, kül gibi, kor gibi tutuşturdu dilimi sensiz geçen yıllar. Oğlunun saçlarına ak düştü, Taehyung, ağaç dallarından bir bir kopup toprağa bayılan solgun yapraklardan farkım yok, artık gençliğin anıları birer rüzgâr olup akıyor ihtiyar tenimden, adını sayıklıyorum kutsal bir zikir gibi, mektuplarını ninni niyetine kendime okuyarak kandırılıyorum çocuklar misâli. Seni düşlüyorüm, Livonya'nın kıyılarında koşuyorsun; telaşsız, dingin, hiç tükenmeyen bir tebessüm ağzında... Bana koşuyorsun. Yüzünün hatırası eskimek nedir bilmiyor. Sonra gün doğuyor ve gün bitiyor, düşlerim kalıveriyor asılı duvarlara, sen hâlâ toprağın altında, bir ölüden de sessiz, bir ölüden de kıpırtısız, beni bir başıma bırakıyorsun kışın ortasında. Nasıl eziyet ediyor dağlara düşen yağmurlar, ekinleri kasıp kavuran fırtınalar, nasıl eziyor ve eğiyor başımı ağzın olmadan şefkat göremeyip yoksun kalan o tek parmak... Yeryüzünü koşuyorum, yeri göğe katıyorum, arıyorum izini, seni bulamıyorum; içinde dolanan o katil çöküyor omuzlarıma, bağırıyorum, çağırıyorum, sesleniyorum adınla, adın kilitliyor boğazımı düğüm düğüm, ben seni bulamıyorum."
Fakat ben karanlığımı bunlarla aydınlatamam.
"-Haklısınız efendim, bir zanaat öğrenebilirim. Gören gözlere ihtiyaç duymadan elimle yapabileceğim pek çok iş var. Mesela hasır örebilir, demir dövebilirim. Marangozhanede ağaç zımparalayabilir hatta nalbant olabilirim. Fakat ben karanlığımı bunlarla aydınlatamam. Benim dünyam kitaplarla, kelimelerle, ilimle aydınlanabiliyor ancak.
Bir kelime öğrendiğimde, bir hadis ezberlediğimde, bir şiir yazdığımda kalbim sükûn buluyor. Derelerin nasıl aktığını, çiçeklerin, bulutların, yıldızların, annemin nasıl göründüğünü görmem mümkün değil. Fakat okudukça ve yazdıkça bu mümkün olabilir gibi geliyor. Şairlerin misralarında okuyorum bütün bunları. Düşlüyorum sonra... Öğrendiğim her yeni bilgi karanlığımı bir parça daha aydınlatıyor."
Sayfa 72Kitabı okudu
Bir Ağaç Düşlüyorum
Kökü iman, gövdesi amel, dalları ve yaprakları ilim, meyvesi ahlâk olan bir ağaç.
Bir Ağaç Düşlüyorum...
Kökü iman,
gövdesi amel,
dalları ve yaprakları ilim,
meyvesi ahlâk olan bir ağaç.
Sayfa 41Kitabı okudu