çifte

Beni bağrına bastırırdı
Gözümü gözüne kaldıramazdım

Yazmak seni ak kağıda 
Bir dağı yazmak, bir boranı 
Seni ustam - ustalarım 
Nasib olmadı bize hayrülhalef mertebesi 
Yani granite yazmak yazmak seni 
Dikine koşturmak bir ulu suyu 
Bir felsefe dem tutmak bırakmanın, bırakılmanın kahrında 
Sunulmak üzre bir feyz muhabbetinde 
Çengi - düğün bir kanı susturmak kitaplara adanıp 
Geyik etine girerken doğa 
O bir avuç su, o bir avuç toprak 
O cehennem bedende 
Bir çelik gibi döverek umudu 
O çatal yürekte çifte su vermek 
Yaşamak halk sevmenin kıymatini
Yürümek bir ömrü kıl payında muhannetin 
Geçmek sırat köprüsünden 
Kan gülleri patlarken göğüslerde 
Ve taş çıkartıp ilmü - simyaya 
Hasret ile sabır ile yontarak karanlığı 
Bahasız bir elmas gibi yaratmak insanı 
Yani ne mümkün yazmak seni 
Bu çırak el, bu usul yürek 
Bu dağ yürümemiş, bu çiçek büyümemiş adam 
Ne bilsin bir nasıl zanattir yiğitlik 
Sadece el öpüp icazetin almış 
Mısra - ı berceste düşürmeye bin acıdan 
Ve kim özün alır güneş salkımların 
Bir bağ bozumunda duyup bildiği, görüp ettiği 
Yani ne mümkün okumak seni 
Sen ki hiç dödürmedin yüzün öte 
Ecel beşikleri kurulurken dağlarda 
Ve her kum zerresinde bir can 
İşte! Burada! Şuracıkta! 
Bir can sönerken yırtarak yaşamın yüzün 
Sen hiç çevirmedin yüzün öte 
Demir çubuklar var idiyse de dönüp devranın 
Dönüp baktığın yerde 
Yani mümkün yok yazmak seni 
Benimki eline varmak 
Baş alıp somun kırmaktan 
Dinlemek bir ulu suyu bir adam gübresi batağında 
Kutsamak elin, yüreğin, emeğin 
Ve yazmak seni ustam 
Yazmak boynum borcu yazmak - ummanda damla. 

Genç insan metafizik açıklamalara değer verir, çünkü nahoş ya da aşağılık bulduğu şeylerin içinde son derece önemli bir şeyi gösterirler ona: Ve o, kendinden hoşnut değilse, kendinde çok fazla kınadığı şeyde dünyanın en iç gizemini ya da dünyanın sefaletini görünce, bu duygu onu rahatlatır. Kendini sorumsuz hissetmek ve şeyleri birdenbire daha ilginç bulmak – metafiziğe borçlu olduğu çifte iyilik olarak kabul eder bunu. Gerçi daha sonra tüm metafizik açıklama tarzından kuşkulanmaya başlar, belki o zaman tüm o etkinin başka bir yoldan yine iyi ve bilimsel olarak elde edilebildiğini görür: En azından fiziksel ve tarihsel açıklamalar, bir o kadar sorumsuzluk duygusu doğurabilirler ve belki böylece yaşama ve kendi sorunlarına duyduğu ilgi daha bir alevlenir.

Yaşlı bir kovboy bara girer ve bir içki ısmarlar. Barda oturmuş viskisini yudumlarken genç bir kadın gelip yanına oturur. Kovboya döner ve

"Siz gerçek bir kovboy musunuz?" diye sorar.

Kovboy, "Eh," der, "tüm hayatımı çiftlikte at sürülerini güderek, çit tamir ederek ve sığır damgalayarak geçirdim. Yani, öyleyim herhalde."

Bunun üzerine kadın, "Bense bir lezbiyenim," der, "hayatım boyunca hep kadınları düşündüm. Sabah kalkar kalkmaz ilk işim kadınları düşünmektir. Duş alırken veya TV izlerken her şey aklıma kadınları getirir."

Kadın gittikten sonra bu sefer genç bir çift gelir ve yaşlı kovboya, "Affedersiniz," derler, "siz gerçek bir kovboy musunuz acaba?"

Adam genç çifte bakar. "Vallahi," der, "bu yaşıma kadar öyle biliyordum ama lezbiyenmişim meğer."

“Ama adam gider gitmez, sessizliğin ağırlığı çifte bir kuvvetle üstüne çöktü; sanki yüksek tavanı tek başına taşımak, basmakta olan karanlığı tek başına içeriye sokmamaya çalışmak durumundaydı! O güne kadar, tek bir insanın bile diğer insan için ne kadar önemli olduğunu hiç bilmiyordu, çünkü hiçbir zaman yalnız kalmamıştı. İnsanlar onun için hissedilmeyen hava gibiydiler, oysa şimdi, boğazı ıssızlık ipleriyle sıkılırken, insanlara ne kadar ihtiyacı olduğunu fark ediyordu, yalan da söyleseler, kandırsalar da, insanların değerini ve sadece onların yanında umursamaz ve neşeli olduğunu, kendini güvende hissettiğini ancak yeni yeni anlıyordu.”

Bu çifte karanlıkta, boş öğünmelerin , isteklerin, maddenin üstüne çıkmaya, kendini aşktan ve nefretten kurtarmaya çabalıyordu.