“Ben Amir, Savaşın Unutulan Çocuğu…”
‘İçim hâlâ yaralı, çünkü Bosna’yım ben.
Kader bazı insanların ruhunda derin yaralar açar.’
Kalemini çok beğendiğim, kitaplarını keyifle okuduğum 
Sinan Akyüz’ün son romanı.
Beni takip edenler az çok bilirler; 2. Dünya Savaşı, Soykırım, Naziler, Boşnak Harbi gibi konuları içeren kitapları okumayı severim. Her ne kadar okurken içim gitse de, yine de merak ederim.
Yazarın daha önce okuduğum kitapları İncir Kuşları ve Meyra’nın devamı gibi görebiliriz bu kitabı. Hikâye 1992-1996 senelerinde yaşanan Bosna Savaşının sonrasını anlatıyor. Bilhassa Sırplar tarafından müslüman kadınlara yapılan çirkin muameleleri ayrıntılarıyla anlatması, insanı okurken zorluyor. Gerçek bir yaşam öyküsünden esinlenerek yazılmış. Her ne kadar geçmişten bir katliamı anlatsa da, şu anda farklı coğrafyalarda yaşanılan benzer durumlara bakarsak, insanlık bir adım yol katledememiş diyebiliriz..
Tüylerimi diken diken eden alıntı:
‘Seni,’ diye sürdürdü konuşmasını, ‘doğurdum ama, hiç doğurmamış saydım. Hiç benim olmamış gibisin, çünkü sen benim alnımdaki kara bir lekesin.’
‘Hayır,’ diye haykırdım. ‘Hayır. Ben kara bir leke değilim. Ben bir lanet değilim. Ben sadece hasarlı biriyim. Ben sadece ruhu yaralı biriyim. Tıpkı senin gibi, Anne!’
Binlerce çocuk işte böyle dünyaya geldi, tıpkı kitabın kahramanı Amir gibi. Anneleri ‘tecavüz kampları’ denilen yerlerde zorla hamile bırakılmıştı. Onlar da istenmeyerek dünyaya getirilen, ruhu yaralı, soykırımın ağır yükünü omuzlarında taşıyan, unutulan çocuklardı.
Dehşet ve ibretle okuyunuz…
Sizin Hiç Ağabeyiniz Öldürüldü mü?
"Şimdi ben neyim? Ödlek bir kardeş mi, yoksa inançsız bir derviş miyim? insanlara olan sevgimi mi yitirdim, yoksa inancım mı zayıfladı? İnsan şeklini mi, inancımı mı yoksa ikisini birden mi yitirdim ben?"
Bu cümle aslında bu kitabın özeti.
Yazardan ilk önce konuya girmek istiyorum. 
Meşa Selimoviç 1944 sonlarında ağabeyini, 3.Kolordu Askeri
"Ukrayna'da insanlık ölüyor" deniyor. Doğru ama eksik, çünkü o insanlık; Afrika'da aç bırakılmış, Bosna'da tecavüze uğramış, Doğu Türkistan'da unutulmuş, Filistin'de terk edilmiş, Çeçenistan'da görmezden gelinmiş, Hocalı'da duyulmamış, Irak'ta aldatılmış, Myanmar'da yakılmıştı.
Aziz Sancar
İmanınıza, bayrağınıza ve devletinize sımsıkı sarılın.
Sayfa 97 - TARİHE KAZINAN SÖZLERİNDENKitabı okudu
İslam yalnızca bir inanç sistemi olmayıp bütün dünyaya hitap ederek dünyanın daha iyi bir yer olmasına katkı sağlayacak her şeyi benimseyen bir nizamdır.
Sayfa 39Kitabı okudu
Bosna
Hayattan bunaldığınız zaman Bosna'ya gitmelidir. Çünkü İslamiyetin en hoş yaşandığı yer orasıdır... Saraybosna'da Müslümanlık, Osmanlılık ve medeniyet birleşmiştir. Ezan orada sade insan sesiyle okunur, pek güzeldir. İslam dünyası hakkında ümidinizi yitirirseniz de Bosna'ya gidin.
Sayfa 129 - Kronik Kitap
***
"Ölmeye hazır olan insanlar,
ölmeye hazır olmayanlara karşı gâlip gelirler."
***
"Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden, Suriye'nin toprağından, Bosna'nın bayrağından, Ebu Zer'in (r.a.) yalnızlığından, Bilal-i Habeşi'nin (r.a.) ilk ezanından, Tarık bin Ziyad'ın kılıcından, Filistinli Cafer'in haykırışından, Gazze'nin gözyaşından öpüyoruz...
İyi bayramlar meleklerin şehri Gazze. İyi bayramlar utancımız, açlığımız Afrika. İyi bayramlar Ömer Muhtar'ın soylu çocukları. İyi bayramlar acının, ölümün başkenti Hama. İyi bayramlar Recep onbaşı, Salih Uzman, Er Mehmet. İyi bayramlar kırılganlıklar, üzüntüler. İyi bayramlar ey hüzün..."
"Ukrayna'da insanlık ölüyor." diyorlar ya, doğru değil!
Çünkü o insanlık; Afrika'da aç bırakılmış, Bosna'da tecavüze uğramış, Doğu Türkistan'da unutulmuş, Filistin'de terk edilmiş, Çeçenistan'da görmezden gelinmiş, Hocalı'da duyulmamış, Irak'ta aldatılmış, Myanmar'da yakılmış ve en son Suriye'de ölmüştü zaten!
