Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Fena değil diyebileceğim bir araştırma eseri. Mehmet Ali Ağca'nın Türkiye'de tahliye edildikten sekiz gün sonra tekrar tutuklanması ile ilgili olarak hazırlanmış bir kitap. Papa suikastından İtalya'da yattığı sürenin Türkiye'de Abdi İpekçi cinayetinden düşmesi ile tahliye edilen ancak Adalet Bakanı Cemil Çiçek tarafından bozulması talep edilen ve tekrar içeri giren Ağca ile ilgili köşe yazıları mevcut. Ayrıca Ortadoğu gazetesi yazarı Rabia ile olan ilişkisi, İpekçi cinayetinin detayları, Ülkücü hareketin yorumları, Vatikan'daki durum ile ilgili detaylı bilgiler veriyor. O zamanları merak edenlerin mutlaka okuması gerekenlerden.
-Bu kitabı enfes bir zevkle okumamı itiraf edebilirim.Ve bu kitap bana bazı şeyleri hatırlattı ama onları izah etmeyeceğim.Çünkü,bu bana özel şahsi hatırlatmalar olsa gerek :)
Atay’ın, hikâyelerinde kurguladığı kahramanlar aracılığıyla toplumdan kendini soyutlayan, yalnızlaşan ve bunun neticesinde içselleşen problemli insanları anlattığını
Yazarın bütün kitaplarını severek okudum. Bu kitabında da İstanbul'u, burada ki yerlileri ve sonradan gelen insanların yapısını yaşantısını ele almış .Azınlıkların uğradıkları haksızlıklar ,buraya sonradan gelen insanların şehrin atmosferinde kaybolmuş kişilikleri psokolojik bir yaklaşımla anlatılıyor .Herkesin bu kitabı okuması lazım .Kafalardaki önyargılardan kurtulmak ,insanları etnik köken ayrımı yapmadan sevebilmeleri için .Belki de ben yazar gibi düşündüğüm için beğenerek okudum.
Dünyanın her yerinde azınlıklara karşı bir asimilasyon hareketi yaşanıyor .Hele bu çağda insanlık dramıdır. Bir ülkede ne kadar çok etnik köken varsa o kadar zenginlik vardır .Her yıkımla katliamla zenginliklerimiz yok edildi .Bir sofra düşün çeşit çeşit yemek olması mı iştah açar, yoksa tek çeşit yemek mi ? Bir orman düşün rengarenk çiçek, böcek, kuşlar, ağaçlar mı insana yaşama şevki verir, yoksa tek bir çiçek mi?
Aret Vartanyan inşallah herkes tarafından okunur ülkemize huzur mutluluk gelir .İstanbul belki eski İstanbul olur, tek umudum bu tür yazarların çoğalması ve insanlarımızın da okuma alışkanlığı kazanabilmesi olacak.
Çok sevdiğim yazar İlyas Efendiyev`in oğlu Elçin Efendiyev`den masal tadında bir aşk hikayesi " Mahmud ile Meryem".
Elçin " Mahmud ile Meryem" i " Aslı ile Kerem" in motifleri esasında yazmış.
Mahmud, bir qarip oğlan. Ziyad han`ın 9 yıldan sonra dünyaya gelen tek oğlu. Ondan sonra tahta çıkacak tek varisi. Ama
Ayfer Tunç kalemini konuşturmuş. 6 öyküden oluşan bu kitabın her hikayesi insanı hüzünlendirmeye yetse de Aziz Bey bir başka. İçimi acıtan, aklımdan çıkaramadığım ve yaptığı hatalara rağmen kendisine kızamadığım bir karakter. İyi bir sona kavuşmasını istediğim bir "amca." Fakat öykünün daha başında ölüm haberi veriliyor bize. Daha sonra
Yabancı yazarların kitaplarını çok fazla okumam.Ama elimde kitap olmadığı için arkadaşımdan alıp okumuştum.İyi ki okumuşum çok güzel bir kitap.En çok etkileyen çiçek serası oldu,hayalimmmm...
İnce Memed'in baş kaldırısı, aşkı, kötü ağalara kafa tutması. Kitaptan alıntı size:
"sarı çiğdem çiçeklerinin sapları, yok denecek kadar kısacıktır. toprağa yapışmıştır. kayaların aralarına, sapsarı bir halı serilmiş gibi olur. güneş rengi. mor sümbüller diz boyudur. menekşeler ıslak, göz gözdür. parıldar. kırmızı çiçekler açar. kırmızıları hiçbir kırmızıya benzemez. billur kırmızısı... tatlı, sıcak. yerden fışkırırcasına bir yeşil türer. bir hoştur. alidağı'ndan aşağılara bakınca yeşilin yağmur gibi yağdığı sanılır. bulanık. kayalar, benek benek, türlü renkle nakışlanmıştır. hava burcu burcu çiçek kokar. eteklere doğru alidağı'nın kayalıkları kırmızılaşır, mora çalar. ak bulutlar değip geçer, alidağı nennilenir. yamaçta, binboğalar'a bakan yönden, seyrek çamların içinde bir pınar kaynar. yeşil. memed sularını oradan getirir. ortalık günlük güneşlik. dikenlidüzü ışığa boğulmuş. her şey, ağaçlar, çakırdikenler, taşlar, kayalar ışığa kesmiş. erimişler. bazı çiçekler de.."
Çok genç bir yazar olan eser sahibini tebrik ediyorum.
Selahattin, Selma 'nın aşkını kazanmak için girdiği bu yolda artık aranan biriydi. Kendi hayatını anlatan Selahattin'in, hem aşkı için, hem siyasetin kanla yapıldığını gözler önüne serdiği bir kurgu roman. Askeri darbe öncesi Türkiye'de yaşananları ve gelinen günlerde aslında çok da bir şeyin değişmediğini,sadece isimlerin değiştiğini düşünerek okuduğum bir romandı...
Piyasadaki tüm çevirilerini alıp okuduğum, okudukça mutlu olduğum, okudukça ''hala umut var'' dediğim kitap.Yeter ki içinizdeki o çocuğa sahip çıkın, onu masum tutun...
Çocuk kitabı olarak düşünülse de aslında yetişkine ithaf edilerek yazılmış sonrasında ise ''Her yetişkin insan önce çocuktu.Ama bunu pek azı hatırlıyor'' diyerek ithafını o yetişkinin çocukluğuna olarak değiştirmiştir yazar.
Kitabın en beğendiğim bölümleri ise Küçük Prens ile tilki arasındaki diyaloglar.
***
İnsanlar dedi tilki, tüfeklerle dolaşır ve avlanırlar.Bu çok rahatsız edici bir şey.Bir de tavuk yetiştirirler.İlgilendikleri tek şey budur.Sen de tavuk mu arıyorsun?
-Hayır, ben arkadaş arıyorum ama ''evcil'' ne demek?
Pek sık unutulan bir şey.Anlamı ''bağ kurmak''.
-Bağ kurmak mı?
Elbette dedi tilki.Şimdi sen benim için sadece küçük bir çocuksun.Diğer yüz bin oğlan çocuğundan hiçbir farkın yok.Sana ihtiyacım yok.Aynı şekilde, senin de bana ihtiyacın yok.Senin için diğer yüz bin tilkiden biriyim sadece.Ama beni evcilleştirirsen birbirimize ihtiyacımız olacak.Ben de senin için tek ve eşsiz olacağım...
-Anlamaya başlıyorum dedi Küçük Prens.Bir çiçek var, sanırım o beni evcilleştirdi.
Olabilir dedi tilki.Dünyada her türlü şey oluyor.
***
Okudukça çocuk kalacağım, çocuk kaldıkça da okumak isteyeceğim kitap.
Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden?
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka...
Genç yaşta kaybedilen bir değer Orhan Veli.Şiiri uyaktan kurtarabilmek için çok uğraşmış ama mezar taşında bile bırakmamış yakasını uyak Orhan Veli'nin.
Şiirleri hep yaşam dolu gelir bana.
Bir de Orhan Veli'nin en beğendiğim tarafı hayatını, şiirlerini tek bir kadına adaması.Bu kadının kim olduğunu kendisinden başka bilen olmasa da rivayetler iki türlü.Erol Güney'in baldızı Bella rivayetlerden biri.Diğer rivayet ise Nahit Hanım.
Orhan Veli'nin tüm şiirlerinin bir arada bulunduğu baş ucu kitabı yapılabilecek bir kitap.Okudukça ruhunuzda bahar çiçekleri beliriyor, deniz hemen ilerde, insanlar mutlu.Ne demiş şair; ''Ah, dostum, derdim başka.''
Kitap bir ayna niteliğinde ve bize dediği şey:Kendini Tanı.Gülün sadece çiçek olmadığını hissettirmekten öte yaşatan bir kitap.Çok beğendim.
Özdemir Asaf'ın şiirleri anlaşılabilir basit sözcüklerden oluşmasına rağmen bir o kadar da içtenlikle dolu.Şiirlerinde ölüm ve yalnızlık hakimken, aşk ve umut çok zarif, yüreklere dokunacak kadar gerçek. Toplu şiirlerinin yer aldığı Çiçek Senfonisi'yle Özdemir Asaf'ı daha çok okumak,şiirlerinde kaybolmak istedim.Şiir sevenlere bir de Çiçek Senfonisi'ni okumalarını öneririm.
