Bazı gelişimsel aşamaların zamanında gerçekleşmesi Elbette önemli ancak Unutmamak gerekir ki hayat telafi ile beslenir ve sökülüp yeniden örülmenin dinlenip yeniden yürümenin silinip yeniden çizilmenin Ahengi ile rengini bulur.
.
Içimde kaldı cümlelerine bu ifade yani içinde kaldı ifadesi hayat boyu istenilmeyen bir işi en iyi şekilde yapmak
(Bugün bir arkadaşın paylaştığı ve çoğumuzun daha önceden duyduğumuz bir yazıyı, günümüzün konjonktürüne uygun gördüğüm için, bir kere de ben paylaşmak istedim.
Demek ki her konuda ve her kademede, öncelikle yöneticiler fedakarlık gösterecek ve daha sonra halktan istenecek...)
ÖRNEK MİLLET
JAPONLAR
Japonlar son derece sade, basit, yalın
Derviş
Șimdi gül deyince insanın aklına tuhaf şeyler geliyor. Ben mahallede iki tur dolanıp mezarlık duvarından aşınca gül mü kopardım Ayșe'ye vermek için? Değil. Ayşeler çoktur da onlara çiçekçiler de çoktur, benim işim olmaz. Hayatta bi kere çiçek taşımışlığım var, onu da poșete koydum da yürüdüm. Lisede hem de rezillik. Okulun müdürüne
Bugün hayatımda bir kere daha bi insanın gerçek yüzünü gördüm. Bir anda hayatınıza bi kişi dahil oluyor ve o kadar profesyonel yalancı ki kimseye inanmayacam dediğiniz halde inanıyorsunuz. Zaten çokça bıçak yarası olan sırtınız bi daha bıçaklanıyor. O kadar çok insan tarafından hayal kırıklığına uğradım ki güvenmek inanmak artık mümkün değil.
Bu kitabı okuyun okutturun
Başta ebevyler ve öğretmenler olmak üzere herkesin okuması gereken bir kitap psikolojiye ilginiz olmasa dahi hepimizin çevresinde yakınında çocuklar var. Hepimiz çocukluk yaşantılarının yetişkinlikteki sorunların temeli olduğunu biliriz. Kitabı okuyunca travma dışında erken dönemde ihmal ilgi ve sevgisizliğin beyin ve kişilik üzerinde ne kadar güçlü bir etkisi olduğunu görüp çocuk yetiştirmenin ne kadar önemli olduğunu fark edeceksiniz.
Kitap hakkında söylemek istediğim çok şey var ama birini söylesem diğeri eksik kalacakmış gibi son olarak şuna değinmek istiyorum insanları yargılarken, iyi kötü diye ayrıştırırken nasıl bir çevrede hangi şartlarda yaşadığını düşünüyor muyuz? Herkes gül bahçesinde yetişmiyor ve herkesin farklı bir hikayesi var. Hepimiz doğarken saf ve temizdik kişiler ve yaşantılar kişiliğimizi oluşturdu. Evet özgür irade diye kararlarımıza yön veren güçlü bir şey var ama anne karnından 0-3 yaş arası erken dönemde yaşanılan stres ihmal ilgi gibi şeylerin beyin ve kişilik üzerinde bu kadar güçlü bir etkisi varken insana saf kötü demek ne kadar doğru bugün kötü katil karaktersiz diye sınıflandırdığımız kişilerin çoğu da zamanında ihmal ve zorbalığa uğradı kötüye haklı bir gerekçe vermiyorum ama çoğu kötü insanın var olması yine insanların kendisidir. Bu durumda bizler insan ve insanlık için bilinçli iyileştirici toplumlar olmalıyız. Zor ama imkansız değil
Her şeyden önemlisi bu kitapta sevginin gücünü ve sevgisizliğin yıkımını bir kere daha gördüm. Her güzel şeyin temeli sevgi. Oyuzden sevelim ki sevdirelim.
Ve unutmayın
"En güçlü terapi insan sevgisidir"
Köpek Gibi Büyütülmüş Çocuk
Size söylemek için sabırsızlanıyorum Margie bugün 3 kez kartlarda beni okudu daha önce hiç böyle bir şey görmediğini söyledi üç kere açılan kartları ben de gördüm!
RAGIP - 5
Ne yapayım bilmiyorum
Yemin billah beynim duruyor
Sağa gitsem çıkmaz sola gitsem daha beter
Ümitsizlik gırtlağıma yapışıp namusuma göz dikerken
Şu mavi gökyüzü benim gözümde boyanmış bir tavandan ibaret
Birde kaç derece bilmem ama lambası var tepemde, kavuruyor
Şu şiirler olmasa karşımda bir solukla bir yerlere yetişmeye çalışan insanlar suret
gurbet hikayeleri gurbete çıkış 1 ( taslak halidir )
Liseyi yeni bitirmiştim. öss kazanamamış bir sene daha çalışmam gerekiyordu. aldığım puan iyi puandı bir seneye daha ihityacım olduğunu söylemişlerdi hocalarım. Babama gidip bu çocuk kafalı yeterince destek olunursa bir yerlere gelir hayırlısıyla demişlerdi. Babamın beni dershaneye gönderecek ne gücü vardı ne de benim bir sene daha öğrenciliğe
'Beni kafası kırık, yarısı toprağa gömülmüş bir testinin içinde bulmuşlar. Vücudum dışarı çıkmış ama ruhumu çıkaramamışlar. Gittim, gördüm, aldım, geldim; artık ruhum benim sayılır.
Sizden korkmadığımı söyledim mi? Vapurda elinizi tuttum ya; siz de bulutları göstermek için elinizi kaçırdınız ya, (bu hiç adil değildi, zekice de değildi; trajikti) işte o zaman da sizden korkmadım. Ama nefret ettim. Bir akşam elma kokmuştum. Pazar günü, İnciraltı'ndayken de kavun... Elmadan da, kavundan da nefret ettim. Bu sayfayı kapatıyorum.
Bugün üç kere Karşıyaka'ya gittim, geldim. Sonuncusunda vapurun kıçında bir kuytuya saklandım, bilet parası vermedim. Benim gibi biri daha vardı; ezik bir kadın demek istiyorum... Sordum, o da çömlekten çıkmış ama bir daha ruhunu almaya gitmemiş. Sonra birlikte çatı katıma iltica ettik. Kağıt çıkarıp resmini yaptım; benden iki lira istedi, iki buçuk lira verdim. 'Bununla bir taksiye bin, çömleğini bulmaya git,' dedim. Anladı, 'olur,' dedi. Kim olsa anlardı zaten. Siz hariç...
Bugün bir karakaleminiz var; lütfen saklayın."
Münevver
Kâğıdın altına, kırmızı rujla bir öpücük kondurmuş... "Bunlar benim dudaklarım, dokunabilirsiniz, hatta öpebilirsiniz," yazmış yanına. İkinci bir kâğıda kendi yüzünü çizmiş. Gözlerini alabildiğine açmış, yanaklarını şişirmiş; kaşının üstünde dikiş izi var... Ruj lekesini öptüm.
ŞİMDİKİ ÖYLE Mİ?..
Önceki, nasıl desem, heyecanlıydı; etrafına da bulaşan bir kıpır kıpırlığı vardı. Nasıl da kapıldım ona? Gençlik işte. Bir gün Kadıköy rıhtımında yürüyorduk. Tiyatrodan Haydarpaşa'ya doğru. Bırakın yazı, daha bahar gelmemiş. İlk tanıştığımız zamanlar. Aramızda daha yeni yeni belli oluyor bir şeyler. Rahmetli -ay rahmetli de nereden çıktı, ha