Ulen nasıl çocuksun sen
daha geldiği ilk gündü... ahu gözlerinin taa bebekleri gülüp duruyordu ... o bir ahuydu ki, cümle avcılar onun peşinde sandım, asıl evlada o gün kavuşturdu Allah beni...
ePub
Ki insanlar rüya görmüyor
Ve sıfır nedir biliyorlar
Düş kuranlarsa çoktandır
Meczup sayılıyor artık
Çöl de keşfedildi ve yeniden
Bir kez daha kaybedildi ütopya
Bir çocuksun sen, bedeviler gibi ezberindeki şiirlerle bulmak zorundasın çölde yitirdiğin yolu; yeryüzü şenliğinin azımsanamaz bir parçasıdır yaktığın ateş, kıvrıldığın dönemeç, açtığın şemsiye, kucakladığın yaşlı ağaç; iyi çocuksun; tuhaf çocuksun..
Sayfa 41Kitabı okudu
Evren umutlardan daha küçükmüş
Mutsuzluk daha büyükmüş meğer
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum
Gelecekteki hayatının nasıl şekilleneceğini şimdiden görmesi mümkün olmayan bir çocuksun sen daha. Ve hayal dünyanda geleceğinle oynamamalısın!
Sayfa 125
Olmemişti.
Belki de karanlık ruhlar, yeraltı dünyasından gelen yaratıklar, ölmüyordu. Ama bir sıkımlık canı kalmıştı. O artık amansız bir avcı değil, yıkılmış ve ihanete uğramış biriydi. Bir zamanlar şıldayan yüzünde gözyaşlarının derin isleri vardı. Prens biraz daha yaklaştığında göz göze geldiler.
Kadın gülümsediğinde sivri dişleri göründü.
Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir
Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna
Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için
Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak
(Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu
Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)
Sayfa 38 - Everest
İhtiyaçlarımızı değil ihtiraslarımızı doyuramıyoruz.
Bir çocuk; dar ağızlı ve içinde fındık, incir bulunan bir kaba elini sokar. Avucunu alabildiğince doldurur ve şişkin elini dışarı çıkaramayarak ağlamaya başlar. Yavrum onun yarısını bırak! Elini yine yeterince dolu şekilde dışarı çıkarabilirsin. Sen işte bu çocuksun! Çok istiyorsun ve hepsini elde edemiyorsun. Daha az işte, o zaman istediğin senin olur.
İyas henüz çocuk iken Şam'a gitmişti. Orada nasılsa ihtiyar bir adamla atışır. Ve ihtiyarı Halife Abdülmelik tarafından tayinedilen kadının huzuruna duruşmaya çıkartır. Kadı, ihtiyarı evvelce tanıdığından haksız olduğu halde İyas'a çıkışarak: «Sen bir çocuksun böyle kendinden pek büyük zavallı bir adamı taciz etmekten utanmıyor musun?» İyas şu cevabı verir: «Ben hakkımı istiyorum; hak, bu ihtiyardan daha büyüktür.»
Sayfa 431 - Milli Eğitim Yayınları 1952 BaskısıKitabı okudu
Sen çocuksun büyürsün büyür içinde
Kimsenin gidip gelmediği değil
Kimsenin gidip de gelemediği gurbet
Trenlerin gittiği değil , bozkırda
Turnaların uçtuğu değil uzunhavada
Mektubun vardığı yer değil gurbet
"Gurbet Yavrum..."
Bir daha dönemeyeceğin eski şehir
Sayfa 47Kitabı okudu
bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa
Sayfa 35Kitabı okuyor
Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte
Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum
Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir
"Uğrunda savaşılmayan kazanılmaz."
Babamın, annemin ezilmişliğine, yoksulluğuna, ikiyüzlülüklerine karşı koymak için, seni savaşın sonunda elinden tutup götürmek için gitmeliyim. Sen çocuksun. Üstelik zengin kızısın. Bu daha da çok çocuk olmaktır. Anadolu baştan aşağı savaşıyor. Bizim gibiler katılıp da dövüşmezse neyi hak edebilirler? Yepyeni, yoksulların arka kapılardan savulmayacağı bir yurt kuracağız. Katılmak gerek. Uğrunda savaşılmayan kazanılmaz.
