Ya tutar değerse saçları elime
Ve yerleşirse gülüşü zihnime
Ya ben tutulursam birden bire
Vakti gelmeden ve ondan çok önce
O sebeple işte
Eğer sevmeyeceksen bir gün
Lütfen hiç gelme.
Bu söylediğimin doğru olup olmadığından hiç emin değilim ama bana öyle geliyor ki sanki hepimiz, içimizde bir başkası için ayrılmış bir yerle doğuyoruz. Bir parçası kayıp bir bulmaca gibi... Hayatımızın önemli bölümünü garip bir eksiklik duygusu ile geçirmemiz, bazı sabahlar anlaşılmaz sıkıntılarla uyanmamız, bazen isimsiz umutlarla neşelenmemiz, sanırım o boşluğun içimizde yarattığı girdaptan kaynaklanıyor. Karşılaştığımız her kadına ve erkeğe, belki de hiç farkında olmadan, girinti çıkıntıları o boşluğun kesiklerine uyacak mı diye bakıyoruz. Elinde Cinderella'nın ayakkabısıyla dolaşan biri var sanki içimizde, herkese, "Acaba ayakkabının sahibi bu mu?" diye bakıyor. Tam olarak neyi ve kimi aradığımızı bilmiyoruz. Bize öğretilen bilgilerden yola çıkarak aradığımız insanla ilgili birçok olumlu özellik sıralıyoruz ama genellikle söylediklerimiz gerçeğe çok uymuyor. Sonra birden birisi hayatımıza giriveriyor. Onun sahip olduğu bir şey, belki kokusu, belki dokunuşu, belki gülüşü, belki zekâsı, belki hayata bakış tarzı, belki zevki, belki aldırmazlığı, belki ihtirası, belki de kötülüğü, içimizdeki boşluğun bütün girinti çıkıntılarını dolduruyor. İlk düşündüğümüz, onunla mutlu ve huzurlu olacağımız. İçimizdeki boşluğun ancak "iyi şeylere" sahip biri tarafından doldurulabileceğini sanıyoruz. Ama gerçek, her zaman böyle değil.
Bir insanın samimi gülüşü sizi içten etkileyebilir.
Sevmek güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide kendini bulmaktır.
Öyle ya karşı cinste hep güzelliği ararız, bunun aksini düşünen insan pek azdır.
Gibi Gibi
Birazdan bir kadın gelip karşımdaki sandalyeye oturacak ve ben ona aşık olacağım. Daha önce hiç görmediğim, adını bile bilmediğim bir kadına hem de. Kadını tanımıyorum ama kendimi tanıyorum çünkü. Hayatım boyunca hep böyle oldu. Okulda, mahallede ve meslek hayatımda tanıdığım her kadına aşık oldum ben. Hep sevdim, sevildiğimi hiç bilmiyorum.
Deli Tarla - Ş. YAŞAR /İncelemeleyi okuyanlara kitabı okuma garantisi veriyorum!
"Ne yazsa okurum," dediğiniz bir yazar var mı? Böyle bir soruyla başlamak istedim incelememe.
Öyle hayatlara şahitlik ettim ki 
Şermin Yaşar'ın kitaplarında, bırakın "Ne yazsa okurum," demeyi, "Hadi yaz be kadın, yaz da artık okuyayım!" diyorum şimdi. Her hikayesinde farklı bir yerinden vuruyor ruhumu, yara almadık
Dünyaya gelen ilk bebek hayatında ilk defa güldüğünde, gülüşü binlerce parçaya ayrılmış ve her parça sağa sola dağılmış, işte perilerde böyle ortaya çıkmış. Dünyaya gelen her kız ve oğlan çocuğu için bir peri olması gerekir.O çocuklar perilere inanmamaya başlayınca da o peri bir yerlere düşer ölür.
Sayfa 30 - peterKitabı okudu
Caddede insanlar karıncalar gibi telaşla birbirine çarparak oraya buraya gidiyorlardı .
Yüzlerce insan ..
Çoğu ne kadar önemsiz ne kadar silik ..
Hepsinin eli ayağı başı var SELİM gibi ne olur yani bu kadar el ayak baş bir araya gelse de sadece bir tanecik SELİM çıkarsalar aralarından .. Lavoiser'in konunu var hiç bir şey bir anda yok olamaz kanun adamdan hesab sorar peki o zaman hareketleri , gülüşü , birlikte yaptığımız şeyler nereye gitti .
Ah benim Kalp ağrım Selimcigim..
Bir o gülüşü kaldı
Şimdi duvarlarımda
Görmeye ömrümü adak sunduğum
Bir o gülüşü...
Sayfa 45Kitabı okudu
Sizi güldürebilecek insanlar aynı şehirde olmayabilir.
Kilometrelerce uzakta olabilirler.
Ama tek bir mesajları bile; kalbinize dokunabilir.
Aynı zamanda sesi, gülüşü, fotoğrafları bile. Gerçek şu ki, onunla yan yana olabilirsin,
O kilometrelerce uzakta olsa bile...🐞
💙Günaydın 💙