İnsan en çok da bir şeyler değişir umuduyla çırpınıp yorulduğuna yanıyormuş..
Yolun sonu bu muydu? Ben bunun için mi bu kadar umudumu büyüttüm?? Ben bitti dediğimde bitmezdi elbet vardır belki başka bir yol..
Herkes kendisi gibi olanı bulacak. İsterlerse aynı mahalleden olmasınlar, hatta aynı şehirden. Ruhları aynı kaynaktan gelenler bu zamanda birbirlerini mutlaka bulacaklar, yeter ki sen yola çık, o yolda ilerlemek, yani yolculuğun kendisi getirecek sana senin olanı, sen yeterki uç.
Herkes kendi seçtiği yolda layık olduğuyla buluşmuyor muydu zaten? Seçe seçe varmıyor muyduk kendimize? Birlikte olmayı seçtiğimiz insan kendi yolculuğumuzun pusulası haline geliyordu zamanla ve doğru insanla çıkılan yol ne kadar zorlu olursa olsun bizi adrese ulaştırırken yanlış insanla daima kayboluyorduk kendimize varamadan.
Sayfa 503Kitabı okudu
Bu durum, bu çelişki canını yakıyor muydu? Bir erkeğin asla ağlamaması gerektiğini söyleyip duran sen, ağlamaktan utanıyor muydun?
Bu arada dünya dönüyordu ve Grover dünyanın döndüğünü , onunla birlikte kendinin de döndüğünü biliyordu. Dünya bir yere gidiyor muydu? Grover hiç kuşku yok ki bu soruyu kendine sormuş ve yine hiç kuşku yok ki hiçbir yere gitmediği yanıtıyla tatmin olmuştu. Bir yere gitmemiz gerektiğini kim söyledi? Grover bu soruyu ve nereye gitmekte olduğumuzu irdelemişti ve tuhaf olan şuydu ki herkes ayrı yerlere doğru yol alsa da hiç kimse bir an için durup herkesin varacağı yerin mezar olduğunu düşünmüyordu.
Sayfa 92Kitabı okuyor
"Mutsuzluk üzerime yapıştı. Yüzüm düşmüş gibi hissediyorum. Gülümsemek bu kadar zor muydu?"
Sayfa 385Kitabı okuyor
Hayat bu muydu? İki kalbi kendi hallerine bırakmamak bu hayatın zalim kanunu muydu?
Biz olmasaydık, diyorum, tanrı nasıl sevecekti kendini. Biz olmasaydık, insan bu kadar güzel olur muydu.
Sen olmasaydın, ben bütün bunları…..
Ah bu kadınlar :))
Ah bu kadınlar yok muydu?İstadiklerini elde etme konusunda üzerlerine yoktu.
Sayfa 149 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Aman ya Rabbi! Sevmek bu muydu?.. İnsanı güya bir mengene içinde sıkıp sıkıp da birisinin ayakları altına ezik, bitik, can çekişerek atmak isteyen bir öldürücü şey, sevmek bu muydu?..
Sayfa 178Kitabı okuyor
Yaşam
Birbirinin içinden geçen rengarenk iplerle örüyoruz kader hırkamızı.
O iplerin her biri başka bir yumağın ucu aslında.
Ucu başka hikayelere uzanan yün yumakları.
O yüzden bir insanı anlamak, onun hikayesini anlamaktır.
Bir insan neden kurulu düzenini ,yurdunu ve aşiretini hiç bilmedigi bir yer için terk ederdi ki? Nihayetinde bunlar büyülenmiş olmalıydı. Insan canını bir başkasına siper yapar mıydı? "Ona gelen oklar bana gelsin" diye kollarını açarak oklara hedef olur muydu? Ancak bir kahin onları cinlerle etkisi altına almış olmalıydı...
Hayır! Kâbenin Rabbine yemin olsun ki, bu sevgiden başka birsey değildi. Bir kadįna sevgiyle bağlananlar dahi "Aşk" adina akįl almaz işler yaparken o gençlerin Allah rasulü için yaptıkları çok görülmemeli..
"Seviyorum" diye ölenler, öldürenler ,kendine ve çevresine sıkıntı veren, müzmin hastalıklara yakalananlar..
