Aslında çoğumuz Rus romanlarindaki karakterler gibi olduk: Yoksul, mutsuz ve hasta. Üstelik palto ( Ev, araba)alabilmek için yıllarca çalışmamız lazım.
Manevi hayatımızda, görünürde iki yönlü bir değişim oldu: Bir yandan dinsel fikirlerin maneviyatı bir dizi ürüne (kişisel gelişim kitapları, ünlülerin yaptıkları videolar ve "New Age" inançlarıyla ilgili sığ ama zararsız malzeme) indirgeyerek metalaşması; öte yandan rekabetçi, hasta ve aşırı kalabalık bir toplumun temelinde neredeyse kaçınılmaz biçimde yatan o ruh hastalığının inkarı.
Çoğumuz için tek sahicilik alanı kişisel olan: Siyasal ve sosyal kamusal alan telafisi imkansız bir biçimde yozlaşmış gibi görünüyor.
Kendi içine kapanma, sessiz kalma; kontrol edilebilir, sınırlı bir alan talebi yaygındır ve sahicilik özlemi köklü bir manevi ihtiyaç olarak değil, tedavi edilebilir bir nevroz türü olarak sunulmaktadır. Şart larımdan rahatsızsam ya stresten (tamamen işe ilişkin bir olgu) yahut ilaçlar, egzersiz rejimleri ve daha çok dışarıya çıkmakla tedavi edilebilecek depresyondan mustaribim demektir şimdi. Hepsinden daha önemlisi de, ihtiyaç duyduğumuz ve istediğimiz şeyin bir yol değil eşya; düşünmek değil eğlenmek; sistem değil düzen olduğuna nasıl ikna edildiğimizdir.
D.A.Ç
insan olmanın her zaman için kendinden başka bir şeye, ya da bir insana-gerçekleştirilecek bir anlama, karşılaşılacak bir insana, hizmet edilecek bir davaya, ya da sevilecek bir insana- yönelmek olduğu yolundaki antik ant- ropolojik gerçeğini anlıyorum İnsan, sadece varoluşundaki bu kendini aşmayı gerçekleştirdiği zaman gerçekten insan, ya da
Çoğumuz düzensiz sinir sistemiyle yaşadığımız için kendimizi gerçekten başkalarıyla bağlantı kuracak kadar güvende hissetmeyiz. Bu yalnız, hasta hissetmemize ve hayatın stresleriyle uygun şekilde başa çıkamamamıza neden olur.
"Oradan Mısır'daki kampa getir diler. Üç arkadaş kaçtık. Bilmediğimiz yollara düştük. Çölde kaybolduk. Yakalandık. Hapis yattık. Altı ay önce pis bir yük gemisiyle İstanbul'a getirip bıraktılar.
Bir daha vurulduk. Çünkü İstanbul hükümetinin esirlikten dönenlerle ilgilendiği yok. Çoğumuz hasta, yaralı, sakat, bakıma muhtaç. Devlet yüzümüze bakmıyor. Sanki İngilizler dost, bizler düşmanız. Allah Allah! Biz hangi devlet için savaşmıştık? O kadar sayageldiğimiz Padişahımızın devleti, böyle bize yabancı bir devlet olmuş Rumlarla Ermeniler, sakat, yalnız gazileri tenhada sıkıştırıp dövüyorlar. Neyse ki ben dilenmeden ve dövülmeden bir iş buldum. Kuruş kuruş yol parası biriktirdim. Param tamam olunca yola çıktım.."
Sayfa 154 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
izlenimlerim: çoğumuz ezici Çoğunluğumuz çıkarı olduğu, iyi efendi dürüst birini bile uzun süreli sevemiyor, insanın mizaçı doğası yapısı ruhu insanı sevmeye uygun değil, çevremde onlarca Severek ikişer defa evlenip boşanan geçler var. Duygu Merhamet Şefkat sabır kavramı unutuldu, İnsan kendini bile sevmez oldu, Çoğu Aydın Entelektüel Erdemli Profesör olanlar bile hasta arızalı.
Gençlerde Kronik Yorgunluk ve Üstesinden GelmekKatharine Rimes · Psikonet Yayınları · 2016233 okunma
Rus klasiklerini okurken fark ettim de aslında çoğumuz Rus roman karakteri gibi yaşıyoruz. Yoksul , mutsuz ve hasta. Üstelik palto alabilmek için aylarca çalışmamız gerekiyor..
"Rus klasiklerini okurken fark ettim de aslında çoğumuz Rus roman karakteri gibi yaşıyoruz. Yoksul, mutsuz ve hasta. Üstelik palto alabilmek için aylarca çalışmamız gerekiyor."
Otomatik Portakal
Otomatik Portakal-1
Çevreyi tamamen yadsımadan söylüyorum insanın kalbinde saf tarafiyla doğduğuna inanıyorum.
Bu kitapta kahramanımız ve arkadaşları kötülükle beslenmekte fakat en sonunda başı yanan tek kişi kahramanımız olmaktadır .
Kötü bir insanı iyi değerler katmak için hangi yollara başvuruyoruz ? İtaatle mi yoksa onun kendi yolunu kimsenin