"İnsanın ağzından hiçbir söz çıkmaz ki, yanında onu yazmaya hazır, gözetleyici bir melek olmasın. Derken ölüm sarhoşluğu gerçekten geliverir. İşte senin kaçıp durduğun şey budur. Ve sûra üfürülür. Vaad olunan gün işte budur. Herkes yanında bir sevk eden, bir de şahitlik eden melekle beraber gelir. And olsun ki sen bundan gafildin. Şimdi gözünden perdeyi kaldırdık. Bakışın pek keskindir bugün! Yanındaki melek, 'İşte onun defteri bende hazırdır' der. Atın Cehenneme herbir inatçı kâfiri!" Kaf Sûresi, :18-24.
"Vernon adında Amerikalı bir fizyoloji profesörü Nobel ödülü almış. Öğrencilerden biri, ödülden sonraki ilk derste, hocaya şu soruyu sormuş: Fizyoloji alanında bu ülkede üç binin üzerinde bilim adamı var. Bu kadar bilim adamının arasında bu ödüle niçin siz layık görüldünüz? Sizi diğer bilim adamlarından ayıran özellik ne?"
"Profesör yüzünde bir gülümsemeyle şu cevabı vermiş: Hepsini anneme borçluyum. Diğer çocukların anneleri, onlar okuldan dönünce, "Söyle bakalım, öğretmenin sorularına iyi cevap verebildin mi?" derken, annem, "Vernon, bugün öğretmenine iyi bir soru sordun mu?" diye araştırırdı. Ben niçin Nobel ödülü aldım? Beni diğerlerinden ayıran özellik ne? Bunu soruyorsunuz, değil mi? Beni diğerlerinden ayıran özellik, benim diğerlerinin sormadığı sorulan sormam ve sormaya devam etmemdir!"
Sayfa 214Kitabı okudu
Yalnızlığın geçmişinde yatan bir efsane vardır. Başlangıçta tüm dünyada insanlar bir aile ya da kabilenin sıcak ilişkileri içinde yaşayıp gidiyordu. O zamanlar kendilerini ayrı birey birey olarak görmek insanların aklına bile gelmiyordu. Derken aniden, hem de oldukça yakın bir tarihte bu birliktelik çöküverdi. Bugün bir yalnızlık salgını dünyayı kasıp kavuruyor ve para maalesef bu sorunu çözemiyor...
“Umut gün ışığıdır” demiş Yaşar Kemal.
Umut ettiğimizde kimiz? Ya da her şeyi tamamen bıraktığımızda?
Bizi biz yaptığını düşündüğümüz hobi ve fobilerimiz de esasen hangi ‘ben’den bahsediyor oluyoruz?
Sabah erken kalkmayı severim/sevmem derken bile bu beni ben yapan bir edim mi?
Beni ben yapan potansiyellerimi gerçekleştirme arzusu mu yoksa bu arzulara taşıyan yol mu?
Hayatın sınırsız sarmalları içerisinde bitişlerin başlangıçları, başlangıçların bitişlere gebe olduğu Evren de nedir kalıcı olan?
Olaylarla olay olup kalıcı hale getirmeden o anın bilinciyle yaşanılanları izlemek köklenmek değil mi,
Bu evrende birbirimize rastlayan sınırsız olasılıklarda birbirimizi yansıtan ruhlarız.
Ben, sen, o. Hepimiz bütünün parçaları olan ve kendimizi gerçekleştirmek için birbirimize ihtiyaç duyan bireyleriz.
‘Ben senin canını acıtmam kendi canımı yakmadıkça.’
Bırakalım sevgi konuşsun. Bırakalım maymun zihin nefesle sakinleşsin. Yargılamayı anlamlandırmayı bugün sadece kendimiz için bırakalım. Bırakalımki görelim. İçimizde açığa çıkan duyguyu. Görelim ki anlayalım. Gözlerimizin içine bakan gözün özünü…
"İnsanın ağzından hiçbir söz çıkmaz ki, yanında onu yazmaya hazır, gözetleyici bir melek olmasın. Derken ölüm sarhoşluğu gerçekten geliverir. İşte senin kaçıp durduğun şey budur. Ve sûra üfürülür. Vaad olunan gün işte budur. Herkes yanında bir sevk eden, bir de şahitlik eden melekle beraber gelir. And olsun ki sen bundan gafildin. Şimdi gözünden perdeyi kaldırdık. Bakışın pek keskindir bugün! Yanındaki melek, 'İşte onun defteri bende hazırdır' der. Atın Cehenneme herbir inatçı kâfiri!" Kaf Sûresi, :18-24.
Sayfa 45Kitabı okudu
" Papaz bugün kızlarla " derken , bir papaza , bir bana bakıyordu. Papaz gülümsedi , kızardı , başını iki yana salladı. Yüzbaşı sık sık eziyet ederdi ona.
Sayfa 29Kitabı okudu
Hak Davan İçin Direniş ve Mücadelenden Vazgeçme!
Ahmed bin Hanbel Rahmetullahi Aleyh Hazretlerinin oğlu diyor ki:
“- Babam zindandan çıktıktan sonra sürekli bir sarhoşa dua edip duruyordu. Sordum.”:
“- Baba kimdir bu adam? Niye bir sarhoşa dua ediyorsun?”
Babam dedi ki:
“- Evladım! İşkence günlerimde; Allah’ü Teâlâ beni bir sarhoş ile destekledi ve Dayanma gücü verdi. Ellerim, ayaklarım zincirli, hücremden kırbaçlanmaya götürülürken birisi eteğimden çekti. Baktım, yere yıkılmış sarhoş bir mahkûm. Bana dedi ki”:
“- Bana bak İmam! Ben bu beldenin en büyük ayyaşıyım. İçki ve günah uğrunda
Tam 18 bin kırbaç yedim, inat ettim yine de bu batıl davamdan dönmedim. Sen ise Müslümanların imamısın. Sakın ola kırbaç yediğinde ‘HAK DAVANDAN ve
SÖYLEDİKLERİNDEN VAZGEÇMEYESİN!’ dedi.”
“- Evladım! Nice âlim dostlarım bana ‘Vazgeçtim de kurtul’ derken, o sarhoş bana; ‘DİRENİŞİ ve MÜCADELEYİ’ nasihat etti. İşkence altında o sarhoşun sözleri beni dimdik tuttu. Allah ondan razı olsun, O’na Hidayet versin.”
Bugün de Allah’ü Teâlâ’nın dinini yeryüzüne hâkim kılmak için çalışan kardeşlerime Rabbim sabırlar versin. Ayaklarını hak davadan uzak eylemesin.
Allahümme âmîn! Yâ Muîn, yâ Mucîb!
Sezai Karakoç’un anısına
Baharı yaz uğruna tükettik,
Aşkı naz uğruna.
Ve papatyaları seviyor sevmiyor uğruna.
Derken ömrü tükettik,
Bir hiç uğruna.
Doğum günüymüş bugün Sezai Karakoç’un. Bazı insanlar aramızdan ayrılsalar da yazdıklarıyla, söyledikleriyle yanımızda varlık sürdürüyorlar aslında. İyi ki doğmuş, iyi ki bize dizeler bırakmış. Işıklar içinde uyusun.