Aşkla nefret arasında çok ince bir çizgi vardır. Bazen aşk insan ruhunu azat ederken aynı anda boğabilir de. O ince çizginin üzerinde, kafam beni nefrete, kalbimse aşka doğru çekerken, bir fil kadar zarif yürüyordum.
Sayfa 227Kitabı okudu
Yazışırken hala noktalı virgül kullanan naif, latif, zarif insanlar var. Lütfen onlara iyi davranıp gönüllerini hoş edelim; zira çok azlar.
Baho
BİR AŞK HİKAYESİ
New York Grand Central tren istasyonunun danışma bürosunun üzerindeki saat, 6'ya altı dakika kaldığını gösteriyordu. Uzun boylu ve yanık yüzlü teğmen, tam saati anlamak için gözlerini kırptı. Kalbi, kendisini şaşırtacak denli hızlı çarpıyordu. Altı dakika sonra, on üç aydır yaşamında son derece önemli bir yer kaplayan, hiç
Sayfa 117Kitabı okudu
Onu görmek bana her defasında, hani derler ya yüreğim ağzımda nadide bir şey yakalıyormuşum, büyük bir dikkatle yaklaşmalıymışım duygusu veriyordu. Örneğin, Orman Azameti (Calias Hyale) kelebeği. Onu hep böyle düşünürdüm, yani hoş veya başka bir şekilde değil; yaklaşılması zor, az rastlanan ve çok zarif. Gerçek bir uzman olabilmek gerekirdi değer biçebilmek için.
Sayfa 8Kitabı okudu
Rahip Men odayı dışarıdan ayıran beyaz tül perdeyi hafifce aralayıp içeriye girdi. Beyaz saten bir kumaşla yüzümü örttü. Bana daha önce anlatıklarından bu görevi yerine getirirken yüzümdeki örtüyü açmamam gerektiğini biliyordum. Onun hafif adımlarla odadan çıktığını duydum. Odada sadece benim nefes alış verişlerim, kalbimin atışları ve tütsülerin
"Dünya tarihi hep böyleydi benim tatlı kıbbem, belki de biz türümüzün en kötü örnekleriyiz. Yani en zarif olanlar evrim sürecinde yok olup gittiyse, belki de biz, şimdi yaşamakta olanlar, türümüzün en vahşi, en kaba temsilcileriyiz. Ama biz, kaba vahşiler, bir şeyi biliyoruz Filipina: o gidenler kalanlardan daha çok acı çekecekler...
Çünkü yarım kalmış bir hikayeden daha çok kanayan hiçbir şey yoktur. "
Sayfa 109Kitabı okudu
Olağan görünüm altında yatan gizli üstünlük...
O kadar doğru bir söz ki, cesaretle söylenmesine gerek yok...
O kadar dokunaklı bir olay ki, güzel olmasına gerek yok...
O kadar gerçek ki, sahici olmasına gerek yok...
Bilgiden çok anlayış...
İfade dolu bir sessizlik...
Kendini kanıtlama gereği duymayan alçakgönüllülük...
Zarif bir basitlik...
Büyük bir ruhsal rahatlık ama pasiflik değil...
Hakimiyet peşinde olmayan otorite...
Elde edilemeyen ancak keşfedilen...
Bilgilerden geçip basitliğe varmış...
(...)Hayal Banu’nun iki eliyle tutup “Buyrunuz efendim!” diye başını yere eğerek sunduğu tepsi küçüktü ve şair, güllerle müzeyyen tepsiyi almak için iki elini birden uzattığında birden böylesi bir sofrayı sıradan bir insanın hazırlamayacağını düşündü ve gayriihtiyari karşısında duran kadının yüzüne baktı. Bakmak değil de daha periye uğramak gibi
