"Biz yalnızlar," diye yazmıştı bir yerde, itiraf sessizliğinde bir saatte, "yapmacık ve soğuk bir dışarıda kalmışlıkla düşünceli günlerimizi geçiren biz münzevi hayalciler ve hayatın miras mahrumları... bilgi ve cesaretsizliğin damgasıyla işaretlenmiş alınlarımızı canlı varlıklar arasında gösterir göstermez etrafımıza yenilmez bir yabancılığın soğuk nefesini yayan bizler... insanların çekingen bir saygıyla yaklaştığı ve boş bakan ve bilgili bakışımız sevinçlerini daha fazla rahatsız etmesin diye mümkün olduğunca çabuk yine kendi haline bıraktıkları biz varoluşun zavallı hayaletleri... biz hepimiz içimizde zararsız, sade ve canlı olana, biraz dostluk, vefa, içtenlik ve insanca mutluluğa gizli gizli içimizi tüketen bir hasret besleriz... "
Sayfa 273 - Can Yayınları, Açlık Çekenler