“Aslında içerde hayat sanıldığı kadar çekilmez değildi. Dört duvar arasında olduğunu unut, istediğini yaparsın. Üstelik de hafiften bir kahramanlık, soylu bir de son tasarladın mı kendine, istediğin kadar dayanabilirsin. Buraya kadar tamam. Ama kendini koyvermeyeceksin. Ayağın bir kere sürçerse sonun yılgınlık olabilir.”
Corona günlükleri gibi ilerliyor yazarın cümleleri, konu bambaşka olsa da insan aynı, hissettiği aynı, kendince çözümleri aynı...