Derviş Yunus bu sözü
Eğri büğrü söyleme
Seni sigaya çeker
Bir Molla Kasım gelir
Sayfa 70 - TimasKitabı okudu
Meşâyıh sohbet halkalarında derdi ki : | çok güzel ❥
“ Kardeşler! Asıl mesele, bir gün sizi bırakacak olan makamdan mevkiden kurtulmak, fani olanı bırakıp ölümsüz olana kanatlanmak, bütün aşkların da aşık olduğu aşka kurban olmaktır. Bizi olduracak da erdirecek de o aşktır. Dünya o aşkla kaim, derviş onunla daimdir. Güneş aşkla temiz kalır, geceyi aşkla aydınlığa çevirir; çirkini, güzeli, necisi, temizi aydınlatır. Güneş kışta da yazda da ısıtır; lakin ne necasetten kirlenir ne de soğuk kış günlerinde üşür. Düşman dıştan, aşk kalpten vurur adamı. Düşman okları öldürür, aşkın okları diriltir. Aşkla dikenden gül, çekirdekten ağaç çıkar. Hüzün, aşka ihlas ayarı yapar. Muhlis bir yürek, ölüme şeb-i arus diyerek bir ömür vuslatı bekler.
Aşk, Mü'mini bir âlemden başka bir âleme götürür. Bu yüzden aşk dilinde sevgiliye "yâr" denir. Sonra her şey gibi aşk da yardan ağyâra düştü. Gönül, edeple girilen bir dergâh olmaktan çıktı, bir kapısından girilip diğerinden çıkılan sahipsiz hâna döndü. Şehvetten kurtulmanın adı olan aşk; şehvetin, şöhretin karargahı oldu. Aşk, makamından düşünce söz de mahallinden çıktı, meddahların dilinde menfaat devşirme aracı oldu. Dünya kendine gelsin, insan uyansın diye âlimler, arifler ruhunu Kur'ân-ı Kerîm'den alan nice sözler söyledi. Bu uğurda nice bedeller ödendi; lâkin söz mahallinde masruf olsa da menziline varmadı.
Çünkü bu fetret, öncekilerden çok daha derindi. Ne lisan ne irfan ne de vicdan bıraktı insanda. Varlığı eşyanın fesadına mâni olan tuz da bozuldu."
Rivayet olunur ki, Şeyh Emrem Yunus Hazretleri, Tapduk Yunus'un halifesidir. Tapduk Yûnus Hazretleri'nin gözleri görmezdi ve ümmî idi. Tasavvuf ve bilgisinde devrinde benzeri yoktu. Emrem Yunus önceleri bilgin ve fazilet sahibi idi. Müftülük yapardı. Tevbesine sebep bu idi ki, Tapduk Yunus'un dervişlerinden birine bir fetvâ gerekti.
Geyikli Baba
Orhan Gazi devri Osmanlı evliyasındandır. Bağdatlı Şeyh Ebü'l-Vefa Hazretlerinin yolundan feyzaldı. Aynı yoldaki Baba İlyas Horasani'den ilim öğrendi. Zahirî, bâtıni ilimlerde ve tasavvuf yolunda kemal derecesine ulaştıktan sonra Rum ülkesine geldi. Derhâl Anadolu'nun en uç bölgesinde İslamiyeti yaymak için çarpışan ve
"En çok kimi seviyorsun?" diye sordu derviş.
O an aklıma birkaç şey gelse de emin olamadım. "Bunu nasıl bilebilirim ki" diye sordum.
"En çok kimin yüzüne bakıyor, gözlerin en fazla kimi arıyor ve özlüyorsa odur sevdiğin", dedi.
"Neden bu kadar önemli gözlerimin kimin yüzüne dön- düğü" diye geçirdim içimden.
"Çünkü" dedi, "gözün peşine düştüğü sevgide arzuların kadar tutsaklıkların da saklıdır". Ve ekledi tereddüt etme- den, "göz hem hikmet arayan tefekkürün hem de yoldan çıkaran ayartının yuvasıdır".
Bunu yapmak demek, Celile'den vazgeçmek demekti. Ve aylar geçtikçe Celile, onun için tesirinden kurtulunmaz bir zehir oluyordu. Vazgeçilemez bir zehir! . . Evet, bu kadın, onun artık bütün damarlarına nüfuz etmiş bütün kanına girmiş, vücuduna lazım olan bir zehirdi. Tıpkı bir morfinmana dönmüştü . . . Bu aşk? Aşk mıydı bu? .. Bu bir iptilaydı!
Sayfa 140Kitabı okudu
Mesih ile
Alo! İsa'yla mı görüşüyorum?
- Evet! Siz kimsiniz?
- "İsrail'den arıyorum
Ayaklarımda pranga
Taşıdığım dikenlerden bir taç var başımda
Hangi yolu seçsem acaba?
Ey Tanrı oğlu hangi yolu seçeyim söyle bana!
Tatlı kurtuluşu inkar mı etsem acaba?
Yürümeli miyim yoksa?
Yürürsem ölür müyüm acaba?
- Size tavsiyem: Yürüyün millet, ileri!
Sayfa 73Kitabı okudu
Ona göre "Ben"in arka planında Tanrı var. Perdeyi çektiğinde gözleri kamaşıyor. ""Ben' imin büsbütün mükemmel olmadığını ve 'Ben'den daha mükemmel bir varlığın olduğunu seziyorum. Bu seziş bana nereden geliyor? Yokluktan gelemez. Kendimden de gelemez. Öyleyse o seziş bana öyle bir varlık tarafından verilmiş olmalı ki, O benden mükemmel ve bütün kemâlâtı nefsiinde toplayan bir varlık olsun. En mükemmel varlık Tanrı'dır ve bize kemâlât O'ndan gelir
Sayfa 105 - Şule yayınları
