Kitabın yazarı Charlie Mackesy, önsözde "Bir kitap yapmış olmam şaşırtıcı çünkü kitap okuma konusunda iyi değilim. İşin doğrusu hep resim olsun istiyorum, birer ada gibiler, sözcüklerin denizinde onlara sığınabilirsiniz." yazmış. Kitabının resimlerini de kendisi yapmış zaten. Kitabın birkaç alıntısını gördüğümde Küçük Prens esintisi hissetmiştim okuyunca da öyle olduğunu düşündüm. Aslında yazarın etkilenip bu şekilde yazdığını düşünmüyorum. Ancak üslup, resimler ve uyandırdığı his bakımından bence benzerlik taşıyor. Ama taklit gibi özensiz bir kitap değil. Bir kere çizimler çok güzel. Ben çizim yapmayı çok istediğim ve sevdiğim için özellikle resimli kitaplar da ilgimi fazlasıyla çekiyor. Bir de çocuk kitabı olunca zevkle okuyorum. Bu kitap da öyle oldu. Sadece bazı geçişler arasında çok az kopukluk var gibi. Yazarın içinden geldiği gibi yazmasıyla ve ruh hâliyle ilgili bence. Konuşma kısımları biraz daha yoğun olsaydı, demeden geçemeyeceğim. Çok az konuşma ve yazarın istediği gibi fazlasıyla resim olan bu kitapta tıpkı "Küçük Prens"teki gibi yıllarca herkes tarafından sevilen ve paylaşılacak olan cümleler yer alıyor. Ben kitabı sevdim, çocuklar için güzel bir kitap. Çocukların bireysel okuması açısından yazı şeklinden ötürü biraz daha büyük çocuklar için tercih edilebilir. Kitabın filmi de varmış, onu da yakın zamanda izlemeyi düşünüyorum.
Stefan Zweig ’a ait değildir. 1914’te bir çarpışmada şehit düşen bir askerin ailesi, şahsın masasında mühürlenmiş bir paket bulmuş, bir göz attıktan sonra başlığına da bakarak akrabalarının edebi bir çalışması olduğuna karar vermiş ve notları gözden geçirmesi için Zweig’e teslim etmiştir. Yayınlanmasını Zweig’in takdirine bırakmışlardır. Zweig
