Bu ruhi işkenceler, azaplar; zavallı Julia'nın sıhhatini sarsmıştı. Ağır bir ruh hastalığına tutuldu. Evet bu sefer aklını sahiden oynatıyordu sanki. Sık sık bir sayıklama nöbeti geçiriyor, nöbet başlayınca sıcak, arzulu sözlerle kocasını çağırıyordu, karısının bu ıstıraplı vecitleri kocasına da geçiyor, Alejandro karısını teskin etmeye
hasan ali toptaş ve bir post-modern edebiyat eleştirisi örneği
Hasan Ali Toptaş'ı bugüne kadar okumadım ama ismini elbette duydum. yakın zamanda sosyal medyada gündeme gelen taciz iddiasıyla, bir anda gündeme oturdu ve edebiyat dünyasını şaşırttı. kendi okurlarını daha çok şaşırtmış olmalı. belki de insanlar 'bu saatten sonra' geriye dönüp sevdiği ürünleri tekrar gözden geçirecek
Boşuna sevmiyorum işte :)
Anneme kendi kişisel işlerini gördürmeyi sevmez, pantolonunu, gömleğini kendi ütüler, yemeğe, sofraya yardım eder, evin nevalesini en ince ayrıntısına kadar düşünürdü.
![Babelisk [∆]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F380728_1713122332_z2al9.jpg){kind=small}
– Söyleyin, buraya gelmeye nasıl razı oldunuz, diye sordu. Sizi çağırışım, bütün mektubum saçma… Durun, nasıl olup gelmeye razı olduğunuzu tahmin edebilirim ama niçin geldiniz, işte asıl sorun? Sadece korktuğunuz için mi geldiniz?
Katerina Nikolayevna ürkek, dikkatli dikkatli onun yüzüne bakarak:
– Sizi görmek için geldim, dedi.
İkisi de çok
Ben on beş yaşındayım. Aslında on dört yaşımı yeni bitirdim, ama ben artık on beş diyorum. Çünkü kendimi yeterince büyümüş hissediyorum. Okulu pek sevmiyorum. Okulda öğretilenlerin bana bir yararı olmadığını düşünüyorum. Önce ezberlenen, sonra da unutulan şeylerle zaman kaybediyoruz. İşte bu yüzden ben, ders çalışmakla zaman kaybetmek yerine başka şeyler yapmayı tercih ediyorum. Örneğin müzik dinliyorum, kendi kendime gitar çalmayı öğrendim ve resim yapıyorum. Bunlar benim yaratıcılığımı geliştiriyor. Bugüne kadar dört beş tane parça besteledim ve birkaç tane de resim yaptım. Arkadaşlarım, genellikle yaptığım şeyleri beğeniyorlar. Ama yine de onların beni tam olarak anlayamadıklarını düşünüyorum. Etrafımda benim gibi yetenekli bir insan olsaydı, ben ona hayranlık duyar ve ondan bir şeyler öğrenmek için çevresinde dolanırdım. Herkese ondan söz ederdim. Yeteneklerini başkalarının da fark etmesini sağlardım. Oysa ne ailem, ne de arkadaşlarım benim değerimi anlayabilmiş değiller. Onun için de ünlü bir insan olmak ve hayatım boyunca da öyle kalmak istiyorum. Eğer genç yaşta şöhret olursam, herkes ister istemez bana hak ettiğim değeri verecektir. Yeteneklerimi takdir edip bana saygı duyarlar. O zaman ben de yaptıklarımın boşa gitmeyeceğinden emin olurum ve daha çok çalışıp yaratıcılığımı ortaya koyarım. Yoksa boşu boşuna uğraşıp zaman kaybetmek istemiyorum. Umarım bu anlattıklarımı tuhaf karşılamamışsınızdır.
Sayfa 94Kitabı okudu
'Yaşama Başlarken; Bir Su Damlacığının Hikâyesi'
İlk yarışımız… Küçük bir su damlacığıyım ben. Kimsenin önemsemediği, haberdar dahi olmadığı. Oysa ne potansiyeller barındırıyorum içimde. Hele bir kazansam şu yarışı işte o zaman herkes görecek benim kim olduğumu. Sabırsızlanıyorum. Sanki on beş milyar yıldır bu anı
Sevgi
O Bana Pis Solcu Derdi, Ben Ona Pis Ülkücü
Bir parkta gördüm onu!
Hiç tereddüt etmeden yanına gidip, pardon konuşabilir miyiz dedim?
Konuşmak istemiyorum dedi. Israr etmeye niyetim yoktu. Zaten can sıkıntısından gidip konuşmak istemiştim. Oraya da, bir dersten kalmıştım ve o dersi orada almak için gitmiştim. Şehir yabancıydı, insanlar da öyle;
