Şaheser!
İncelemeye başlamadan öcne itiraf etmem gerekir ki bu şaheseri nasıl anlatırım diye uzun süre düşünmem gerekti. Bu kitap en sevdiğim; ruhumun her sayfasında tutuşup alevlendiği, hayata bakış açımı ve hayat felsefemi etkileyen özel kitaplardan biri oldu. 9.5/10 puanım. Yazar yarı otobiyografik bu romanında kendi hayatından parçaları baharatlandırıp okuyucuya oldukça lezzetli bir sunum yapıyor…
Alt sınıftan entelektüel bir kazanım edinememiş genç bir denizcinin tesadüf ve saf kalbi sayesinde yolu burjuva bir ailenin salonuna çıkar. Burjuva sınıf olan bu ailenin ve Martin’in hayatlarının dönüm noktası o andır artık.
Sayfaları okumadan önce zihninize denizci gibi yürümeyi öğretmelisiniz belki de. Çünkü sayfalar, olaylar, kapalı bir gökyüzünün altında sizi hapsedip dalgalar halinde içinizden köpürüp taşan birçok soruyla sizi sarsacak. Bazen sayfalar arasında bir serinlik sakinlik bulacaksınız. İşte bu fırtına öncesi sessizliktir!
Alın. Okuyun. Yaşayın!
Bir sorum var: Uğruna yaşadığınız bir “Mutluluk” için gururunuzu, hayal ve kalp kırıklıklarınızı toprağa gömer miydiniz? Gömebilir miydiniz? Martin olsaydınız farklı bir yol seçer miydiniz? 
Fatih Yağız Demirtaş 
Martin Eden 
Jack London
Düşe kalka zor bitirebildim. Zira kitabın neredeyse tüm yönleriyle nesnellikten uzak, tarafgir bir edayla kaleme alınmış olması, zihnimde var olan gerçeğe karşı bir kuşku duymama sebebiyet verdi. Bu vesileyle yazara naçizane bir sorum olacak, neden kitabın adını 
Üç Dinin Tarihi değil de Müslüman İlahiyatçı Bir Türk'ün Gözüyle Üç Dinin Tarihi koymadınız? En azından benim gibi objektif ve tarafsız bilgi arayışında olan birini kandırmış olmazdınız. Önsözünüze bir parça sadık kalarak değindiğiniz ve eleştiride bulunduğunuz "taraflı yazan" tarihçilerin izinden gitmeseydiniz, belki de serzenişim bu denli yüksek perdeden olmazdı diye düşünüyorum. İşin maddi tarafının pek bir ehemiyeti yok kayıp zamanımı kim telafi edecek şimdi?
Sİtemimi biraz daha somutlaştırmam gerekirse yazar, kitabın adından bağımsız bir şekilde diğer din ve öğretileri Kur'an veya Türküloji üzerinden çürütmeye çalışıyor sanki.Yani bir anti tez kitabı okuyor gibi hissettim kendimi. Ama ben üç kutsal dinin tarihini okumak istememiş miydim? Yahudiliği , Hristiyanlığı anlatırken sürekli Kur'an'ı referans göstermesi , ordan örnekler ve çözümlemeler oluşturma gayreti de neyin nesi? Heyhat, İncile , Tevrata hatta Zebura ne oldu peki? Bana "3 dinin tarihi" olarak gelmemiş miydin?
Neyse, rüzgar değirmenine karşı bu kadar kavga ve gürültü yeter. Zaten kaza ve kadere iman eden biri olarak başıma gelen bu hadiseyi hayra yormaktan başka bir şey gelmiyor elimden.
Dip not:
Amacınız doğru ve tarafsız bir şeyler öğrenmekse o halde bu kitaptan uzak durmanızı tavsiye ederim.
Sevgi içimizde.
210 syf.
10/10 puan verdi
“Dünya bir tezgâhtır. Tezgâhın hangi tarafında hayat olduğuysa ancak ölünce anlaşılır.” S:211… Bu cümle kitabın içeriği ile ilgili her şeyi belki anlatıyor ama bulmaca gibi sonuna kadar okuyan bilebilir,anlayabilir.
Konuşarak ve ikna kabiliyetleri ile hayatını kazanan ; pazarlamacı,tezgâhtar,aracı,ticaretle uğraşanlar için okunmaları zor gelebilir çünkü kendi pisliklerini okumak,yüzleşmek zor gelir insana. Bende esnaflık,aracılık,ticaretle uğraşan biri olarak kendime dahil çıkardığım çok şey buldum.
Kitapta beni çok zorlayan jargonlar oldu. Antalya bölgesinde ki kuyumcuların,turizmcilerin jargonları. Çok karakter çok hikaye vardı orada da kayboldum. Metalledik:dolandırmak paf güf: cigara içmek gibi.
Beni en çok etkileyen Baş karakterin hikayesinde 
Hakan Günday biyografisi var. Siyasal bilgiler okudu ve Antalya’da kuyumculuk yaptı. Sorum şu; Düşünün şu an iş yerinizdeki ahlaki olmayan vb. Konuları etrafınızdaki insanları kitabınızda cesurca yazabilir miydiniz? İşte ben en çok bu cesaretten ve o sektörde TUTUNAMAYAN olmasına 10 puan verdim.
“Kimin tezgâhtar olduğu tezgâhın sonunda belli olur.” S:205
Geleceğini mahvetmemesi için geçmişini hatırlamasını engellemek zorundaydım.
Herkese selam. Pardon da ne okudum ben. Off çok yordu beni, çok rahatsız etti. Muhtemelen uzun bir süre etkisinden çıkamayacağım. Üstümden geçti resmen. Kitabı bitirdikten sonra önsözü tekrar okudum da daha bir mahvoldum. Kitabı okurken hep bi suçlu aradığımı fark ettim. Ama elimde ne var derseniz hiçbir şey yok. Resmen bomboş kaldı içim. Tek sorum tüm bu yaşananlara değdi mi oldu...Haydi konusuna geçelim; Maggie ve Nina...Anne ve kız. Bir tutsaklık hikayesiyle başlıyor...Önce anlam veremiyorsunuz neden bir kız annesini tutsak etsin ki? Sonra zamanda yolculuğumuz başlıyor...25 yıl öncesinden başlayarak. İkisi de yalanların ve yanlışların içerisinde boğulmuş iki karakter. O kadar çok kırmışlar ki birbirilerini affetmek çok uzak bir eylem. Kim daha fazla incitir oyununa dönmüş resmen. Ortalık kan, revan, zarar, ziyan anlayacağınız. Ortada o kadar fazla gizem var ki biri biterken öbürü başlıyor. Öyle ki bir yerde kafanız doğrusu neydi bu işin ya diye diye yanmaya başlıyor. Bu gerçekleri öğrenmek için de haliyle kitap elinizden düşemiyor. Başkaca da bir şey diyemem zira spoiler olur. "Bir zamanlar en sevdiğim yazarlardan biri olan Charlotte Bronte tarafından yazılmış bir mektupta okuduğum bir cümleyi düşündüm. 'Düşmanlarıma karşı tetikte olabilirim fakat Tanrı beni dostlarımdan korusun.' Bu sözün aile üyeleri için de geçerli olup olmadığını merak ediyorum." Keyifli bir okuma olmayacak olsa da herkese keyifli okumalar. 
Şeytanın Evi 
John Marrs
