Birden düşümde koltuğa oturmuş durumda tabancayı elime aldığımı ve kalbime, başıma değil kalbime dayadığımı gördüm; oysa önceden kesinlikle tam şakağıma ateş etmeyi düşünmüştüm. Göğsüme tabancayı dayadıktan sonra bir iki saniye bekledim; mum, masa karşımdaki duvar birden hareket etmeye, dalgalanmaya başladı Hemen tetiğe dokundum.
Bazen düşünüzde
Sayfa 777 - 778, 779, 780, 781, 782 Yapı Kredi Yayınları
Yazmayacağım.
Yaprakları okuyacağım bundan sonra
Çakıl taşlarının rüyasını göreceğim
Ağaç kökleriyle bulutların şarkısını söyleyeceğim
Çocukları seveceğim, yalnızca çocukları
Her akşam denize ay kandilleri asacağım
Buğday tarlalarının uykusunu uyuyacağım bir daha
Küçük kasabaların dükkanlarını açacağım sabahları
Sonra dünyanın bütün yollarına gideceğim
Kuşlarla ormanların uğultusunu paylaşacağım Börtü böceğin gözlerinde seyredeceğim yıldızları
Onlara bulutların çocukları deniyor, çünkü ezelden beri yağmuru takip ediyorlar.
Şimdi yeni iş, uzun mesai saatleri, yorgunluklar.
Bütün bunlar kafamda, biraz buruk, Balıkpazarı'ndan geçip Galatasaray'a çıktım.
Baktım, karşıda kadınlar oturmuş. Üstlerinden, beyaz bulutların arasından martılar uçuyor, okulun yüksek demir parmaklıklarına sinirlice konup kalkıyor. Simitçi arabasını borulu heykelin yanına çekmiş. Köşelerde polisler.
Kayıplarını arıyorlarmış. Çocukları, eşleri, yakınları. Dediklerine göre devlet kaybetmiş. Ya da kaybedeni bulmamış. Önümden, gözünü karşıdaki kadınlardan ayırmayan beş altı yaşlarındaki kız çocuğunu elinden çeke çeke götüren hırçın yüzlü bir kadın geçti postaneye doğru.
Benim hiç vuku bulmamış, kayıtlara geçmemiş kadim kaybımı anımsadım o çocuğun inadında. Bir yandan da Taylan'dan bu yana kaybedilmiş o güzel bakışlı insanlar geldi aklıma.
Nevra Hanım, iş,
biraz daha beklesin dedim.
Gittim beyaz yaşmaklı, güllü dallı pazen entarili birinin yanına oturdum. Esmer, yumuşak derisi buruşmuş elini tuttum. Öyle biraz kaldım. Gözlerini aradım. Uzaklardan geldi gözler, kısaca, serin baktı, bakışlık. Öbür elindeki çerçeveli fotoğrafı işaret etti. Anladığımı anlayıp, elimi sıktı.
Nevra Hanım geç gitmeme kızdıysa da belli etmedi.
Sayfa 84 - "Ayapera " Havalar Yine IsınacakKitabı okudu
Hukukçu tehlikeli olabilecek biridir. Bilirkişi raporu yazar, iddianame sunar, karar verir, savunur; ne yazık ki derse de girer bu arada. Yani insanların geleceğini biçimlendirir. Ve bu oyunu sayısız örnekte görülebileceği gibi, acınacak kadar dar bir sahada oynayabilir; hiç ufku olmayacak ya da bulutların hiç farkına varmayacak kadar kör ve cahil olabilir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Esirlerin salıverilmesinden sonra Tiflis'te çıkan Kafkas adlı gazetede, avulda geçirdikleri esaret günlerinin hikayesi yayınlandı. Gazetenin yazdığına göre "ilk akşam, tanışmayla geçti." Bu denli dehşet verici bir akşamı, sosyal kaynaşma çağrışımı yapan bir ifadeyle tarif etmeleri ilginç. Fakat Şamil, daha ilk günden esirlere
Kocakarı ile Ömer
Üstad-ı necibim Ali Ekrem Bey'e
Yok ya Abbas'ı bilmeyen, kimdi?..
O sahabiyi dinleyin, şimdi:
"Bir karanlık geceydi pek de ayaz..
Sayfa 100Kitabı okuyor
_Rüyamda bir kelebek olduğumu mu gördüm, yoksa şu an insan olduğumu düşleyen bir kelebek miyim, bilmiyorum. Chuang Tzu
_Mükemmel bir insanın zihni ayna gibidir. Hiçbir şeyi kavramaz ve hiçbir şeyi ummaz. Böylece mükemmel insan hayatın içinde hiçbir çaba harcamadan hareket eder.
******
_Kalpteki incelik sevgi yaratır; sözlerdeki incelik güven
Düşünce Tarlasından Bugünkü Mahsul
Bitmeyen yolar ve acılarım el ele tutuşmaya anlaşmışlar
Yalnızlık hastalığıma şifa oldun
Yer altındakiler yer yüzündekilerin yürümelerinden şikayetçi
Yeryüzündekiler de yeraltına girmekten korkulu ve ürkek.
Herşeyin bir zıttı var
Benim acımın zıttı da acı
Ellerim şiir yazmak için kaleme uzanmıyor, utanıyor ve de uslanıyor artık.
Beynim tunç tuttu düşünemiyorum artık
Tek sadece ölümde kaldı aklım fikrim
Ne zaman artık ne zaman gelsin o gün ben yarinin yollarını gözleyen bir maşuk gibi gözlüyorum ölümü gelsede artık aşk meşk olsun.
Midem de ağlamaklı son zamanlarda annemin nasırlı ama bir o kadar kutsal elerinden çıkmış şah eseri yemeklerinden de yoksunum bir başkalarının annesi olanların elinden yiyorum artık
Annelerin yemeği annemin ki gibi olmuyor işte
Onların çocukları da benim düşüncelerime hem fikirler bunu gayet iyi biliyorum.
Durakta bineriz otobüse bir yığın insan dip dibe oluruz otobüste duygularımız, düşüncelerimiz, dinlediklerimiz, bir birlerinden gökyüzü ve yeryüzü kadar uzak
Gökyüzündeki bulutlar bereket için mi yağar hayır bence
Yeryüzündekilerin haline acır bulutlar yağmurlar bulutların gözyaşlarıdır
Toprağa, ağaca, hayvana, dağa, taşa acır da ağlar bulut, nefret ettimi insandan sel yağdırır insana
Gelsin diye insafa
İnsanlar harlıyorlar güneşi yerden.
İnsanlar münakaşa içinde artık mevsimlerle
Tabiat yenmeye çalışıyor mahluk insanı felaketlerle
Buraya kadar işte bugün beyincik tarlamın düşünce mahsulünden bu kadarı çıktı.
Bundan sonrada düşünce mahsulümü sulamak için göz yaşım aktı.
-m